Welkom bij
Moderne landbouw
!
De definitie van regeneratieve landbouw is een systeem van landbouwprincipes en -methoden die worden toegepast op de productie van landbouwproducten die de biodiversiteit, bodemvruchtbaarheid, watercirculatie en verbetering van ecosysteemdiensten verbeteren.
De groeiende belangstelling voor biologische producten en de toenemende penetratie van grote bedrijven in de wereld van de biologische landbouw hebben geleid tot bijvoorbeeld de teelt van monoculturen in grote gebieden van de biologische landbouw en het voldoen aan de noodzakelijke certificeringsnormen. Dergelijke gebeurtenissen binnen de biologische landbouw leiden volgens de pioniers en architecten van de biologische beweging tot een verzwakking van de biologische normen.
Bodem, biodiversiteit en dierenwelzijn zijn altijd de kern geweest van echte biologische landbouw, dus verschillende groepen en verenigingen die zich inzetten voor het behoud van de integriteit van biologische landbouw hebben een beweging gelanceerd genaamd Regeneratieve landbouw , dat staat voor evolutie, verhoogt de normen voor biologische landbouw en waarborgt de integriteit van de hele sector.
Regeneratieve landbouw heeft tot doel atmosferische koolstof vast te leggen in de bodem en biomassa (een positieve invloed op de trend van schadelijke atmosferische accumulatie), de biodiversiteit van agro-ecosystemen te vergroten, de bodemvruchtbaarheid te vergroten en te behouden, en kringlopen van nutriënten, water en organische bodem tot stand te brengen, in stand te houden en te beheren er toe doen. Tegelijkertijd biedt het vergelijkbare economische effecten, veerkracht tegen klimaatinstabiliteit en gezondheid en welvaart voor de boerengemeenschap. Gebaseerd op decennia van wetenschappelijk en toegepast onderzoek naar wereldwijde agroforestry, agro-ecologische en permacultuurgemeenschappen en holistisch management.
Het is gebaseerd op vier principes:
Regeneratieve landbouw is een benadering van hulpbronnenbeheer in de landbouw, die voortbouwt op bestaande ecologische certificeringssystemen, maar een verbetering is van de eisen op het gebied van duurzaamheid en regeneratie. Het biedt oplossingen voor de problemen van algemeen aanvaarde chemische landbouw en een op wetenschap gebaseerde reactie op bodemvernietiging van vandaag en omvat ook hoge normen voor dierenwelzijn en sociale rechtvaardigheid. Dit is een nieuwe standaard en omvat een verbintenis tot bewust en verantwoord werken aan bodemherstel en -vernieuwing, als basisinstrument van de landbouwproductie.
De certificering van dergelijke productie richt zich enerzijds op de meest verantwoordelijke producenten en anderzijds op de meest verantwoordelijke consumenten, die door hun gedrag, keuzes en bewustzijn de mogelijkheid creëren om het concept van landbouw te veranderen die niet uitput, maar genees liever de grond en de gemeenschap
De principes komen tot uiting in verschillende productiesystemen, zoals:
Deze omvatten agrotechnische maatregelen zoals no-till grondbewerking, organisch materiaal op de grond laten staan, precursoren, beplanting, groenbemesting, hoofdhelling, vruchtwisseling, meer gebruik van meerjarige gewassen in combinatie met seizoensgewassen (gemengde gewassen tussen bomen; alley crops), intensieve wisselbegrazing en agroforestry en silvopasture-principes.
Deze maatregelen bieden een kans om voldoende calorieën, koolhydraten, eiwitten, oliën, medicijnen, energie en vezels te verbouwen die nodig zijn voor het welzijn van de mens, terwijl het vermogen van de bodem om gewassen individueel te ondersteunen wordt ondersteund
Naast regeneratieve landbouw zijn er aanvullende systemen:
Naast het terugdringen van de uitstoot, dat wil zeggen het handelen vanuit een oorzaak, is de bodem van groot belang bij het mitigeren van de effecten van klimaatverandering. Verarmde bodems kunnen geen water opnemen of vasthouden, waardoor de bodem minder goed in staat is de effecten van droogte en overstromingen te verzachten. Dat zagen we een paar jaar geleden toen het water wekenlang bleef drijven na hevige regenval. Wordt dit bodempotentieel onderschat in het debat over adaptatie aan klimaatverandering?
Het wordt absoluut onderschat. De nieuwste verkenning van het leven in landbouwbodems zorgt niet alleen voor stabielere ecosystemen die rechtstreeks van invloed zijn op de landbouwproductie en de kwaliteit van het voedsel dat we produceren, maar herstelt ook het vermogen van de bodem om atmosferische koolstof voor een langere periode op te slaan. Onderzoek toont aan dat als we wereldwijd op slechts 11% van de landbouwgrond bodemonderhoudende landbouw zouden beoefenen, we de atmosferische CO2-niveaus zouden kunnen herstellen tot een stabiel niveau. Bovendien hebben landbouwgronden door verdichting niet het vermogen om water op te nemen.
Door eenvoudige agrotechnische maatregelen toe te passen, kunnen we het aandeel organische stof in de bodem verhogen, wat ongetwijfeld bijdraagt aan het vermogen van de bodem om water vast te houden, wat een belangrijk kenmerk is in droge perioden. Ook draagt een toename van organische stof bij aan de circulatie en beschikbaarheid van voedingsstoffen, wat de opbrengst verhoogt en de behoefte aan kunstmatige ondersteuning voor de plantaardige productie vermindert. Dus zolang er zonne-energie is, is er ook het potentieel om koolstof op te slaan via een biologisch systeem dat menselijke consumptie en regeneratie van hele landschappen ondersteunt, met respect voor alle andere levensvormen op aarde.
De bodem is verbonden met alle aspecten van ons leven. Het is een bron van voedsel, vezels, bouwmaterialen, energie, enz. Bouwen met natuurlijke materialen maakt bijvoorbeeld vaak gebruik van fotosyntheseproducten zoals stro, hennep, cellulosevezels, hout. Om al deze materialen te produceren, hebben we een gezonde bodem nodig, anders is het systeem niet duurzaam. Het is vergelijkbaar met energie - als we bijvoorbeeld biomassa gebruiken als hernieuwbare energiebron, kunnen we het ecosysteem uitputten, dus we kappen het bos en gebruiken het om energie te produceren, en in plaats daarvan kunnen we een duurzame oplossing voor de lange termijn kiezen waar de teelt van energiegewassen gebaseerd is op rotatie.
En nogmaals, om iets gezonde grond te laten groeien is een essentiële voorwaarde, anders blijven we gevangen in een onhoudbare cyclus van vruchtbaarheidsverlies die we proberen te vervangen door fossiele brandstoffen. In het geval van voedselteelt is het belang van de bodem meer dan duidelijk. Om wat voor soort voedselteelt het ook gaat, een gezonde bodem is een noodzakelijke voorwaarde. De methoden die we in de handleiding beschrijven, zijn even nuttig voor boeren die industriële granen verbouwen, fruittelers, groentetelers, veetelers, maar ook voor kleine tuinders en permacultuurboeren.
Het is zeker bemoedigend om de toenemende vastberadenheid te zien van een toenemend aantal individuen die verantwoordelijkheid nemen voor hun eigen bio-afval. Helaas heeft het niveau van maatschappelijk bewustzijn van hoe alles met elkaar verbonden is - de manier waarop we voedsel verbouwen, hoe we het kopen, hoe we het bereiden en wat we doen met de rest van de hele productiecyclus - het niveau van het probleem niet bereikt. Over het algemeen zijn we als samenleving erg conformistisch met hulpbronnen in het algemeen. Er is onvoldoende collectief bewustzijn van consumptie en weggooien, dat wil zeggen van hoeveel druk onze huidige levensstijl op de biocapaciteit van de planeet legt. Voedselproductie en afvalbeheer spelen in feite een zeer belangrijke rol in wat voor toekomst we voor onszelf willen bouwen en welke toekomst we voorbereiden voor toekomstige generaties.
Het meeste landbouwbeleid wereldwijd heeft een zeer conservatieve benadering van innovatie. Nieuwe agrotechnische grondbewerkingspraktijken worden nog steeds onvoldoende gepromoot, ondanks het overvloedige bewijs voor biologische of zelfs meer regeneratieve, koolstofrijke landbouw. Dat is misschien de reden voor het gebrek aan verandering in het feit dat schadelijke praktijken nog steeds worden getolereerd, en het is daarom moeilijk om een toename van de biodiversiteit te verwachten terwijl het gebruik van pesticiden, herbiciden, fungiciden en meststoffen wordt getolereerd.
Hoe kan het leven worden ondersteund als we onszelf toestaan biociden te gebruiken? Het is moeilijk om van vaste gewoonten af te komen en de manier waarop het voedselsysteem generaties lang werkt te veranderen. Waarschijnlijk is het probleem van elk landbouwbeleid het verkeerd begrijpen van het functionerende patroon van hele levende systemen en de mismatch van landbouwpraktijken met de levensprocessen die van nature om ons heen plaatsvinden.
Naast het verminderen van de biodiversiteit, is klimaatverandering een van de gebieden die worden geïdentificeerd als planetaire grenzen, en deze bodem speelt een uiterst belangrijke rol.
Na de oceanen en bossen is de bodem het derde natuurlijke ecosysteem dat kan dienen als koolstofopslagfaciliteit. De technologie voor koolstofvastlegging is al in onze handen en we hoeven het alleen maar te herkennen en te gaan gebruiken. Onze landbouwgrond is een dood en inert mineraal geworden door de constante omkering van lagen, ploegen en vergiftiging door landbouwchemicaliën. We consumeren constant organisch materiaal door middel van landbouwproductie in onze bodems, en we proberen dit tekort te compenseren met landbouwchemicaliën die niet-hernieuwbare fossiele brandstoffen zijn. Door het leven in de landbouwbodem terug te brengen, creëren we niet alleen stabielere ecosystemen die rechtstreeks van invloed zijn op de landbouwproductie en de kwaliteit van het voedsel dat we produceren, maar herstellen we ook het vermogen van de bodem om atmosferische koolstof voor een langere periode op te slaan.
Een regeneratieve boerderij moet zelfvoorzienend zijn en ik wil van mijn werk kunnen leven. Dit is mogelijk als je de logica volgt van het land waarop je werkt en het koestert zodat het voor jou werkt. De meeste tijd op de boerderij, vooral in de eerste drie jaar, wordt besteed aan bodemherstel, het bodemmicrobioom. Ik zou zeggen:geen groenten verbouwen, maar de grond regenereren om omstandigheden te creëren waarin groenten kunnen groeien zonder veel extra werk. Bovendien moet de teelt winstgevend zijn en moet arbeid zijn vruchten afwerpen.
