Welkom bij
Moderne landbouw
!
Elektrische afrastering is prima. Het maakt het mogelijk om flexibeler en veelzijdiger te zijn met ons management en ik raad het zonder voorbehoud aan. Zoals een van de advertenties van een van de bedrijven die elektrische afrasteringsproducten verkoopt, aangeeft, zal het de begrazing maximaliseren en de winst verhogen, en dat is ongetwijfeld wat wij allemaal hopen te doen die schrikdraad gebruiken of van plan zijn te gebruiken. Maar zoals bij de meeste dingen die we doen, is er een proces, een stapsgewijze methode, waardoor dit alles werkt zoals het zou moeten werken.
Nu kunnen we allemaal erkennen dat een 4 of 5 draads schrikdraadafrastering met de juiste afstand tussen de palen zonder twijfel een fysieke barriere. Maar hoe zit het met die ene streng polydraad die het weiland tijdelijk verdeelt en periodiek wordt verplaatst? Vee kan het naar beneden duwen, er doorheen rennen of eroverheen springen. Schapen en geiten kunnen er tegenaan duwen en er ook onder of overheen gaan. (Nu gok ik hier over de schapen en geiten, ik weet er echt niets van.)
Ik heb nog nooit een weidewandeling of workshop bijgewoond met scherminstructie die niet benadrukte dat elektrische afrastering, vooral polydraad, een psychologische barrière is en geen fysieke. Maar de fout die ik sommige mensen heb zien maken, en ze betalen er keer op keer voor, is simpelweg het niet trainen van het vee om de elektrische afrastering te respecteren. Hun dieren begrijpen het idee van een psychologische barrière niet. Dit kan leiden tot frustratie, tijdverspilling en in sommige gevallen een volledige ineenstorting van de hele operatie.
Hier is hoe we honderden kalveren hebben getraind voor de elektrische afrastering en mij is verteld dat dit ook werkt voor schapen en geiten. Dit zijn verkoopstalkalveren, geen zelfgekweekte kalveren, dus het is eerlijk om te zeggen dat sommigen van hen niet erg goed zijn behandeld. De kalveren worden gelost in een vanghok met water en hooi en worden daar 24 uur gehouden.
De dag dat ze uit deze hokken worden gehaald, worden ze vrijgelaten in wat we een val noemen. Dit is een verzamelpen die in de werkende hokken loopt. De kalveren worden niet uit de hokken gedreven waar ze de afgelopen 24 uur in hebben gezeten. We openen gewoon het hek, lopen weg en laten de kalveren met rust.
De val heeft twee hooirollen, één aan elk uiteinde, en een waterbak aan het uiteinde dat het verst verwijderd is van de poort die de vangkooi verlaat. We leggen een enkele polydraad over de val, met uitzondering van een opening aan één kant van ongeveer 4,5 meter breed. Dieren moeten door deze opening reizen om van het ene uiteinde van de val naar het andere te komen en met de drinkbak aan slechts één uiteinde wordt het noodzakelijk om deze reis te maken. De hooirollen worden dicht bij de omtrek van de harde draad geplaatst om het lopen over de omheining te verminderen.
Het deel van dit hele proces dat ervoor zorgt dat het werkt, is het feit dat het vee zelfstandig van de vanghokken naar de val mag gaan. Dit scheelt veel rennen en geeft ze de mogelijkheid om hun omgeving te verkennen zonder lastiggevallen te worden. Het feit dat ze hun nieuwsgierigheid bevredigen, zal ervoor zorgen dat ze de polydraad over de val ontdekken en er zelf mee in contact komen. Dit zal ongetwijfeld een schokkende ervaring zijn, en het komt zelden voor dat een kalf het meer dan een paar keer probeert en dan leert het naar het einde van de polydraad te lopen. Er zal van tijd tot tijd een kalf in de polydraad springen en het naar beneden halen, dan is het gewoon een eenvoudige taak om het weer op te zetten, geen echte schade. Na een dag of twee hebben de kalveren geleerd dat elk hek plus het polydraad een schok zal geven, dus leren ze alle hekken te vermijden.
Nu is het tijd om de kalveren naar de paddocks te brengen. We hebben geleerd dat het het beste werkt om de eerste paddock niet groter te maken dan nodig is om een dag te kunnen grazen. Dit vermindert het lopen en geeft de kalveren toch wat ze nodig hebben. We willen en hebben de kalveren nodig om ons te volgen, dus het zal even duren voordat ze leren om te komen roepen, maar het feit dat ze naar vers gras gaan, zal dit na een paar dagen een gemakkelijke klus maken.
Als hier een geheim achter zit, is het dat het vee de tijd krijgt om te leren over de elektrische afrastering door hun ervaring.
Ik hoop dat dit je helpt om een goede start te maken. Laat me weten welke trainingsmethoden je gebruikt.
