Welkom bij
Moderne landbouw
!
De kans is groot dat je de komende dagen (en zeer waarschijnlijk in de toekomst) veel verwijzingen gaat horen naar 'klimaatslimme landbouw' zelfs nadat de verhalen van gearresteerde demonstranten wegsterven). Het is een complexe term, vooral omdat het heel gemakkelijk te begrijpen is in het grote geheel en steeds vager en verwarrender wordt naarmate je er meer over probeert te weten te komen. Maar! Het wordt waarschijnlijk ook een kleine slogan, dus laten we ingaan op wat details over wat het betekent en waarom het je iets zou kunnen schelen.
Klimaatslimme landbouw is een soort overzichtsconcept dat oorspronkelijk in 2010 naar voren werd gebracht door de Voedsel- en Landbouworganisatie van de VN. Tot nu toe was het een beetje vaag, een algemeen idee over het aanpassen van alle vormen van landbouw (“boerderijen, gewassen, vee, aquacultuur, en vangstvisserij") om zich beter aan te passen aan een veranderend klimaat. Het is geen reeks richtlijnen, of zelfs aanbevelingen, Echt; het is meer een filosofie die verschillende wereldwijde organisaties proberen te pushen.
Die filosofie:landbouw vereist aanzienlijke investeringen, vooral geld, bij het ontwikkelen van technologieën die boeren kunnen helpen als het klimaat verandert; bij de overgang van boeren van huidige strategieën naar nieuwe klimaatbewuste; en bij het aanmoedigen van boeren om af te zien van of minder afhankelijk te zijn van methoden die de uitstoot van broeikasgassen verhogen. Het is noodzakelijkerwijs vaag omdat de behoeften van een taroboer op een eiland in de Stille Zuidzee dat over 20 jaar misschien niet meer bestaat, anders is dan de behoeften van een maïsteler in Iowa of een rijstboer in Laos. Het klimaat verandert niet gelijkmatig over de hele wereld, en verschillende plaatsen hebben totaal verschillende behoeften.
Maar iedereen is het erover eens dat klimaatverandering desastreuze of op zijn minst dramatische gevolgen voor de landbouw heeft en zal hebben. In het algemeen, de armste en heetste landen zullen het hardst worden getroffen; een typisch onderzoek wees uit dat de maïsopbrengst in zuidelijk Afrika tegen 2030 met meer dan 30% zou kunnen dalen. Gewassen in tropische gebieden, het wordt nu geloofd, zal onderhevig zijn aan droogtes en temperatuurstijgingen, wat dodelijk kan zijn. veel gewassen, zoals maïs en rijst, in de regio's van Afrika en Zuid-Amerika raken ze al bijna hun tolerantie voor hitte. Dit artikel in de New York Times somt enkele opmerkelijke gewassen op die nadelig zullen worden beïnvloed door klimaatverandering, van olijven tot thee tot schaaldieren.
Iedereen is het erover eens dat klimaatverandering desastreuze of op zijn minst dramatische gevolgen heeft en zal hebben voor de landbouw.
In koudere landen, de vooruitzichten zijn niet zo somber; De Europese maïsproductie zou kunnen stijgen als temperatuurstijgingen het groeiseizoen daadwerkelijk verlengen. Maar dat is niet echt een oplossing; Europa lijdt niet aan voedselcrises (zelfs als de aardappel uiteindelijk moet worden vervangen door de banaan), en het verschepen van nieuwe Europese excessen naar ontwikkelingslanden die niet langer in staat zijn om hun eigen voedsel te verbouwen, zou enorme infrastructurele obstakels opleveren. We verbouwen al genoeg voedsel om de planeet te voeden; het is de infrastructuur en het transport die mensen hongerig maken.
De oplossingen, onder de vlag van klimaatslimme landbouw, Het gaat doorgaans om nieuwe soorten gewassen of nieuwe technieken om de bodem en de voedselproductie te verrijken. Een paar voorbeelden, uit een Huffington Post blogpost geschreven door Dr. Jonathan Wadsworth van de Consultative Group on International Agricultural Research (CGIAR):
“Jeema Purty, een boer in de Indiase deelstaat Odisha, een droogtetolerante rijstvariëteit kweekt die bekend staat als Sahbhagi dhan, wat betekent "rijst ontwikkeld door samenwerking." Toen Jeema het begon te kweken, haar oogsten verbeterden sterk en ze was in staat om overtollig graan op de markt te verkopen. Ze herinvesteerde haar rijstinkomsten en begon groenten te verbouwen, het verstrekken van een voedzamer dieet voor haar kinderen. In Afrika, droogtetolerante maïs ontwikkeld door CGIAR en haar partners heeft de opbrengsten van boeren met 20-30 procent verhoogd, ten goede komen aan meer dan 20 miljoen mensen in 13 landen. In de Sahel, een klimaatslimme agroforestry-praktijk die voedselgewassen integreert met bomen die stikstof uit de lucht halen en overbrengen naar de bodem, heeft de oogsten tot 400 procent verhoogd, terwijl we koolstof vastleggen en de uitstoot van broeikasgassen (BKG) verminderen.
CGIAR is niet echt geassocieerd met de VN, de Europese Unie, of een andere regering, maar is in plaats daarvan een groep van 15 onderzoekscentra die wetenschappers huisvesten die zich richten op het helpen van boeren in de tropen. De groep werkt nauw samen met de VN, individuele landen, particuliere bedrijven, en non-profitorganisaties, maar is geen onderdeel van een grotere organisatie. CGIAR bestaat al een tijdje, maar vandaag kondigde de groep een enorme verandering in hun tactiek en strategie aan:ze zullen 60% van hun bedrijfsbudget besteden aan het creëren van klimaatslimme landbouwplannen voor 500 miljoen boeren over de hele wereld.
Uit het persbericht:“De belangrijkste elementen die aanwezig moeten zijn, zijn onder meer:mechanismen om grote aantallen boeren te bereiken, informatiediensten die gebruik maken van mobiele telefoons, radio, en andere massamedia; goed georganiseerde en brede boerengroepen; beleid dat veilig grondbezit ondersteunt; burger/boerenparticipatie in de wetenschap; en overheidsacties om klimaatoverwegingen te integreren in alle landbouwinvesteringsplannen.”
CGIAR is een belangrijk onderdeel van de VN-klimaattop van deze week in New York, lezingen houden om klimaatslimme landbouw te bespreken. Dit is, voor een groot deel, waar de demonstranten voor vochten die Wall Street eerder deze week overspoelden.
(Afbeelding via CIAT)
