Welkom bij
Moderne landbouw
!
Als de vroege ochtendrit naar mijn volgende boerderijbezoek een indicatie was van hoe de dag zou verlopen, zag het er goed uit. Toen ik eenmaal de rivier de Mississippi overstak, vertelden de wolken een ander verhaal. Hoe dichter ik bij mijn bestemming kwam, hoe dreigender die wolken leken. Ik had nog geen regen gezien toen ik de oprit van Evers Dairy opreed en werd begroet door Wayne Evers.
Wayne, wiens rol algemeen directeur van de boerderij is, bezit en exploiteert Evers Dairy samen met zijn broers Phil, Jerry en Mark in de buurt van Kellogg, Minnesota. Ze liggen ten noordoosten van Rochester en niet ver van de rivier de Mississippi. Het is vrij duidelijk dat familie de nadruk legt op deze boerderij met ongeveer 20 familieleden die betrokken zijn bij de dagelijkse operatie.
Wat ook duidelijk is, is dat deze groep niet bang is om bepaalde normen te overtreden, vooral als het gaat om de productie van luzerne en kuilgras.
Wayne Evers zei dat het kweken van luzerne met maïs nog niet echt een uitdaging is geweest, maar hij voegde eraan toe dat voldoende bodemvocht nodig is.
Melkwortels
"Sinds mijn geboorte melken we koeien", herinnert Evers zich terwijl we de onheilspellende wolken bespotten door op zijn terras te zitten. Hij legde uit dat de familie vanaf zijn grootouders in de zuivelindustrie werkt. Ze zijn ook niet te ver afgedwaald van hun familiewortels. "We zijn de afgelopen vier generaties binnen een halve mijl van elkaar verhuisd en hebben sindsdien elke dag koeien gemolken", voegde hij eraan toe.
Aanvankelijk melkten de vier broers koeien in rongenstallen, elk op hun eigen boerderij. In 2001 consolideerden de broers hun vier kuddes tot één en begonnen ze te melken in een dubbel-4 melkstal.
De huidige boerderij is gebouwd in 2005 en beschikt over een dubbel-24 parallelle melkstal. Net als wat er de afgelopen 50 jaar was gedaan, bleef de operatie groeien en uitbreiden. "Bijna elk jaar, beetje bij beetje, zijn we gegroeid", merkte Evers op.
Vandaag hebben de broers de Holstein-kudde uitgebreid tot 2.000. Deze kudde van drie melkingen per dag heeft een gemiddelde productie van 80 pond en een gemiddeld vet- en eiwitgehalte van respectievelijk 3,1 en 3,7.
Naast het melken van koeien, bewerken de broers ook 3.500 hectare akkerland. Van die acres, 2500 zijn maïs. Er is 1.500 hectare geoogst als kuilvoer, 600 hectare wordt gepeld voor maïs met een hoog vochtgehalte en 400 hectare wordt geoogst als contant graangewas. Achthonderd van de resterende hectares zijn luzerne, die vier tot vijf keer per jaar voor hooioogst worden geoogst.
De resterende 200 hectare zijn bestemd voor de methode die wordt gebruikt om alfalfa te vestigen. Dat betekent meestal zaaien in de late zomer na erwten, die worden verkocht aan een plaatselijke conservenfabriek. Dit jaar werd slechts 150 hectare aan die praktijk toegewezen. De overige 50 hectare wordt gebruikt om een wat gedurfdere aanpak uit te proberen. . . maïs gebruiken als het begeleidende gewas.
Houdt de grond vast
Het voorjaar van 2016 was de eerste poging tot deze ongebruikelijke vestigingsmethode. "Ik was niet echt blij met de erwten voor het kweken van luzerne", legde Evers uit waarom ze besloten om maïs te proberen. "Je moet de grond opnieuw bewerken voordat je luzerne kunt aanleggen, dus erosie was een factor," voegde hij eraan toe. Het direct zaaien van luzerne was ook een uitdaging vanwege het gebruik van hun grote apparatuur op vrij zachte grond.
Ook de economie met maïs was een stimulans waar Evers niet omheen kon. "Met luzernerassen die de eigenschap HarvXtra hebben, kunnen we Roundup gebruiken om zowel de luzerne als de maïs te besproeien zonder dat we extra chemicaliën hoeven te kopen," merkte hij op. Kleine granen spraken Evers nooit aan met de uitdaging om een droge periode nodig te hebben om ze te oogsten en de afkeer van haver als voer. "Ik kan gewoon geen systeem bedenken dat beter werkt", grinnikte hij.
Op dit moment voelt Evers dat zowel de maïs als de luzerne niet worden tegengehouden. "We krijgen 95 tot 99 procent van onze maïsoogst en volgend jaar komen we in alfalfa en krijgen we bijna 100 procent meteen", legde hij uit.
Het mooiste van deze vestigingsmethode is volgens Evers de erosiebestrijding. "In 2016 hebben we luzerne ingezaaid na een oogst van voedererwten en kregen we 7 centimeter regen. Er is geen residu op het veld na erwten, dus we hadden erosie en verloren zeker ook wat luzerne, "legde hij uit. "Onze grond rolt echt met veel heuvels, dus erosie is een grote uitdaging", zei Evers terwijl hij naar het glooiende veld aan de overkant van de boerderij wees.
Zorgen dat het werkt
De maïshybride die wordt gebruikt, is dezelfde 109-daagse kuilhybride die op alle 2500 hectare maïs is geplant. De afstand tussen de rijen bleef op hun normale 20 inch. De enige aanpassing die werd gedaan, was de plantsnelheid, waardoor deze werd teruggebracht tot 32.000 zaden per hectare van de typische 35.000.
“Ik weet niet of dat nodig is of niet”, legt Evers uit. "Het heeft echt geen invloed op wanneer de maïs over het midden van de rij valt." Volgens Evers gaat het bladerdak in ieder geval in juli dicht, wat niet uitmaakt aangezien de luzerne tegen die tijd goed ingeburgerd is.
Evers bleef uitleggen dat ze eerder een mais van 95 dagen hadden gebruikt om te proberen de mais eerder van het veld te krijgen, maar vonden dat het geen verschil maakte. "De luzerne werd sowieso niet groen, dus ik denk niet dat het er echt toe deed", legde Evers uit. Hij merkte ook op dat eventuele kroonschade door veldverkeer in het volgende voorjaar niet merkbaar was.
Over groen gesproken, de luzerne ziet er volgens Evers goed uit tot half augustus als hij in rust wil gaan. “Laat het maar sluimeren; je gaat het toch niet oogsten', adviseerde Evers. "Het lijkt alsof de wortelmassa tegelijkertijd groeit, en in het voorjaar komt het er met wraak uit," voegde hij eraan toe.
Het planten gebeurt in de eerste week van mei om een deel van de vroege lenteregens te voorkomen, wat helpt bij erosie. Zowel de maïs als de luzerne worden op dezelfde dag geplant, waarbij de maïs als eerste naar binnen gaat. De broers volgen vervolgens een Brillion-zaaimachine om de grond in te pakken en de luzerne te zaaien. “Misschien zou je met iets anders naar buiten willen gaan, maar dat is wat we hebben. Het werkt voor ons”, aldus Evers.
Het chemische programma van de Evers zag weinig verandering met deze nieuwe praktijk. In feite vereenvoudigde het hun programma zelfs. SureStart, een restherbicide, wordt meestal gebruikt op maïsvelden, maar nu wordt alleen glyfosaat gebruikt wanneer luzerne wordt vastgesteld. Evers merkte op dat de luzerne voor het onkruid lijkt te zorgen, dus ze kunnen rondkomen met slechts één herbicidetoepassing.
Op geen van de korenvelden wordt kunstmest toegepast, en dat is al acht jaar zo. In plaats daarvan wordt in de herfst mest uit de drijfmestopslag van de boerderij geïnjecteerd.
Riskante zaken
Toen hem werd gevraagd wat de grootste uitdaging met deze oefening was, nam Evers even de tijd om na te denken voordat hij antwoordde:"Op dit moment voor ons, echt niets." De Evers hebben geen stand-loss gezien van het hebben van maïs op het veld, en de maïsresten "verdwijnen" gewoon en geven ze nooit problemen. Ze hebben ook geen enkel compromis gezien in de relatieve voerkwaliteit (RFQ).
Als het te mooi lijkt om waar te zijn, hebt u gelijk om voorzichtig te zijn, omdat deze praktijk riskant kan zijn. Terwijl de wolken boven ons rolden, dreigende regen, gebaarde Evers naar hen en zei:'Regen is de sleutel. Zonder regen zouden beide gewassen een klap krijgen.”
Een belangrijke speler in het succes van Evers is hun zware grond, die uitstekend vocht vasthoudt. “Ik heb het gevoel dat je zware grond moet hebben om je waterpotentieel op peil te houden. Het zou wel eens ten koste kunnen gaan van alles”, stelt Evers nuchter. Tot nu toe hebben ze niet kunnen zien hoe erg het kan zijn in een droog jaar.
Tot nu toe zijn de Evers blij met deze praktijk en zijn van plan het de komende jaren opnieuw te proberen. "We blijven experimenteren en misschien doen we het geleidelijk allemaal op die manier", legt Evers uit. "Maar vanaf nu denk ik dat het een win-win is."
De 2.000 koeien tellende Holstein-kudde van Evers is zich niet bewust van hoe hun luzerne tot stand is gekomen.
Koning van het voer
Alle maïs die voor Evers Dairy wordt gehakseld om in te kuilen, is hooggehakt. De hakselkoppen zijn zo ingesteld dat er nog ongeveer 30 inch stoppels over is. "De belangrijkste reden dat we dat doen, is voor erosiedoeleinden op onze heuvels", legt Evers uit. Het verkrijgen van hoogwaardige maïskuil met een hoog zetmeelgehalte is een andere reden. Hierdoor kunnen minder vochtrijke maïs in hun rantsoen worden opgenomen.
Door een high-chop-techniek te gebruiken, zegt Evers dat ze de verteerbaarheid van hun maïskuil hebben verhoogd. "Ons kuilvoer met hoge hakken zit qua verteerbaarheid ongeveer tussen de gewone en de bruine hoofdrib (BMR) in", legt hij uit. "Ons kuilgras met hoge hakmaïs is onze 'koning onder het voer'", aldus Evers. "Het heeft alles wat we nodig hebben."
Het is de grootste uitdaging geweest om de langere stengelresten door de grondbewerkingsapparatuur te krijgen. De oplossing voor Evers was de overstap van een veldcultivator naar een grondbewerkingsmachine met een rij schijven voorin. “Toen we dat eenmaal deden, was er geen probleem”, oordeelde Evers.
Een volledige vloot
Terwijl we over de boerderij naar de ligboxenstal op Evers' terreinwagen liepen, wees hij op de taskforce die nodig was om al hun ruwvoer te oogsten. Vier Claas-hakselaars uitgerust met versnipperaars, 10 vrachtwagens en één paktrekker vormen hun voedervloot.
"Ik weet dat we veel machines hebben", legde Evers uit, terwijl we nu de regen afwachtten in een van de ligboxenschuren omringd door een publiek van nieuwsgierige Holsteins. "Als er deeltijdarbeid beschikbaar is, wil ik dat machines klaar zijn voor gebruik", voegde hij eraan toe.
Evers legde uit dat een typische hakdag begon met één helikopter en een paar vrachtwagens in de ochtend. Tegen de middag zouden er twee helikopters zijn en om drie uur 's middags, omdat er steeds hulp opduikt, drie helikopters en zes tot acht vrachtwagens in het veld.
Zowel kuilvoer als voordroogkuil worden opgeslagen in 30 meter hoge overrijdpalen op 5 hectare beton. Evers koos voor overrijdpalen in plaats van bunkers vanwege de beperking van de hoeveelheid kuilvoer die met bunkers kan worden verpakt en het veiligheidsrisico van het inpakken van tractoren naast bunkerwanden.
Al het afvloeiende water van de kuilvoermatten wordt opgevangen, wat vereist is door de Minnesota Pollution Control Agency (MNPCA). Bij Evers Dairy wordt elk jaar ongeveer 5 miljoen gallons runoff verzameld. Omdat ze al hun zandbodem terugwinnen, wordt het verzamelde water gebruikt om het zand te wassen.
Tegen de tijd dat ik wegging, hadden de wolken besloten dat ze nog niet helemaal klaar waren om ermee op te houden. Terwijl mijn ruitenwissers hun best deden om de belemmerende regen uit mijn gezichtsveld te verwijderen, passeerde ik het alfalfa-maïsveld dat het onderwerp van ons eerdere gesprek was geweest. Op dat veld was een ontzettend grote gok genomen. Gelukkig zorgde de huidige regen voor een betere kans.
Geen abonnee? Klik om het gedrukte tijdschrift te krijgen.
