Welkom bij
Moderne landbouw
!
Een paar jaar geleden voerde het Minnesota Extension Beef Team een onderzoek uit om de primaire inefficiënties in de operaties van koeienkalveren te identificeren de staat. We hebben gegevens bekeken van ongeveer 1.500 kalveroperaties uit de hele staat gedurende een periode van negen jaar (2005-2013) en vergeleken de percentages drachtigheid, afkalven en spenen van deze operaties. De resultaten hebben behoorlijk goede inzichten gegeven in dingen waar de koe-kalfproducenten in Minnesota goed in zijn; en sommige dingen zouden we zeker kunnen verbeteren om onze activiteiten vruchtbaarder, bevredigender en uiteindelijk winstgevender te maken. Wat heel duidelijk werd in de loop van deze analyse was dat kalverproducenten uit Minnesota er heel goed in slagen om koeien drachtig te krijgen (gemiddeld drachtigheidspercentage =96%) en levende kalveren aan de grond krijgen (gemiddeld afkalfpercentage =94%). Als groep zouden kalverexploitanten in deze staat trots moeten zijn op deze cijfers, aangezien ze daar bovenaan staan met South Dakota, North Dakota en Nebraska. Helaas blijken we als groep meer moeite te hebben om kalveren in leven te houden tussen afkalven en spenen (gemiddeld speenpercentage =88%). Wat dit ons vertelt, is dat de gemiddelde kalveroperatie in Minnesota ongeveer 6% van onze levende kalveroogst verliest na het afkalven maar vóór het spenen. Ter vergelijking:de grotere koeienstaten in onze regio, zoals de Dakota's en Nebraska, zullen 93% van de levend geboren kalveren spenen.
Het slechte nieuws is dat dit in de eerste plaats een managementkwestie is; het goede nieuws is dat dit in de eerste plaats een managementkwestie is. Managementproblemen kunnen over het algemeen worden verholpen of op zijn minst worden verbeterd door enkele manieren te veranderen waarop we met specifieke problemen omgaan. Het punt hier is niet om de westelijke staten te vergelijken met Minnesota in termen van kalverproductie; het punt is dat we efficiënter kunnen zijn als we enkele specifieke problemen kunnen identificeren en corrigeren die tot dit ongewenste resultaat leiden. Door de presentatie en discussies van dit onderzoek in de staat gedurende de afgelopen paar jaar, is een van de belangrijkste dingen waar producenten het over eens zijn dat ze nogal vaak kalveren verliezen door kalverschuren. Dit is op zichzelf niet zo verwonderlijk, maar wat uiteindelijk uit deze discussies voortkomt, is dat veel producenten vinden dat ze een betere manier kunnen zijn om ontstuiving te voorkomen en te behandelen. Bovendien hebben ze het gevoel dat hun persoonlijke kennis van preventie- en behandelingsprotocollen misschien niet zo goed is als zou kunnen.
Dus laten we het een beetje hebben over schuren. Kalfschurft is een term voor diarree of wordt ook wel "enteritis" genoemd; wat ontsteking van het darmkanaal betekent. Runderen van elke leeftijd kunnen diarree krijgen, de meeste gevallen van kalverschurft doen zich voor bij een leeftijd van minder dan een maand; meestal tussen de eerste 3 tot 16 dagen van het leven van het kalf. Oudere kalveren van 1-6 maanden oud kunnen ook een geval van diarree krijgen, maar dit komt veel minder vaak voor dan bij jonge kalveren.
Er zijn veel mogelijke oorzaken van diarree bij babykalveren en de meeste zijn infectieuze agentia. De meest voorkomende dingen zijn
1) Virussen – rotavirus en coronavirus zijn enkele van de meest voorkomende virussen,
2) Parasieten – Cryptosporidium en coccidia komen relatief vaak voor in bepaalde gebieden, en
3) Bacteriën – Escherichia coli (E. coli) , Salmonella en Clostridium perfringens komen vrij vaak voor. Kalverschurft kan worden veroorzaakt door een of meer van deze infectieuze agentia die samenwerken.
Het eerste teken dat u waarschijnlijk zult zien, is een stoer uitziend kalf dat er depressief uitziet, niet drinkt zoals het zou moeten; of helemaal niet, en heeft waarschijnlijk een rommelige achterkant. Waterige ontlasting die bruin, groen, geel of grijs van kleur kan zijn, bloedvlekjes (niet veel) en slijm worden meestal in de ontlasting waargenomen. Dit wijst meestal op een virale infectie. Roestkleurige of zeer bloederige ontlasting is meestal een teken van een bacteriële of parasitaire infectie zoals Salmonella of E. coli (bacterieel) of coccidiose (parasitair). Een paar dagen na het begin van de infectie krijgen kalveren een ingevallen oog. Dit is een klassiek teken van uitdroging. Als test op uitdroging kun je in de huid van de kuit knijpen en als die niet meteen plat wordt, is de kuit behoorlijk uitgedroogd. Als kalverschurft niet snel en/of goed wordt behandeld, sterft het kalf uiteindelijk eerder aan uitdroging dan aan de daadwerkelijke infectie.
Het behandelen van kalverschurft zou echt onder de directe supervisie van uw dierenarts moeten vallen, vooral als het gaat om het bepalen of u een antibiotica- of parasietenbestrijding nodig heeft. Het volgende is slechts een leidraad om u te helpen bij het starten met vloeistoftherapie en om te weten welke vragen u aan uw dierenarts kunt stellen.
Zodra u kalverschurft heeft geïdentificeerd als mogelijke oorzaak van de aandoening, moet u eerst de koe en het kalf isoleren op een plaats waar ze weinig tot geen contact hebben met andere kalveren, droog zijn en uit de wind staan. In het slechtste geval kan dit 2 weken zijn, maar u wilt voorkomen dat het probleem zich verspreidt naar de rest van de kudde. Ongeacht de uiteindelijke oorzaak van het schuurprobleem, het allerbelangrijkste dat u kunt doen, is beginnen met het behandelen van het kalf met elektrolytvloeistoffen met behulp van een slokdarmdrenchsonde en een poedervormig elektrolytproduct dat u mengt met warm water. U moet elke dag ongeveer 4-6 liter door het kalf laten lopen, verdeeld over 2-3 voedingen. Als u overdag buiten de boerderij werkt, is een voer 's ochtends, een na het avondeten en een laat in de avond een goed schema om te volgen. U moet de hydratatietherapie voortzetten totdat de tekenen van diarree volledig zijn verdwenen of het kalf normaal is en normaal drinkt en geen vocht meer opneemt.
Het volgende dat u moet doen, is proberen de oorzaak van de infectie te achterhalen. U heeft de hulp van een dierenarts nodig om de oorzaak definitief vast te stellen; maar hier zijn een paar richtlijnen om aan de slag te gaan. Als het kalf een virale infectie vertoont (waterige ontlasting die bruin, groen, geel of grijs van kleur kan zijn, bloedvlekjes (niet veel) en er wordt meestal slijm in de ontlasting waargenomen), kunt u zo ongeveer dit punt is om het kalf gehydrateerd te houden en te wachten tot de infectie zijn beloop heeft. Antibiotica zullen de infectie niet verhelpen en toediening zonder instructie van een dierenarts kan zelfs problemen voor het kalf veroorzaken. Ga door met de vloeistoftherapie en de infectie zal waarschijnlijk binnen een week verdwijnen.
Als het kalf echter de eerste 3-5 dagen tekenen van een virale infectie vertoont en daarna tekenen van een bacteriële infectie ontwikkelen (meestal zijn roestkleurige of zeer bloederige ontlasting een teken), is de kans groot dat er een secundaire infectie is ontstaan ( het is onwaarschijnlijk dat er op dit moment een parasitaire infectie opduikt) en u naast de lopende vloeistoftherapie een door een dierenarts geleide breedspectrumantibiotische behandeling nodig zult hebben. Als de eerste schuurplekken roestkleurig of erg bloederig zijn, dan is de infectie waarschijnlijk bacterieel geïnduceerd of een parasitaire infectie die een door een dierenarts geleide identificatie van het probleem en behandeling vereist, zoals een breedspectrumantibioticum en/of een coccidistat (er zijn geen echt effectieve behandelingen voor cryptospirose) en uitgebreide vloeistoftherapie totdat de symptomen zijn verdwenen.
Het is onwaarschijnlijk dat u kalverpest op uw bedrijf ooit volledig zult uitroeien, maar u zou in staat moeten zijn om op de lange termijn consequent een infectiepercentage onder de 1% te houden door te werken aan preventie en door uw behandelmethoden en vaardigheden te verbeteren. De volgende preventiemethoden zijn een paar dingen om te overwegen als u ze nog niet doet:
1. Vaccineer koeien voor het kalven tegen kalververwekkers. Vaccinatie zorgt voor enige passieve immuniteit via biest voor de kalveren.
2. Zorg voor windschermen voor vee in open land. Houd deze pauzes goed ingebed en schoongemaakt.
3. Houd koeien en kalveren zo goed mogelijk uit de modder en mest. Afkalvende partijen zo mogelijk voor de vorst uittrekken afschrapen en vers strooisel neerleggen.
4. Verspreid koeien tijdens en na het afkalven.
5. Houd beddengoed fris om mama schoon te houden. Koeien die in modder/mest liggen en modderzakken krijgen, zullen een puntbron zijn voor zuigende kalveren om gruis op te rapen.
6. Zorg voor goed onderhouden kalverhutten om kalveren uit de modder en wind te houden; liefst hutten die mama buiten houden.
Opslaan
