Welkom bij
Moderne landbouw
!
Het duurt ongeveer vier jaar voordat een amandelboom vrucht draagt en bijna zeven jaar om een volledige opbrengst van de boom te krijgen. Dat is zeven jaar plannen, planten, irrigeren, snoeien en verzorgen voordat de grote winst wordt behaald. Het is veel gevraagd van boeren in Central Valley in Californië, waar bijna 80 procent van de amandelen in de wereld wordt verbouwd. Alleen al in 2021 teelden de 7.600 amandelboeren in de staat bijna drie miljard pond amandelen, waardoor het het meest waardevolle gewas van de staat is.
Maar nu, geconfronteerd met extreme weersomstandigheden, krimpende watervoorraden en stijgende kosten, laten sommige boeren amandelen achter en kiezen ze ervoor om zich in te spannen voor veelgevraagde gewassen zoals het inblikken van tomaten, knoflook of uien. In feite wordt verwacht dat de amandeloogst van dit jaar zal dalen ten opzichte van vorig jaar, met droogte en vorstschade twee van de belangrijkste redenen voor de dip. Met aanhoudende droogtes, hittegolven en bosbranden in heel Californië hebben de boeren van de staat minder water om mee te werken. Dat maakt het moeilijk om je te binden aan een gewas dat jaren van zorgvuldige irrigatie nodig heeft voordat het een enkele pit produceert.
Amandelen krijgen een slechte reputatie als waterintensief gewas. Een studie uit 2019 toonde aan dat er gemiddeld 12 liter water nodig is om één amandelpit te laten groeien, hoewel er "aanzienlijke variatie" was in de tijd en in geografisch gebied. Diezelfde studie vond ook dat amandelen tot de top drie van voedingsmiddelen behoorden "die het grootste voedingsvoordeel per gewichtseenheid bieden; ze hadden echter de hoogste watervoetafdrukwaarde per gewichtseenheid.” Van de 34 miljoen acre-voet water (de hoeveelheid die nodig is om een acre met een voet water te dekken) die Californië elk jaar voor de landbouw gebruikt, komt het overgrote deel daarvan uit oppervlaktewater, zoals het omleiden van stromen of opgepompt uit grondwater . Een rapport berekende dat amandelen 10 procent van de jaarlijkse watervoorziening van Californië gebruiken, wat op het eerste gezicht veel lijkt. Maar is het?
"Amandelen zijn niet opmerkelijk anders in hun watergebruik dan in wezen elk ander geïrrigeerd landbouwgewas", zegt Patrick H. Brown, een vooraanstaand professor in plantenwetenschappen aan UC Davis. Niet alleen gebruiken amandelen een evenredige hoeveelheid water, Brown zegt dat het gewas voor boeren een van de beste investeringen is voor beperkte watervoorraden, aangezien amandelen een solide goed economisch rendement opleveren. "Een pond amandelen, wanneer ze worden geprijsd op $ 2 tot $ 4 per pond, komt neer op een zeer goede keuze om je water op te gebruiken." In een goed jaar, zegt Brown, zijn de prijzen gestegen tot $ 6 per pond. Bovendien is dat gewoon het gangbare tarief voor een pond amandelpit, de noot die we eten (of gebruiken om melk of meel te maken). Er is ook een secundaire markt voor de rompen en schalen, omdat ze worden gebruikt in melkveevoer, strooiselmateriaal en zelfs cosmetica.
Dat is een van de redenen waarom telers zoals Kiku Severson optimistisch zijn over de toekomst van amandelen en eraan werken om de sector duurzamer te maken. Severson werkt samen met haar ouders op hun boerderij in Turlock, Californië. Ze is ook lid van de California Almond Board, die zich richt op de duurzaamheidsinspanningen van de industrie. Severson zegt dat ze voortdurend onder de indruk is van de inspanningen van amandelboeren om zich aan te passen naarmate hun hulpbronnen schaarser worden. "We doen al sinds de jaren '90 onderzoek naar water", zegt Severson, en hij merkt op dat micro-irrigatie - het water rechtstreeks op de wortels van een boom richten in plaats van het gelijkmatig over een boomgaard te sproeien - destijds een relatief nieuwe innovatie was. Nu gebruikt meer dan 80 procent van de amandelboeren micro-irrigatie, "en we hebben het waterverbruik met ongeveer 33 procent kunnen verminderen om een pond amandelen te verbouwen."
Volgens Severson vertrouwen boeren nu verder op technologie zoals precisiesensoren om vast te stellen wat specifieke planten nodig hebben en om de hulpbronnen zo goed mogelijk te gebruiken. Omdat het wereldwijde aanbod van amandelen zo geconcentreerd is in dit ene geografische gebied, zegt Severson dat het "een enorme verantwoordelijkheid is. En ik denk dat amandelboeren dat echt voelen, en we willen leiders zijn in deze landbouwruimte.”
En het zijn niet alleen de telers. Voedselmerken raken ook betrokken bij initiatieven zoals The Almond Project, waarvan de oprichtende partners onder meer het snack- en bakbedrijf Simple Mills, de plantaardige maaltijdbezorgservice Daily Harvest, het op amandelmeel gebaseerde diepvriesbedrijf Capello's en Treehouse Almonds zijn, samen met de White Buffalo Land Trust en een familie van boeren die het werk op de grond leiden. Het vijfjarige project zal een verscheidenheid aan bodemgezondheidspraktijken testen en heeft tot doel te meten welke combinatie van factoren ecologisch het meest gunstig is en de beste amandelen produceert. Ze testen dingen zoals de integratie van dieren, het verminderen van de hoeveelheid synthetische pesticiden en meststoffen en het verhogen van composttoepassingen. Als het gaat om bodembedekkers, gebruiken ze meer dan 30 verschillende soorten om biodiversiteit te introduceren en hun resultaten te testen.
Een van de doelen is ervoor te zorgen dat er een toekomst is voor Californische amandelen. "We denken aan het holistische ecosysteem, om deze kansen te identificeren en continue vooruitgang te boeken, in plaats van een specifiek ingrediënt dat een bliksemafleider is geworden te belasteren of te boycotten", zegt Christina Skonberg, directeur duurzaamheid en missies bij Simple molens. Skonberg zegt dat ze dit project ook op zich wilden nemen om de financiële last voor boeren te verminderen bij het testen van nieuwe praktijken. "Als we proberen schapen door de boomgaard te laten grazen, wat een van de praktijken is die we testen, wordt dat risico gedeeld door alle partners en valt het niet volledig op de boer."
Het Almond Project is slechts een initiatief van vijf jaar, maar boeren hebben geen vijf jaar. Er vinden nu veranderingen plaats. De partners van het project begrijpen de urgentie. "We kunnen het ons niet veroorloven om tot vijf jaar te wachten om actie te ondernemen", zegt Skonberg. Dus hoewel er tijdens de duur van het project met regelmatige tussenpozen formele metingen worden gedaan, leunen ze ook op de expertise van de boeren om te zien wat anekdotisch werkt, en passen ze zich aan. "We gebruiken die lessen en bestaand onderzoek en projecten in andere landen om gefundeerde gissingen te maken over wat er in dit systeem zou kunnen werken."
Er zijn ook nieuwere praktijken wanneer een boomgaard het einde van zijn levenscyclus bereikt, meestal na ongeveer 25 jaar. Het recyclen van hele boomgaarden, waarbij oude bomen tot snippers worden vermalen en met de grond worden vermengd voordat nieuwe bomen worden geplant, blijkt een geweldige manier te zijn voor boeren om de opbrengst in de daaropvolgende jaren te verhogen, en de gezondheid van de bodem en koolstofvastlegging te verbeteren. Uit het eerste onderzoek bleek dat het vermogen van de bodem om water vast te houden met 30 procent is toegenomen na recycling van de hele boomgaard. Severson zegt dat ze veel boeren het heeft zien uitproberen, ook al wordt het nog onderzocht. "Amandelboeren willen heel graag nieuwe praktijken toepassen", zegt Severson. "Ik ben erg optimistisch dat we in de toekomst potentieel een koolstofneutraal of koolstofnegatief voedsel kunnen zijn met meer onderzoek en meer toepassing van nieuwe praktijken."
Dat zou mooi zijn, zowel voor amandeltelers als voor consumenten. Maar het bereiken van een CO2-neutrale norm zal waarschijnlijk een tijdje duren. In de tussentijd zegt Brown dat het totale geïrrigeerde gebied in Californië zal afnemen. Op dit moment wordt jaarlijks ongeveer negen miljoen hectare geïrrigeerd, wat "de komende jaren ongetwijfeld zal krimpen vanwege de concurrentie om waterbronnen", zegt hij.
Van het geïrrigeerde areaal dat overblijft, voorspelt Brown dat er meer zal worden besteed aan gewassen zoals amandelen, die de grootste winst opleveren voor het beschikbare water. "Iedereen die er verstand van heeft, zal een waardevolle en dure hulpbron voor het product gebruiken die het beste economische resultaat geeft, en dat zijn amandelen of pistachenoten."
Dus terwijl Californië worstelt met droogte, bosbranden en een krappere watertoevoer, kunnen amandelen de storm zelfs zonder al te veel verliezen doorstaan, tenminste als telers zich blijven aanpassen aan de veranderingen.
