Het toezicht op de voedselproductie is gestaag toegenomen als gevolg van terugroepacties voor voedselveiligheid, vraag van de consument, en duurzaamheidsinspanningen. De pandemie heeft deze controle geïntensiveerd.
Volgens Bryan Hitchcock van het Global Food Traceability Center (GFTC), de principes van traceerbaarheid komen de landbouw goed van pas door betere realtime besluitvorming mogelijk te maken.
“Traceerbaarheidstools en -systemen stellen belanghebbenden in de voedsel- en landbouwsector in staat hun toeleveringsketens verder te digitaliseren, dieper inzicht krijgen in optimalisatiemogelijkheden, duurzaamheidseffecten, en keten van bewaring, ’, legt Hitchcock uit. “We zien de digitalisering van supply chains verder versnellen naarmate de pandemie afneemt.
Hitchcock en zijn team bij de GFTC leveren regelgevers, normalisatie-instellingen, en handelsverenigingen met beste praktijken op het gebied van traceerbaarheid. Hij zegt met de verstrekkende gevolgen van de pandemie, de voortschrijdende digitale capaciteiten zouden de agility van de landbouwsector moeten vergroten in het licht van toekomstige uitdagingen.
BH:Traceerbaarheid is het systematische vermogen om het pad van voedselingrediënten en/of eindproducten te traceren gedurende hun gehele levenscyclus, met behulp van eerder vastgelegde en opgeslagen records. Deze records catalogiseren sleutelgegevenselementen (KDE's) bij kritische trackinggebeurtenissen (CTE's).
BH:Traceerbaarheid van voedsel is essentieel om de risico's rond terugroepingen van voedselveiligheid te beperken en te beheersen. Traceerbaarheid stelt de industrie in staat om consumenten beter te beschermen, dier, of plantgezondheid, vooral wanneer grote hoeveelheden besmette producten zijn gedistribueerd over wijdverbreide markten.
Wat de landbouw betreft, traceerbaarheidsprincipes maken diepgaande inzichten in landbouwpraktijken en supply chain management mogelijk, waardoor betere realtime besluitvorming mogelijk is. Bijvoorbeeld, producenten kunnen traceerbaarheidstechnologie gebruiken om het gewasbeheer te verbeteren, inclusief het optimaliseren van de oogsttijd en distributie. In aanvulling, traceerbaarheid helpt bij risicobeheer met betrekking tot uitbraken van door voedsel overgedragen ziekten en terugroepacties.
BH:We zien de inzet van digitale tools (bijv. IoT-sensoren, kunstmatige intelligentie, machinaal leren, en geavanceerde data-analyse) om belanghebbenden in de hele toeleveringsketen te helpen. Direct, we bevinden ons in de vroege fasen van datagestuurde productie, productie, en algemene toeleveringsketens. Echter, de technologiegemeenschap is actief bezig met het ontwikkelen en uitrollen van nieuwe mogelijkheden. En in het licht van de huidige pandemie, we kunnen een grotere invloed en acceptatie van dergelijke technologieën zien.
BH:IFT dient proactief als een objectieve stem in de openbare dialoog over voedsel- en voedingsgerelateerde kwesties om te pleiten voor op wetenschap gebaseerde resultaten. Het werk van GFTC biedt regelgevers, normalisatie-instellingen, en handelsverenigingen met beste praktijken, inclusief open source-tools en de mogelijkheid om een doordachte privé-publieke dialoog op gang te brengen.
Bijvoorbeeld, in 2010, de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) heeft een contract gesloten met het Institute of Food Technologists (IFT) om twee proefprojecten te ontwikkelen die zijn ontworpen om verschillende producttraceringsmethoden voor verse producten en bewerkte voedingsmiddelen te testen en te bestuderen. In 2012, IFT diende het rapport in bij de FDA, die was vereist door de Moderniseringswet voedselveiligheid, aanbevelingen doen aan de FDA over hoe de traceerbaarheid kan worden verbeterd op een manier die alle belanghebbenden ten goede komt.
Sinds 2017, IFT's GFTC heeft samengewerkt met het Wereld Natuur Fonds voor de Natuur om een uniform raamwerk te bevorderen door visbedrijven en andere relevante belanghebbenden bijeen te roepen.
in 2019, IFT heeft schriftelijk commentaar geleverd aan de Division of Dockets Management Food and Drug Administration over het nieuwe tijdperk van slimmere voedselveiligheid, gericht op het bouwen van effectieve traceerbaarheidssystemen, terwijl digitale en fysieke technologieën worden gebruikt om de veiligheid van de voedselvoorziening en de efficiëntie van het voedselsysteem te verbeteren.