Pratende lammeren met Lambchop's Kurt Wagner

Moderne boer: Hoe vaak zou je zeggen dat je interviewverzoeken hebt gekregen van een landbouwmagazine?

Kurt Wagner: Dit zou de eerste zijn. Wat geweldig is.

MF: Best spannend ding.

KW: Oh, ik ben erg opgewonden.

MF: Dus we doen dit op de site genaamd Sheep Week, en dus wilden we natuurlijk praten met de man achter Lambchop. Voordat jullie de naam Lambchop kozen, hebben jullie een aantal verschillende namen gebruikt, toch?

KW: Oké, ja, dat hebben we gedaan. Hmm.

MF: Ik bedoel, als je daar zin in hebt.

KW: Nee, nee, ik moet gewoon terug graven en proberen te onthouden. Goed, laten we even kijken. We zijn begonnen als een groep genaamd Posterchild. En dat duurde een hele tijd totdat we platen maakten en ze uitbrachten, en er was een andere groep genaamd Poster Children die op een groot label zat, en we hadden net een 7″-single uitgebracht. En op de een of andere manier hoorde hun advocaat ervan - hij moet zich die dag of wat dan ook hebben verveeld - en nam contact met ons op en zei dat we moesten stoppen met die naam. Ik heb het een beetje verpest - ik dacht dat het twee verschillende woorden waren, maar dat was niet goed genoeg.

Dus toen overwoog ik om de band "REN" te noemen, wat het verschil was tussen Posterchild en Poster Children, maar dat was een beetje in de buurt van een andere band genaamd "R.E.M", dus dat was een probleem. Dan waren we maar wat aan het rondslenteren. We dachten aan titels als 'Pinnacles of Cream' en 'Turd Goes Back', die geen van allen erg toepasselijk leken.

Het laatste wat we ooit wilden doen was een bandnaam verzinnen. Maar toevallig waren we allemaal aan het bouwen en kwamen we terug van de lunch naar de bouwplaats. En bandlid Marc Trovillion, hij had de neiging om de krant te lezen en dingen hardop te schreeuwen. En hij riep dit woord:"Lambchop!" En het leek te plakken. Ik probeerde het op verschillende mensen en iedereen leek het te doen - ik weet het niet, het leek alsof niemand hun band Lambchop zou willen noemen, dus we zouden het niet hoeven te veranderen.

MF: Was je bezorgd dat Shari Lewis op een bepaald moment achter je aan zou komen?

KW: [lacht] Een tijdje denk ik, maar het was niet bij me opgekomen dat dat ook een probleem zou zijn.

Mensen - vooral mijn toekomstige vrouw, toen ze zei dat Lambchop haar gezicht zou eindigen in een soort glimlach, en niet op een neerslachtig einde. En dat vond ik mooi.

Het leek gewoon onschuldig en dom genoeg, en in deze wereld lijkt het alsof dat het soort namen is dat blijft bestaan, en dat is ook zo. Ook mijn grootvader was slager, dus zo vergezocht of onpersoonlijk leek het niet.

MF: Dus ging het om het stuk vlees of het dier of alleen de klank van het woord?

KW: Ik hou gewoon van het geluid ervan, en dat het gek genoeg was dat niemand anders hun band zo zou noemen, en dat was op dat moment goed genoeg voor mij.

MF: Dus je hebt meer dan twee decennia gehad om dit te doen met de naam Lambchop. Is er iets aan schapen dat je, terwijl je dit hebt gedaan, inspirerend vond omdat je zoveel tijd onder die naam hebt doorgebracht?

KW: Nou, weet je, interessant genoeg, mijn moeder was nogal dol op schapen. Toen ze opgroeide, zou ze kleine schapenspeeltjes hebben. Er was toen iets met de schapen- en schapenhouderij in Engeland. Toen we daar als kind woonden, gingen we daar naar de hondenproeven waar ze de schapen hoedden. Dus het was een beetje een deel van mijn opgroeien. Het schapengedoe was altijd ergens in mijn huis. Ik had schapen meegemaakt op kermissen, maar eerlijk gezegd - ik had nooit echt de connectie gemaakt tussen het woord "lambchop" en het is waarschijnlijk net zo goed. Omdat ik er echt van geniet als maaltijd, en mijn moeder kookte ze altijd rond de feestdagen. Dus ik ben daarmee opgegroeid als een ding, maar ik heb het nooit echt geassocieerd met het eigenlijke dier. Het was meer het woord, denk ik.

MF: Als je live speelt, draag je een boerenpet of een soort truckerspet. Zit daar een betekenis achter voor jou?

KW: Nou, het was zeker een boerenpet, waarbij ik altijd onderscheid tussen een truckerspet.

MF: Hoe onderscheid je een vrachtwagenchauffeur en een boerenhoed?

KW: Het is gewoon stilistisch anders, denk ik. De snavel van de boerenhoed is niet zo uitgesproken, hij heeft een hogere kroon, hij is meer blokkerig. Het is minder cool. Eerlijk gezegd begon ik ze te dragen toen ik mijn haar in een alarmerend snel tempo en een werkende constructie verloor, en ik iets nodig had om mijn hoofd te beschermen. En het werd gewoon iets dat ik de hele tijd droeg, meer als accessoire om te werken in plaats van een fashion statement of zo.

Het was een beetje vreemd dat het opeens, nadat ik deze hoed jarenlang had gedragen, ineens een modeaccessoire werd. Maar ik reed het uit [lacht] en nu denk ik dat het veilig is om te zeggen dat iedereen die hoed kan dragen.

MF: Je woont nog steeds in Nashville?

KW: Ja.

MF: Wat is uw relatie met landbouw en landbouw nu?

KW: Nou, nu is mijn relatie niet zo hecht. Er was een tijd dat ik opgroeide in Nashville, er waren nog steeds landelijke gebieden in de stad zelf. Dus ik liep naar school, er zou een gebied zijn waar nog koeien grazen in de stad. Dat is nu allemaal veranderd.

En toen ik naar de kunstacademie ging, mijn beste vriend, was zijn vader een boer in het westen van Tennessee in Dyer County, en hij was zelf een boer. Dus in de loop van acht of tien jaar heb ik wat tijd met hen doorgebracht en heb ik echt meer leren begrijpen over landbouw en wat dat allemaal inhoudt, en ben ik het echt op een meer tactiele manier gaan waarderen.

Ik zou tijd op de boerderij gaan doorbrengen, tijd doorbrengen met zijn familie, en rondrijden in het land om te zien waar ze deden en dat alles. Het waren sojaboeren, maar ze hadden kippen en andere dieren. Dat was een echte eye-opener voor mij, en het was een ervaring die mijn kijk op dat leven veranderde. Ik zou bijna willen dat meer mensen de kans hadden om tijd door te brengen met boeren en het soort leven dat ze leiden. Het is echt heel mooi en belangrijk, denk ik.

MF: Mooi. Ik denk dat ik hier alles heb wat ik nodig heb. Dat is een leuke kicker.

KW: Echt waar? Super goed. Nou, Schapenweek, man. Ik ben behoorlijk opgewonden.

(Dit interview is bewerkt en ingekort.)