Prioriteiten hebben tijdens het reizen is essentieel. Na een vlucht van 12 uur van Engeland naar Zuid-Afrika, ging ik rechtstreeks naar een wijnmakerij.

Deze wijngaard onderscheidt zich doordat er 1.600 Indiase loopeenden worden gebruikt als ongediertebestrijding. Ja, ik ben de halve wereld rondgevlogen om oog in oog te staan ​​met honderden eenden. En ja, als ik thuis was gebleven, had ik me kunnen vermaken door mijn eigen loopeenden. Maar wat kan ik zeggen? Mijn hobby is mijn passie.

Deze Afrikaanse hoeve werd gesticht in 1696 en is een van de oudste boerderijen in de regio Stellenbosch in Kaapstad. Elke boer kreeg toen een taak. Sommige mensen concentreerden zich op groenten, maïs, kool, water of landarbeid. Door de jaren 1800 richtte de boerderij zich op het fokken van renpaarden. Toen kwam 150 jaar geleden iemand met de theorie dat wijn een remedie was tegen scheurbuik.

"De theorie was dat sinaasappelsap zuur was en wijn ook zuur, dus als citrus scheurbuik geneest, doet wijn dat ook - het is een gok", legt Ryan Shell, Hospitality Manager van Vergenoegd Löw Wine Estate uit. “De overheid is begonnen met het subsidiëren van de wijnproductie in de Westkaap. Dus iedereen die op dat moment andere dingen deed, stopte en begon druiven te verbouwen.”

Shell en ik zaten in het historische herenhuis. Shell drinkt een cappuccino terwijl de open haard knispert. Naast ons lachen een tiental klanten om hapjes en wijn. Ik blijf bij water, want ik ben een professionele columnist.

Omdat wijn scheurbuik niet geneest, stopte de regering uiteindelijk met het subsidiëren van wijnmaken.

Vijfendertig jaar geleden wilde de laatste generatie van het boerengeslacht, een 15-jarige, zakgeld. Zijn vader voorzag hem van zaden, een stuk land en kippen. Omdat de boerderij dicht bij een rivier ligt, duwt de oever van de rivier voedingsstoffen en mineralen de grond in, wat zorgt voor een productieve tuin. De jongen profiteerde gemakkelijk van de groenten op school, maar had moeite om winst te maken met de kippeneieren.

"Toen hij 15 was, was hij ongeduldig en op school had hij een vriend die eenden had en hij deed een ruilbeurs", herinnert Shell zich. “Hij realiseerde zich vrij snel dat als hij de kippen niet zover had gekregen om eieren te leggen, hij de kippen als braadstukken had kunnen verkopen, maar niet de eenden. Toen hij begon te onderzoeken wat hij met de eenden kon doen, ontdekte hij dat mensen in Thailand al duizenden jaren eenden gebruikten in de landbouwcultuur.”

In die tijd was zijn vader de meest productieve boer die de boerderij als geschiedenis had en importeerde hij druiven voor cab sauvignon. Ze groeiden goed, maar de boerderij gebruikte veel geld voor gif tegen ongedierte. Door de eenden te gebruiken als onderdeel van een geïntegreerd programma voor ongediertebestrijding, kunnen ze hun behoefte aan pesticiden aanzienlijk verminderen. Tegenwoordig bestaat hun kudde uit tot 1.600 loopeenden en meer dan 100 ganzen.

“We proberen echt vooruitstrevend te zijn als het gaat om duurzaamheid. We zijn nu milieubewuster”, zegt Shell. “De eenden maken deel uit van het verhaal en het andere deel is onze zonnecentrale die meer dan 4.000 kilowattuur levert. Binnenkort zijn we van het net af en gebruiken we geen energie meer van iemand anders. Geen vuile energie. En al ons water wordt gerecycled. Het enige water dat niet wordt hergebruikt, is drinkwater.”

Shell leidt me over een grasveld naar de kelderkeuken. We ontmoeten een charismatische sommelier, die me kennis laat maken met de eerste van mijn zes wijn glazen . Kort daarna voegt Louis Horn, de bedrijfsleider, verantwoordelijk voor wijngaarden, veeteelt, tuinen en eenden, zich bij ons. Met mijn derde wijnmonster in de hand, bezoeken we de slaapvertrekken van de eenden of afdak wat Afrikaans is voor onderdak.

De eenden patrouilleren 5 hectare witte en 40 hectare rode variëteiten. Horn zegt dat niet elke dag dezelfde eenden de wijngaarden in gaan. De eerste 500 gaan 's ochtends een paar uur werken en de anderen gaan relaxen bij de dam. Eendenherders houden de eenden in een vierkante formatie van vier tot vijf rijen wijnstokken. De eenden hebben een reisplan van 13 dagen. Je vraagt ​​je misschien af ​​wat eenden eten? Het doel van de eend is om het ongedierte op de wijnstokken te eten. Wanneer de herders merken dat de eenden het eten van slakken en slakkeneieren vertragen, brengen ze ze terug. De eenden voegen zich dan bij hun vrienden op het water. Een paar keer per dag paraderen de eenden van de dam naar een binnenplaats waar ze door gasten met de hand worden gevoerd.

Horn zegt dat er dagelijks ongeveer 1.000 Indische Loopeenden in de parades zijn. De overige eenden blijven in de dam zwemmen of worden apart gehouden om te broeden.

De ongeveer 100 ganzen doen mee aan de eendenparade en fungeren als bewaker in de fokkende runner-eendenhokken. Dit jaar kweken ze 132 vogels uit de 1800 loopeenden met de hoop 300 nieuwe vogels aan het programma toe te voegen. Een nieuw Adopt-a-Duck-programma stelt Zuid-Afrikanen in staat om oudere eenden te adopteren die klaar zijn om met pensioen te gaan.

Enkele leuke weetjes over eenden zijn; ze kunnen tot 200 eieren per jaar leggen en het is elke dag paaseieren zoeken. Vergenoegd Löw heeft gemerkt dat sommige eenden het water verlaten of in een parade lopen, een ei leggen en blijven lopen alsof er niets is gebeurd. In de keukens worden vers ontdekte eendeneieren gebruikt. Het voedselafval van de gasten gaat naar de varkens en wordt vervolgens gecomposteerd, wat helpt om de moestuin te laten groeien. Weer een stap in hun doel van duurzaamheid.

Als Horn en ik terugkomen van de broedmachines en kweekhokken passeren we de kelderkeuken en pak ik een vierde glas. Daarna gaan we de wijnkelder in. Ik maak kennis met de wijnmaker van de wijngaard, Marlize Jacobs. Ik vraag Jacobs na lange dagen wijnmaken:drinkt ze thuis wijn of wordt ze er moe van? Ze antwoordt dat ze 's avonds graag een glas drinkt om tot rust te komen. Haar hobby is haar passie.

Het belangrijkste dat de wijngaard wil dat mensen weten, is dat de eenden geen huisdieren zijn. Ze paraderen met hen omdat ze willen dat mensen over hen weten. De eenden zijn geen marketingoefening, ze maken echt deel uit van wat ze doen, namelijk wijn maken.

De boerderij stond in de jaren ’70-’80 bekend om zijn wijn en toen vergaten de mensen ze. Op dat moment zouden ze 500-600 gasten per maand hebben. Met hun kudde van 1.000 loopeenden begonnen ze ze te presenteren in een dagelijkse parade. Een jaar later begon de wijngaard in één maand tijd 15.000 mensen te ontvangen. Mensen kwamen echter om de Indische Loopeenden te zien en vertrokken. De bezoekers hebben niet omgezet in wijnverkoop. Eenden zijn hier om te helpen bij de wijnproductie. Door de eendenparades te combineren met de rondleidingen en proeverijen in de wijnkelder, begonnen mensen te leren hoe praktisch de eenden zijn.

Nu komen gasten, net als ik, voor de eenden en blijven voor de wijn. In de zomer kunnen ze tot 20.000 bezoekers per maand hebben. Hun zomerwijn is zo beroemd dat ze hem niet hoeven te verkopen, hij vliegt gewoon van de plank.

Aan het einde van onze tour herinner ik ze eraan dat ik net van een vlucht van 12 uur kom en me moet terugtrekken in mijn hotel, dat ik moet vinden. Jacobs antwoordt hoe ik mezelf kan opfrissen,

Wat is je favoriete pluimveegerelateerde vakantie?