Opinie:met torenhoge kunstmestprijzen is er een mogelijkheid om gewassen duurzamer te telen

Dit artikel is opnieuw gepubliceerd vanuit The Conversation onder een Creative Commons-licentie. Lees het oorspronkelijke artikel.

Boeren hebben te maken met een kunstmestcrisis die wordt veroorzaakt door stijgende prijzen voor fossiele brandstoffen en consolidatie van de industrie. De prijs van kunstmest is sinds 2021 meer dan verdubbeld, wat grote stress veroorzaakt in het boerenland.

Dit knelpunt is bijzonder zwaar voor degenen die maïs verbouwen, wat goed is voor de helft van het Amerikaanse stikstofmestgebruik. De National Corn Growers Association voorspelt dat haar leden in 2022 80 procent meer zullen uitgeven aan synthetische mest dan in 2021. Een recente studie schat dat dit gemiddeld 128.000 dollar aan extra kosten per boerderij zal vertegenwoordigen.

Als reactie hierop kondigde de regering-Biden op 11 maart 2022 een nieuw subsidieprogramma aan, "ter ondersteuning van innovatieve, in Amerika gemaakte meststoffen om Amerikaanse boeren meer keuzemogelijkheden op de markt te geven." Het Amerikaanse ministerie van landbouw (USDA) zal $ 500 miljoen investeren om te proberen de kunstmestkosten te verlagen door de productie te verhogen. Maar aangezien dit waarschijnlijk niet genoeg geld is om nieuwe kunstmestfabrieken te bouwen, is het niet duidelijk hoe het geld zal worden besteed.

Ik geef leiding aan het Swette Center for Sustainable Food Systems aan de Arizona State University en heb leidinggevende functies bekleed bij de USDA, waaronder van 2009 tot 2013 als plaatsvervangend secretaris van landbouw. ​​Naar mijn mening zou het produceren van meer kunstmest niet het enige antwoord hierop moeten zijn. serieuze uitdaging. De VS moeten ook ondersteuning bieden voor op de natuur gebaseerde oplossingen, waaronder landbouwpraktijken die boeren helpen om synthetische meststoffen te verminderen of af te zien, en biologische producten die zwaardere chemische middelen vervangen.

Te veel kunstmest op de verkeerde plaatsen

Alle planten hebben voedingsstoffen nodig om te groeien, vooral de "grote drie" macronutriënten:stikstof, fosfor en kalium. Boeren kunnen hun velden bemesten door gewassen te planten die op natuurlijke wijze stikstof aan de bodem toevoegen of door dierlijke mest en compost op de bodem toe te passen.

Sinds de Tweede Wereldoorlog vertrouwen boeren echter voornamelijk op gefabriceerde synthetische meststoffen die verschillende verhoudingen stikstof, fosfor en kalium bevatten, samen met secundaire voedingsstoffen en micronutriënten. Die verschuiving gebeurde doordat fabrikanten tijdens de oorlog enorme hoeveelheden ammoniumnitraat, het hoofdbestanddeel van explosieven, produceerden; toen het conflict eindigde, schakelden ze over op het maken van stikstofkunstmest.

Synthetische meststoffen hebben de oogstopbrengsten aanzienlijk verbeterd en er wordt terecht geprezen dat ze de wereld helpen voeden. Maar ze worden niet overal ter wereld gelijkmatig gebruikt. In arme regio's zoals Afrika bezuiden de Sahara is te weinig kunstmest beschikbaar. In rijkere gebieden hebben overvloedige synthetische meststoffen bijgedragen tot overmatige toepassing en ernstige milieuschade.

Een algenbloei in een meer. Foto door smspsy, Shutterstock.

Overtollige mest spoelt tijdens stormen van de velden en komt terecht in rivieren en meren. Daar bevrucht het enorme algenbloei die afsterven en ontbinden, zuurstof in het water uitputtend en "dode zones" creëren die geen vissen of ander waterleven kunnen ondersteunen. Dit proces, eutrofiëring, is een groot probleem in de Grote Meren, de Chesapeake Bay, de Golf van Mexico en vele andere Amerikaanse waterlichamen.

Overtollige stikstof kan ook het drinkwater verontreinigen en een bedreiging vormen voor de menselijke gezondheid. En meststoffen, van dierlijke of synthetische oorsprong, zijn een belangrijke bron van lachgas, een krachtig broeikasgas.

Wat veroorzaakt de crisis

Een van de redenen waarom de kunstmestprijzen in de VS zijn gestegen, is dat boeren verplicht zijn om te importeren. COVID-19 verstoorde de toeleveringsketens, vooral uit China, een grote producent van kunstmest. En de oorlog in Oekraïne heeft de toegang tot kalium, een belangrijke bron van kalium, uit Rusland en Wit-Rusland afgesloten.

Een andere factor is dat de kunstmestindustrie sterk geconcentreerd is. Er is weinig concurrentie, dus boeren hebben geen andere keuze dan kunstmest te kopen tegen de marktprijs. Verschillende Amerikaanse procureurs-generaal hebben economen opgeroepen om concurrentiebeperkende praktijken in de kunstmestindustrie te bestuderen.

De USDA was op zoek naar informatie over concurrentie en zorgen over de toeleveringsketen op mestmarkten met een openbare reactietermijn van 15 juni 2022. Maar van de 66 specifieke vragen die de afdeling met dit verzoek stelde, gaat er maar één in op wat volgens mij de belangrijkste kwestie is:" Hoe kan USDA productiewijzen die minder afhankelijk zijn van kunstmest beter ondersteunen of de toegang tot markten ondersteunen die mogelijk een premie betalen voor producten die minder kunstmest nodig hebben?”

Herdenken over het verbouwen van gewassen

Ik zie een kans voor de regering-Biden om een ​​frisse blik te werpen op biologische producten als vervanging voor synthetische meststoffen. Deze categorie omvat biofertilizers en bionutriënten:natuurlijke materialen die de voeding van gewassen leveren. Voorbeelden zijn micro-organismen die stikstof uit de lucht halen en omzetten in vormen die planten kunnen gebruiken, en meststoffen die worden omgezet uit mest, voedsel en ander plantaardig en houtafval.

Een andere categorie, biostimulanten, omvat natuurlijke materialen die de opname van voedingsstoffen voor planten verbeteren, stress bij gewassen verminderen en de groei en kwaliteit van gewassen verhogen. Voorbeelden zijn algen- en andere plantenextracten, micro-organismen en humuszuren:complexe moleculen die van nature in de bodem worden geproduceerd wanneer organisch materiaal wordt afgebroken.

In het verleden verwierpen critici natuurlijke producten als deze als "slangenolie", met weinig wetenschappelijk bewijs om aan te tonen dat ze werkten. Nu zijn de meeste experts echter van mening dat, hoewel er nog veel moet worden geleerd, de huidige biofertilizers "een enorm potentieel bieden in termen van nieuwe en duurzamere gewasbeheerpraktijken".

Studies hebben veel voordelen van deze producten aangetoond. Ze omvatten minder behoefte aan kunstmest, grotere oogstopbrengsten, een betere bodemgezondheid en minder koolstofemissies.

Grote kunstmestbedrijven zoals Mosaic, OCP en Nutrien distribueren, verwerven of investeren in deze biologische technologieën. Agribusiness-gigant Bayer is een samenwerking aangegaan met Ginkgo Bioworks in een joint venture genaamd Joyn, wiens missie het is om "duurzame biologische landbouwproducten voor gewasbescherming en vruchtbaarheid te creëren die de prestaties van hun chemische tegenhangers evenaren of overtreffen."

Een stapel mest die als meststof wordt gebruikt. Foto door pundapanda, Shutterstock.

Meer keuzes bieden

In paniek geraakte Amerikaanse boeren die te maken hebben met hoge kunstmestprijzen, zoeken naar opties. In openbare opmerkingen over het kunstmestinitiatief van USDA drong de Illinois Corn Growers Association er bij de afdeling op aan te onderzoeken waarom boeren meststoffen toepassen op een hoger niveau dan nodig is, terwijl anderen een tekort opmerkten aan agronomen die voldoende zijn opgeleid om boeren te begeleiden bij het duurzaam bemesten van hun gewassen.

Ik denk dat het nu een geschikt moment is voor USDA om stimulansen te bieden voor het gebruik van biologische middelen, evenals voor praktijken die biologische boeren gebruiken om synthetische meststoffen te vervangen, zoals vruchtwisseling, compostering en het samen kweken van gewassen en vee. Een eerste stap zou zijn om technici in te zetten die boeren kunnen adviseren over duurzame praktijken en biologische producten. De afdeling heeft onlangs een nieuw initiatief van $ 300 miljoen aangekondigd om boeren te helpen bij de overgang naar biologische productie; dit is het juiste idee, maar er is meer hulp nodig.

Het agentschap zou ook eenmalige betalingen aan boeren kunnen verstrekken in ruil voor het verminderen van hun gebruik van synthetische meststoffen, wat hen zou helpen compenseren als ze hun productiemethoden veranderen. Op de langere termijn denk ik dat de USDA nieuwe instrumenten voor gewasverzekeringen moet ontwikkelen om boeren te beschermen tegen de risico's van de overgang naar duurzamere opties. Naar mijn mening zou een dergelijke brede reactie meer waarde opleveren dan een door de belastingbetaler gefinancierde, status-quo benadering van synthetische meststoffen.

Kathleen Merrigan leidt het Swette Center for Sustainable Food Systems aan de Arizona State University. Ze werkte zes jaar bij het Amerikaanse ministerie van Landbouw, meest recentelijk als adjunct-secretaris van Landbouw van 2009-2013. Ze is een venture-partner bij Astanor Ventures, een in Europa gevestigd agtech-bedrijf dat investeert in een breed scala aan innovaties, waaronder in de sector biocontrole/biostimulant. Ze was eerder lid van de raad van bestuur van Marrone Bio Innovations en heeft aandelen in het bedrijf.