Welkom bij
Moderne landbouw
!
In het licht van het hondsdolle veganisme, carnivoordiëten, chronische ziekten en algemeen gezondheidsbewustzijn, is de uitdrukking "Industriële landbouw" nog nooit zo verdeeld geweest in de mondiale cultuur. Titan tegen wereldhonger? Meedogenloze bedrijfshegemonie op oorlogspad tegen de samenleving? We verkennen de perspectieven.
Industriële landbouw is een grootschalige commerciële onderneming die zich richt op landbouwgoederen en -diensten. Of heel veel…en heel veel koeien en kippen (voor onze stadsmuizen). De Nieuwe Wereld Encyclopedie legt het waarschijnlijk het beste uit. "Industriële landbouw is een vorm van moderne landbouw die verwijst naar de geïndustrialiseerde productie van vee, pluimvee, vis en gewassen".
Deze praktijk is een van de belangrijkste drijvende krachten achter de wetenschappelijke vooruitgang na de Tweede Wereldoorlog. Automatisering, enterprise resource planning, genetische modificatie en ga zo maar door. De verschillende innovaties zorgen er nog steeds voor dat de wereldwijde voedselproductie elk jaar ongekende hoogten bereikt. Wanneer wetenschap en kapitalisme echter grenzen proberen te verleggen, kun je er zeker van zijn dat ethiek om de hoek ligt. De klassieke vraag of het doel de middelen heiligt volgt.
Het eerste voordeel is natuurlijk een verhoogde voedselproductie over de hele wereld. Wetenschappelijke vooruitgang en technologische innovaties hebben het mogelijk gemaakt om de opbrengsten te maximaliseren, gewassen te verbouwen in en buiten hun natuurlijke seizoenen, evenals realtime gegevensverzameling en -analyse uit te voeren voor snelle aanpassing van omgevingen. Dit zijn slechts het topje van de ijsberg in termen van de mogelijkheden in de moderne landbouw. Het resultaat is een hausse in voedselproductieniveaus die slechts een paar eeuwen geleden ondenkbaar zou zijn geweest.
Volgens gegevens van het Amerikaanse ministerie van landbouw (USDA) groeide de wereldwijde productie van graankorrels van iets meer dan een half miljard ton in 1950 tot iets minder dan 9 miljard ton in 2015. Dat is een verbazingwekkende stijging van 1700% in slechts 65 jaar. Het is geen toeval dat de wereldbevolking in dezelfde periode ook groeide van minder dan een miljard tot meer dan zeven miljard.
Een toename van de bevolking leidt wereldwijd tot een toename van de vraag naar werkgelegenheid. Dit brengt ons bij het tweede voordeel, namelijk het grote aantal beschikbare banen in de wereld van de commerciële landbouw. De dagen van een paar handige staljongens die de velden bewerkten voor een paar extra shilling, zijn lang voorbij. Moderne landbouwbedrijven beginnen te lijken op superlaboratoriumachtige faciliteiten, rechtstreeks uit sciencefictionfilms. Ingenieurs, technici, bodemexperts, meteorologen, IT-afdelingen. Er zijn volop werkgelegenheid en het einde lijkt nog niet in zicht.
Industrieën zo groot als de landbouw hebben ook de neiging de vraag naar aanverwante diensten en producten te stimuleren. Centra voor landbouwonderwijs en hogescholen zijn in opkomst, vooral in ontwikkelingslanden, en de vraag naar onderwijzers in zowel de productie van gewassen, de veeteelt als de veterinaire diensten is even hoog als ooit. Zelfs vakgebieden die niets met landbouw te maken hebben (informatietechnologie, boekhouding, enz.) voeden de bijna onverzadigbare vraag naar arbeiders in de commerciële landbouw. Sommige grote boerderijen spawnen zelfs kleine steden en dorpen waar ondernemers en andere bedrijven ontstaan die de invloedssferen van de boerderijen dienen.
Een ander voordeel is de snelle marktrijpheid voor de meeste landbouwproducten. De meeste supermarkten in de wereld van vandaag zijn bijna altijd goed gevuld met producten die vroeger op seizoensbasis verkrijgbaar waren. Veel moderne stadsbewoners zijn zich totaal niet bewust van het feit dat fruit seizoensgebonden kan zijn vanwege hun voortdurende beschikbaarheid in de schappen. Dankzij verbeterde omgevingsmanipulatie, genbewerkingstools, geavanceerde conserveringsmaatregelen en koeling zijn de meeste groenten en fruit het hele jaar door beschikbaar en worden ze relatief snel verbouwd.
De grotere beschikbaarheid en marktbereidheid van producten komt ook de portemonnee van de consument ten goede. Intensieve landbouw heeft de productiekosten verlaagd en voorraadverliezen geminimaliseerd, wat resulteert in voedseloverschotten in onze schappen. Dit heeft geleid tot betaalbaar voedsel, dat door concurrentie tussen voedselproducerende merken en retailers nog goedkoper wordt. De consument is koning (of koningin) in zo'n omgeving naar keuze.
De opkomst van fastfoodrestaurants heeft ook de kosten van voedsel omlaag gebracht. Meer mensen in steden wonen alleen, vrouwen werken meer en het gemak van eten bestellen neemt steeds meer toe. Dit betekent dat mensen minder koken en daardoor minder voedsel kopen bij grote supermarkten. Deze retailers worden dan gedwongen om steeds meer promotionele "specials" te houden, die de kosten voor de consument nog verder verlagen.
Grote velden zoals de landbouw brengen vaak innovaties voort die een impact hebben op de samenleving als geheel, hetzij door ontwerp of door puur toeval. Zelfrijdende tractoren worden bijvoorbeeld door veel experts uit Silicon Valley beschouwd als een van de weinige solide wegen die zouden kunnen leiden tot het altijd ongrijpbare autonome voertuig. Technologie heeft het voedselproductie- en leveringsproces versneld door middel van specialisatie, verfijnde productielijnen, timemanagementanalyses en meer. Dergelijke innovaties zijn bestudeerd en nagevolgd door andere organisaties buiten de agrarische wereld.
Het volgende voordeel van industriële landbouw is dat de moderne consument toegang heeft tot een breder gehemelte en een evenwichtiger dieet. Door de verscheidenheid aan voedingsmiddelen die tegenwoordig in de winkels verkrijgbaar zijn, kunnen de meeste mensen vrijwel onmiddellijk aan alle voedingsbehoeften voldoen. Dit heeft geleid tot minder gevallen van ondervoeding, vooral bij kinderen. De wereldwijde levensverwachting is ook hoger dan ooit. Er wordt rekening gehouden met verschillende levensstijl- en voedingskeuzes, wat gunstig is voor consumenten met religieuze of gezondheidsproblemen.
De efficiëntie van werknemers is meestal hoger in een commerciële landbouwcontext. Door de hoge mate van specialisatie en functiespecificatie wordt het werk routine voor werknemers, waardoor verliezen worden beperkt. Een groot deel van het werk wordt vaak door machines uitgevoerd, wat betekent dat de consistentie van de output minder afhankelijk is van mensen, van wie de consistentieniveaus kunnen variëren.
Een ander voordeel van industriële landbouw is dat het bijna overal kan worden uitgevoerd, afhankelijk van water, toegankelijkheid en lokale bestemmingsplannen. Dit vermindert de tijd die nodig is om het product op de markt te krijgen aanzienlijk. Voedselproductie kan plaatsvinden in industriële fabrieken en magazijnen in steden en dorpen. Dit is een aanzienlijk voordeel ten opzichte van traditionele boerderijen op het platteland die enkele uren van de markt verwijderd kunnen zijn, vooral gezien de leveringsfrequentie en de brandstofkosten.
Als het gaat om kritiek op intensieve commerciële landbouw, zijn milieuproblemen het felste spervuur dat titanen van de industrie moeten ontwijken of absorberen. Van riviervervuiling tot uitstoot van kooldioxide en methaan. Van bodemerosie tot verlaagde grondwaterstanden. Milieugroeperingen hebben, en zullen altijd, een spreekwoordelijke appel hebben met industriële boeren. Wereldregeringen spelen vaak de rol van rechter in de ingewikkelde juridische strijd tussen de twee partijen.
Hoewel organisaties zoals Greenpeace toegeven dat de landbouw een kleine bijdrage levert aan de CO2-uitstoot die de opwarming van de aarde veroorzaakt, beweren ze nog steeds dat geïndustrialiseerde boerderijen het grootste deel van die kleine fractie bijdragen. Zwerfvuil en slecht weggegooide materialen zoals plastic en glas kunnen de esthetische waarde van landschappen negatief beïnvloeden of zelfs gevaar opleveren voor de lokale fauna en planten.
Pesticiden en herbiciden brengen ook het risico met zich mee van nevenschade aan niet-bedreigende organismen. Onderzoekers hebben ontdekt dat bijvoorbeeld talloze soorten bodemverrijkende bacteriën vaak worden vernietigd door verschillende chemische brouwsels. Dit versnelt de degradatie van de bodem, waardoor kale velden of "dode zones" achterblijven.
Veeteelt brengt ongelooflijk hoge niveaus van methaan in de lucht. Afval van runderen kan gemakkelijk in rivieren terechtkomen en zieke dieren kunnen ziekten verspreiden naar naburige kuddes of zelfs mensen door een gedeelde waterbron zoals een rivier te besmetten.
Ontbossing is misschien wel het oudste milieuprobleem tegen commerciële landbouw. Het vervangen van bossen door akkers of graasland voor dieren veroorzaakt bodemerosie en degradatie, verdringt de natuurlijke fauna en vermindert de natuurlijke schoonheid van bepaalde gebieden. Intensieve irrigatie kan het grondwaterpeil verlagen en mogelijk de regenval in de toekomst in gevaar brengen, wat in feite leidt tot klimaatverandering.
Het zware gebruik van chemicaliën leidt ook tot vervuiling van nabijgelegen waterlichamen. Rivieren en meren lopen vaak het grootste risico. De echte effecten van deze gifstoffen in aquatische ecosystemen worden nog steeds ontdekt. Een van die effecten is de toename van het kwikgehalte in zoetwater- en oceaanvissen in de afgelopen decennia. Wetenschappers en experts kunnen het niet helemaal eens worden over de specifieke oorzaken, maar ze zijn het er grotendeels over eens dat vervuilende stoffen de grootste boosdoener zijn. Kwik is giftig en kan kanker en andere ziekten veroorzaken als het voortdurend door mensen wordt geconsumeerd.
De tweede grote uitdaging rond industriële landbouw is dat het een bedreiging vormt voor kleinschalige boeren. Commerciële landbouw wordt meestal gefinancierd door grote bedrijven of sterk verbonden landbaronnen, waardoor ze gemakkelijk markten kunnen veroveren en nieuwe inspanningen kunnen doen, iets wat vaak de ruimtelijke of financiële mogelijkheden van kleine boeren te boven gaat. Efficiëntie van kostenbesparing helpt grote boeren om kleine boeren te onderbieden tegen verkoopprijzen, omdat grote boerderijen het zich meestal kunnen veroorloven om goedkoper te verkopen.
Kleine boeren hebben beperkte opbrengsten, waardoor de druk om hoger te verkopen toeneemt. Andere factoren die meer van invloed zouden zijn op kleine boeren, zijn onder meer de druk om de inputkosten terug te verdienen en het bijhouden van eventuele voertuig- of hypotheekbetalingen die ze verschuldigd zijn. Prijsonderbieding is een bijna-doodvonnis voor kleinschalige boeren, en grote landbouwmonopolies zijn geneigd het zwaard te hanteren.
In landen die gevoeliger zijn voor corruptie, werken grootschalige boeren vaak samen met functionarissen van de graanmarketingraad die verantwoordelijk zijn voor de prijsstelling van bepaalde gewassen in een land. In sommige landen, zoals Zimbabwe, wordt de prijsstelling van bepaalde gewassen gecontroleerd door een gouvernementeel marketingbureau. De industriële boeren kopen deze bestuursambtenaren om om goede prijzen voor zichzelf te krijgen en stellen lagere prijzen vast voor kleine boeren. Vaak hebben marketingfunctionarissen belangen in de geïndustrialiseerde boerderijen.
De behandeling van landbouwhuisdieren is op dit punt al tientallen jaren een hevig debat. Industriële boerderijen staan vaak centraal in dit debat dankzij belangengroepen zoals People for the Ethical Treatment of Animals (PETA), die routinematig beelden en getuigenissen delen van de gruwelijke beproevingen die sommige dieren moeten doorstaan. Van onvoldoende ruimte en ademend vermogen tot bewegingsbeperking en voortijdige scheiding van moeder en kroost.
Er zijn zelfs beelden van barbaarse afranselingen, elektrocuties, verstikking en dwangvoeding van industriële boerderijdieren op internet beschikbaar. Het voeren van hokjes kan ertoe leiden dat dieren tot onnatuurlijke afmetingen groeien, wat hun mobiliteit en algehele gezondheid vermindert. De ethiek van het fokken van dieren in onnatuurlijke beperkende omgevingen is ook een grote zorg, evenals de mogelijke effecten van het consumeren van dergelijke dieren.
De grote schaal van commerciële landbouw heeft de neiging om het aantal veterinaire zorgdieren dat op individueel niveau wordt ontvangen, te beperken. Kuddebehandelingen worden op een algemene manier toegepast en alle personen met verborgen zwakheden of ziekten kunnen mogelijk door het systeem glippen en de voedselvoorziening binnendringen. Onnodig te zeggen dat dit een recept is voor een mogelijke ramp voor de samenleving en dat dieren mogelijk lijden aan vermijdbare kwalen.
De bovengenoemde kostenbesparingen kunnen de winstmarges verbeteren en potentiële rivalen onderbieden, maar vaak gaat de kwaliteit van de producten achteruit. Zo kunnen dieren groeisuppletie krijgen om ze sneller op de markt te krijgen en de kosten van onderhoud en voeding te verlagen. De groeiende concurrentie tussen grote commerciële boeren kan leiden tot zulke kortere wegen als concurrenten strijden om marktaandeel.
Kunstmatige conserveermiddelen en chemicaliën die voedingsmiddelen "rijpen" kunnen ook een impact hebben op de voedselkwaliteit. Giftige chemicaliën kunnen mensen met allergieën en andere gevoeligheden beïnvloeden. Sommige kunnen zelfs chronische ziekten veroorzaken bij mensen die ze consumeren. De focus op het er goed uit laten zien van voedsel, door middel van chemische conservering en kleuring, heeft schijnbaar de voorkeur gegeven aan het maken van voedsel dat echt goed is, voor zover het commerciële landbouw betreft.
Genetische modificatie is een andere ethische landmijn in de wereld van de intensieve landbouw. Verschillende stemmen hebben verschillende standpunten over wat een noodzakelijke innovatie is en wat "te ver doorgeschoten wetenschap" is. Kostenbesparingen zijn meestal de belangrijkste drijfveer voor het stimuleren van genetische modificatie in een agrarisch streven. Selectief fokken, gensplitsing en kruising tussen soorten zijn enkele van de meer routinematige praktijken die bedoeld zijn om de opbrengsten te verhogen en de kosten laag te houden. Kippen zonder veer zijn een interessante case study op dit gebied. Het punt van het fokken van kippen met weinig of geen veren is om de tijd en het geld dat aan het plukken wordt besteed te beperken.
Grote bedrijven zoals Monsanto investeren miljarden dollars in onderzoek en ontwikkeling van in laboratoria gekweekt 'vlees' in een poging het doden van dieren, de kosten en de milieueffecten van grootschalige veehouderij te minimaliseren. Deze innovatie heeft bewezen verdeeldheid te zaaien en de langetermijneffecten van het eten van een dergelijk product moeten nog worden vastgesteld. Bedrijven zoals Pannar behoren tot de grootste producenten van genetisch gemodificeerde (GGO) zaden en zijn ervan beschuldigd de potentiële risico's van het consumeren van op deze manier geteelde gewassen te weinig te rapporteren. De relatieve nieuwheid van genetische modificatie betekent dat het grootste risico de dubbelzinnigheid van langetermijneffecten is.
De potentiële gezondheidsrisico's van industriële landbouw zijn, samen met milieuproblemen, de grootste stok om het te verslaan. Chronische ziekten zoals diabetes, kanker, hartaandoeningen en aandoeningen zoals obesitas en hormonale onbalans zijn allemaal naar voren gekomen als de effecten van het consumeren van producten die zijn verbouwd door grootschalige landbouwbedrijven.
In juni 2020 werd de Duitse farmaceutische gigant Bayer gedwongen bijna 11 MILJARD dollar te betalen in een schikking als reactie op 125000 rechtszaken waarin de kankerverwekkende eigenschappen van zijn populaire herbicide Roundup werden beweerd. . Experts vonden het actieve ingrediënt van het herbicide, glyfosaat, extreem kankerverwekkend en een risicofactor voor non-Hodgkin-lymfoom en andere vormen van kanker.
Misschien wel het meest angstaanjagende is dat Roundup is in gebruik sinds de jaren 1970 en het heeft meer dan 40 jaar geduurd om een dergelijke causaliteit vast te stellen. Dit leidt onvermijdelijk tot vragen over de onontdekte (of verborgen) effecten van alledaagse chemicaliën op de meerdere generaties die eraan zijn blootgesteld.
Van industriële landbouw wordt ook beweerd dat het een rol speelt bij de toegenomen niveaus van zwaarlijvigheid in de moderne samenleving. Studies hebben aangetoond dat moderne graankorrels een hoger aantal calorieën bevatten in vergelijking met enkele decennia geleden. Het gebruik van een grote verscheidenheid aan chemicaliën, gecombineerd met genetische modificatie van producten, heeft de wateren vertroebeld wat betreft de algehele impact op de menselijke samenstelling. Er is al lang gesuggereerd dat het gebruik van groeihormonen en antibiotica bij landbouwhuisdieren risico's met zich meebrengt voor het doorgeven van hormonale onbalans aan mensen die deze dierlijke producten consumeren.
Referenties
Bayer betaalt 10,9 miljard dollar voor het afhandelen van kankerclaims tegen onkruidverdelger. (2020, 25 juni). Opgehaald op 04/10/2020, van https://www.bbc.com/news/business-53174513#:~:text=Chemical%20firm%20Bayer%20is%20to,over%20its%20allegedly%20carcinogenic%20effects. &text=Bayer%20denies%20any%20wrongdoing%20but,payout%20would%20end%20%22uncertainty%22.
Industriële landbouw. In Nieuwe Wereld Encyclopedie. Opgehaald op 04/10/2020, van https://www.newworldencyclopedia.org/entry/industrial_agriculture
KrachtigJRE. (2019). Joe Rogan Experience #1393 – James Wilks &Chris Kresser – The Game Changers Debat. Beschikbaar op https://www.youtube.com/watch?v=s0zgNY_kqlI&list=PLUwzjz1L48lvjBfEUqRo3uJbCc8VzaNrZ&index=11&ab_channel=PowerfulJRE. Betreden op 03/10/2020
De gevaren van industriële landbouw. Opgehaald op 04/10/2020 van https://ecosystemsunited.com/2019/03/01/the-dangers-of-industrial-agriculture/
De voor- en nadelen van industriële landbouw (2019, 19 juli). Opgehaald op 04/10/2020 van https://www.mossyoak.com/our-obsession/blogs/the-pros-and-cons-of-industrial-agriculture
