Nieuw onderzoek toont aan dat vissen ook gevoelens hebben. Misschien.

In 2014 schokten onderzoekers de wereld van de gastronomie met een uitgebreide en complexe studie om de reactie van kreeften en krabben op levend koken te onderzoeken. Dit bleek een fantastisch netelig probleem te zijn:er is de kwestie van wat precies pijn versus reflex is, vooral wanneer het zenuwstelsel van een organisme zo anders werkt dan het onze - en dat is voordat we zelfs maar ingaan op de daadwerkelijke reactie van het organisme.

Een nieuwe studie, geleid door onderzoekers van de Universitat AutÁ²noma de Barcelona (UAB) en wetenschappers van Stirling University en Bristol University, bekijkt de kwestie vanuit een nieuwe invalshoek. Ze gingen op zoek of vissen een controversiële neiging vertonen die bekend staat als 'emotionele koorts' wanneer ze gestrest zijn.

Het idee is dat dieren onder stress de neiging hebben om een ​​verhoging van de lichaamstemperatuur te ondergaan. Dit is goed begrepen en bestaat uit een verandering van meerdere graden, waardoor het een vrij gemakkelijk meetbaar proces is. Ratten hebben bijvoorbeeld de neiging om stress aan te geven wanneer ze worden vastgepakt of verplaatst, en hun lichaamstemperatuur laat dat vrij duidelijk zien.

Maar dit wordt meteen rommelig omdat ratten, net als alle andere zoogdieren en vogels, warmbloedig zijn, wat betekent dat ze hun eigen lichaamstemperatuur intern kunnen regelen. Wanneer ons lichaam voedsel afbreekt en het omzet in energie, is er afvalwarmte, vergelijkbaar met hoe een auto die benzine verbrandt rond de motor opwarmt. Bij warmbloedige dieren wordt die warmte hergebruikt - in de auto-analogie zou de overtollige warmte van de auto terug in de auto worden geleid om de bestuurder op te warmen.

Bij koudbloedige dieren ontsnapt de warmte echter gewoon; dieren zoals reptielen zijn niet in staat om hun overtollige warmte te gebruiken om zichzelf op te warmen. Deze dieren moeten hun warmte op een andere manier regelen. Velen gaan in de zon zitten om op te warmen of duiken in het water om af te koelen. Het is niet voor comfort:als ze het te warm krijgen, kunnen ze niet zweten, en als ze het te koud krijgen, kunnen ze niet opwarmen.

Het meten van "emotionele koorts" is een netelig idee als je het hebt over koudbloedige dieren, want hoe kan een dier onthullen dat zijn lichaamstemperatuur is verhoogd als het niet in staat is om het daadwerkelijk te verhogen? Wetenschappers hebben daar nu al een paar jaar omheen gewerkt door het leveren van hotspots en koude plekken - een onderzoek uit 1993 wees uit dat een hagedissoort, wanneer hij gestrest is (door het hanteren en, een beetje ongemakkelijk, hem in de cloaca te porren), zal verhuizen naar een warmer gebied en opwarmen tot een hogere temperatuur dan een hagedis die niet gestrest is.

Deze nieuwe studie doet ongeveer hetzelfde, maar dan met zebravissen. De controlegroep zebravissen werd op 28 graden Celsius gehouden, hun favoriete temperatuur. De experimentele groep werd kouder gehouden dan dat, en in een net, wat begrijpelijkerwijs een vis zou belasten die heel vaak wordt gevangen voor huisaquaria. Na 15 minuten werd de experimentele groep vrijgelaten en gemigreerd naar een hotspot in het aquarium, waarbij hun lichaamstemperatuur niet alleen steeg tot hun comfortabele 28 graden Celsius, maar maar liefst 2 tot 4 graden hoger.

Dit geeft de onderzoekers en sommige andere mensen (namelijk wetenschapsjournalisten) aan dat de vissen op ongeveer dezelfde manier gestrest zijn als een dier dat we normaal gesproken zouden beschouwen als intelligent of medelevend, zoals een zoogdier. En dat kan! Maar het is ook ingewikkeld; er zijn veel variabelen die de vier tot acht uur durende voorkeur van de vis voor een verhoogde temperatuur kunnen verklaren. Misschien is dit een overlevingsmechanisme van de zebravis! Misschien waren de vissen seksueel geladen door zoveel tijd door te brengen in veel krappere ruimtes met andere vissen! Misschien gaven ze gewoon de voorkeur aan de andere kant van de tank, die toevallig warmer was, omdat het zo ver weg was van het net dat zo ongemakkelijk was!

Maar het is absoluut een interessant experiment en maakt deel uit van een grote nieuwe reeks onderzoeken die proberen uit te zoeken hoe dieren precies denken en wat 'denken' zelfs betekent. En sommige van deze experimenten zullen een aanzienlijke impact hebben op de manier waarop we boeren, vissen en jagen. Waarschijnlijk echter niet deze. Zebravissen zijn niet erg lekker om te eten.