Welkom bij
Moderne landbouw
!
Eet je graag kip? Haat het idee van de bio-industrie? Wil je er iets aan doen? Ali Berlow is hier om te helpen.
Enkele jaren geleden stond Berlow, een voedselschrijver en activist die met haar man en twee zonen op Martha's Vineyard woont, voor zo'n dilemma. Maar in plaats van vegetariër te worden, sloeg Berlow een radicalere en toch verrassend eenvoudige weg in:samen met leden van haar gemeenschap creëerde ze een mobiele pluimveeverwerkingsaanhanger, of MPPT, die rechtstreeks naar boeren en fokkers in de achtertuin reist.
Berlow, die ook de oprichter is van Island Grown Initiative, een non-profitorganisatie die werkt aan een duurzamer landbouwsysteem, publiceerde onlangs The Mobile Poultry Slaughterhouse , een uiterst praktisch boek dat haar eigen ervaring beschrijft en een schat aan advies biedt aan degenen die haar pad willen volgen. Het bevat alles, van toestemmingsinformatie en how-to-diagrammen van het slachten van kippen tot brieven en een handleiding voor het bouwen van een dubbelzijdige warm- en koudwatergootsteen. We spraken met Berlow over haar boek, de uitdagingen om een MPPT aan de gang te krijgen en hoe je met bijna iedereen over kippenslachting kunt praten.
Moderne boer:ik hou van de titel van je boek:het is heel eenvoudig.
Ali Berlow:Het is het boek waarvan je niet weet dat je het wilt lezen. Een ding dat ik zo leuk vind aan Storey Publishing, is dat ze het gewoon goed doen; dit is wat het is. Je kunt de woorden niet uit de weg gaan; je moet het aandoen.
MF:En dat is iets waar je herhaaldelijk op terugkomt in het boek:veel mensen willen er niet over praten, laat staan dat ze slachting erkennen.
AB:Het is een ongemakkelijk onderwerp, maar dat betekent niet dat we het niet kunnen omarmen, en ik denk dat we het zo transparant en ethisch en menselijk mogelijk moeten doen. Temple Grandin [die Berlow ontmoette tijdens het proces van het tot stand brengen van de slachteenheid] is er altijd een groot voorstander van geweest. We zijn ons bewust geworden van een hogere kwaliteit van vlees, en toch hebben we nog meer [humane] slachthuizen nodig. De mobiele unit is letterlijk transparant:hij komt tevoorschijn en is de volgende dag weg. Ik denk dat een humane slachting het ontbrekende stuk is; je kunt alle juiste dingen doen bij het fokken en slachten van een dier, maar je hebt nog steeds dit ene moment.
MF:In het boek schrijf je over het krijgen van weerstand tegen het idee van de MPPT. Hoe ging je om met tegenstand en misvattingen?
AB:Ik denk dat het er echt om gaat mensen te ontmoeten waar ze zijn, en ook de gemeenschap te ontmoeten waar ze zijn. Als je met de gezondheidsraad praat, wat willen ze dan horen? Als je in de supermarkt bent met iemand die zegt:"Geef me gewoon een borst zonder botten, zonder vel", hoe ontmoet je ze? Ik ben een moeder en mijn activisme en dit project gingen over het verkrijgen van beter voedsel voor mijn gezin. Toen ik me eenmaal bewust werd van de vleesindustrie - we eten een ton kip, en het zou gezond en betaalbaarder moeten zijn - maar je begint achter een gordijn te kijken en vraagt:Hoe krijg ik het beste voedsel voor mijn gezin? Hoe kan ik helpen om dit probleem beter te maken? Maar ja, met slachten denk ik dat veel ervan onderwijs is. Als iemand naar een hele vogel kijkt, wat hem eraan herinnert dat het een dier is, zijn we daar altijd aan voorbij gegaan door een onderdeel voor het koken van pluimvee in onze workshops. Het ging over niet veroordelend zijn en zeggen:"O.K., laten we iets koken met botten erin." Nogmaals, je moet mensen ontmoeten waar ze zijn en gesprekken voeren over humane slachting en waarom dit belangrijk is. Je moet op een respectvolle manier je mannetje staan.
MF:Totdat het niet meer zo'n radicaal concept is.
AB:Wat indruk op me maakte, was misschien zes of negen maanden geleden dat ik met een boer sprak en hij zei:"Mensen denken hier niet eens meer over na." Ik was verrast. Ik had zoiets van, heb je gezien hoeveel grijs haar ik heb? Ik ben nog geen 50! Maar toen dacht ik, wauw, dat is echt het succes ervan:ze praten er niet eens meer over. En wauw, wat een geweldige plek om te zijn. Het [slacht]-schema werkt, mensen krijgen kip, de boeren zijn daar, de dieren leiden een geweldig leven. Je wilt het niet als vanzelfsprekend beschouwen, maar het was zo gaaf om te beseffen.
MF:Hoe moeilijk was het om alle bureaucratie te doorbreken die betrokken was bij het opstarten van de eenheid?
AB:Het viel buiten het normale regelgevende kader. Toen we eenmaal de steun hadden van de staat Massachusetts, waren het drie instanties die iets te zeggen hadden:de departementen landbouw, volksgezondheid en milieubescherming. Er was een schaalbaarheidsprobleem:de voorschriften zijn geschreven voor een grote fysieke faciliteit. Dus we zeiden ja, het valt buiten de regelgevende doos, maar kijk naar de doos die is geverfd. Dus hoe schalen we het om het te laten werken? Maar je kunt ook niet voorkomen dat mensen goede, gezonde kip uit de wei willen. Het gaat gebeuren, dus hoe zorgen we er samen voor? Het kostte dus wat meer moeite. Maar beginnen niet alle nieuwe innovaties zo?
MF:In het boek adviseer je om vroege groepsdiscussies niet te laten ontaarden in bitch-sessies. Dit klinkt alsof het moeilijk zou zijn.
AB:Veel van de punten zijn geldig. Je moet horen wat ze echt zeggen. Ik denk dat wanneer je de gemeenschap betrekt bij discussies over iets dat vluchtig kan zijn, je het moet laten gaan tot het punt waarop iedereen wordt gehoord. Het is niet genoeg om alleen een gemeenschapsbijeenkomst te houden; je moet komen opdagen en iets doen, en als het niet werkt, moet je je strategie als activist veranderen. Je kunt geen dingen beloven die je niet kunt waarmaken. Je moet ethisch zijn en, zoals Patti Smith zegt, een goede naam behouden. En houd je telefoon opgeladen.
Dit is een geweldig verhaal, maar het verhaal moet in zijn geheel worden verteld. Ik herinner me dat er ergens [het mobiele slachthuis] een kippenmoordmachine werd genoemd. Ik had zoiets van, oh, kom op, moeten we daarheen gaan? Het is geen automaat. Het doodt niets. De roestvrijstalen apparatuur is zo goed als de mensen die ermee werken en de persoon die de kip verzendt. Met alle respect, ik voelde dat iemand zich ongemakkelijk voelde bij het onderwerp. Zo marginaliseren we de rommelige delen. Ik heb zoiets van, laten we het niet marginaliseren. Het rommelige gedeelte is veel te belangrijk.
MF:Er waren natuurlijk veel obstakels om het mobiele slachthuis van de grond te krijgen, maar wat was volgens jou de grootste uitdaging?
AB:Ik denk dat we, net als bij elk project waar we aan beginnen, ons niet altijd realiseren hoe groot het is. Ik denk dat ik zou zeggen tegen iedereen die een van deze dingen bouwt, geef jezelf de tijd om het te bouwen. Het zou niet onmiddellijk moeten zijn; het is niet eenvoudig en vereist tijd en planning. Dus mijn uitdaging was dat er niet echt een model was om te volgen. Ik denk dat het drie jaar duurde om de eerste vergunning te krijgen. Ik denk dat ik je niet één specifiek ding kan vertellen, behalve tijd en planning en sterk staan in het aangezicht van tegenspoed. En ook met dat doel denk ik in de voedselbeweging aan de taal die we gebruiken en hoe we werken om gezonde verandering te creëren. [Mensen binnen het grote voedselsysteem] zijn geen slechte mensen. Dit gaat niet over oorlog; het zijn geen slechte boeren of slechte mensen of slechte regelgevende instanties.
MF:U schrijft dat "... elk goed en humaan slachtsysteem... slechts zo goed is als de mensen die erbij betrokken zijn." Was het in het begin moeilijk om goede mensen te vinden?
AB:De mensen in het begin krijgen was moeilijk omdat het een nieuwe onderneming was. We hebben contact opgenomen met de Braziliaanse gemeenschap omdat ze cultureel meer verbonden zijn met hun eten dan Amerikanen, en ze waren geweldig. De uitdaging in het begin was dat het klein was en niet meteen zeven dagen per week in bedrijf was. Nu het een paar jaar in bedrijf is en mensen er niet eens aan denken, is het niet moeilijk om een kippenploeg te vinden omdat het is geaccepteerd. De bemanning is een geschoolde baan op instapniveau en nu weten mensen dat:'Oh ja, ik zou in een kippenploeg kunnen werken.' Het is geen moeilijke baan meer om te vervullen.
MF:Hoeveel boeren maken momenteel gebruik van het mobiele slachthuis?
AB:Voor zover ik weet, zijn er vier boeren die onder de overkoepelende licentie van de gemeenschap vallen, wat betekent dat ze kunnen verkopen aan boerenmarkten en restaurants. En dan zijn er nog een aantal achtertuinkwekers. En wat er ook gebeurt, is dat sommige boeren die de trailer zijn gaan gebruiken en boeken, zo succesvol zijn geworden in het grootbrengen van meer vogels dat ze zijn begonnen met het bouwen van hun eigen delen van een slachthuis, dus misschien verhuren ze onze broeier of plukker. Ze zijn dus een beetje afgestudeerd, en dat is wat het doel is:je hebt een aantal afstudeerklassen en een paar boeren in de achtertuin die heel goed volgend jaar kunnen worden.
MF:Krijgt u vragen van mensen die hun eigen slachthuizen willen beginnen?
AB:Al vroeg hadden we vragen van:'Hé, kun je dit niet naar de Kaap brengen?' De boodschap, denk ik, is kom kijken en ga er dan een bouwen en laat het werken voor je gemeenschap. Ik hoop dat mensen worden geïnspireerd door het project en boek en succes om nieuwsgierig te zijn, en dan te weten dat het geen koekjesvormer is. Ik kan er niet genoeg over zeggen in termen van grootte, geschikte technologie en dat het werkt met toezichthouders. Het is behoorlijk verbazingwekkend en tegelijkertijd is het heel eenvoudig:het is alsof, ja, er is echt goed roestvrij staal en echt goede mensen en kijk dan wat er voor het avondeten is.
MF:Critici zeggen graag dat kleinschalige slachthuizen nooit een alternatief voor fabrieksboerderijen zullen bieden op een manier die hen levensvatbaar maakt voor gemeenschappen en boeren in het hele land.
AB:Ik denk dat het levensvatbaar is. De consolidaties van slachthuizen in het hele land hebben hen tot weinigen gemaakt. Het beïnvloedt hoe weinig dieren mensen echt grootbrengen, want als ze geen toegang hebben tot een slachthuis, is het echt een doodlopende weg. Dat hebben we meegemaakt; als wij het bouwden, verbouwden zij het. Het verhoogt meteen de productie. Elke gemeenschap en elk geografisch gebied kan verschillende problemen hebben om aan te pakken, maar ze kunnen worden aangepakt met goede communicatie en transparantie, en het alternatief - ik bedoel, er is echt geen alternatief. Of je doodt kippen slecht en niet op een voedselveilige manier, of je fokt geen kippen omdat je geen toegang hebt tot een slachthuis. En dan is er een toenemende vraag van consumenten die worden opgeleid en vertrouwd met zaken als Modern Farmer. Dus ja, ik denk dat dit volledig haalbaar is.
