Welkom bij
Moderne landbouw
!
Het gebruik van planten voor genezing is zo oud als de mensheid.
Analyse van planten gevonden in het 60.000 jaar oude graf van een Neanderthaler bleek van medicinale waarde te zijn.
Het oudst bekende medische document is een 4000 jaar oude Sumerische kleitablet die plantremedies voor verschillende kwalen beschrijft.
Voor de komst van chemische medicijnen in de 16 e eeuw werd de ontdekking van schors, zaden, vruchten en bloemen met genezende eigenschappen doorgegeven van generatie op generatie, gedurende vele millennia.
In feite zijn tal van synthetische medicijnen die in de moderne tijd zijn ontwikkeld, afgeleid van, of geïnspireerd door, de chemische bestanddelen die in de natuur worden aangetroffen.
Zacht voor het lichaam en gemakkelijk verkrijgbaar, therapeutische kruiden zijn een extreem goedkope manier om verlichting te krijgen van vele kwalen en ziekten.
Wanneer je een geneeskrachtige tuin kweekt, staan deze middelen altijd voor je klaar en zorgen ze dus ook voor een beter gevoel van zelfredzaamheid.
Hier zijn de essentiële geneeskrachtige kruiden om te kweken voor de homeapotheek:
Inheems in het Arabische schiereiland, kan aloë vera in het wild worden gevonden in tropische en droge klimaten over de hele wereld.
Een aantrekkelijke vetplant met dikke gekartelde bladeren, aloë wordt al minstens 2000 jaar geroemd om zijn verbazingwekkende huidverzorgende eigenschappen.
De gelachtige substantie die in aloëbladeren wordt aangetroffen, bevat 75 potentieel actieve bestanddelen, waaronder vitamine A, C en E, mineralen, enzymen, aminozuren en vetzuren die zorgen voor de enorme helende eigenschappen.
Gebruik het plaatselijk om snijwonden en wonden, brandwonden, bevriezing, zonnebrand, huiduitslag, insectenbeten, dermatitis en andere huidproblemen te verzachten.
Het helpt de huid te hydrateren, pijn te verlichten, het genezingsproces te versnellen, ontstekingen te verminderen en littekenvorming te voorkomen.
Tenzij u in USDA-hardheidszone 10 of 11 woont, kunt u aloë het beste binnenshuis houden als kamerplant.
Geef hem veel helder, indirect licht en plant in een potgrond van cactussen voor een goede afwatering.
Om aloë vera aan te brengen, snijdt u een deel van het vlezige blad af.Knijp het voorzichtig uit om het sap vrij te geven en wrijf het in de schil.
Hoewel het het beste is om aloë vers te gebruiken, kan het voor langere perioden worden bewaard door de gel te oogsten en in afzonderlijke porties te bevriezen met een ijsblokjesbakje.
Hier is onze tutorial voor het oogsten van aloë vera-gel van de plant en de vele manieren om het te gebruiken.
Rauwe aloë mag alleen plaatselijk worden gebruikt.
Neem geen aloë vera-sap in omdat het aloïne bevat - een geelachtig bruine verbinding die langs de rand van het binnenblad wordt gevonden. Aloïne kan giftig zijn wanneer het in grote hoeveelheden wordt ingenomen, en kan diarree, buikpijn en een verstoord elektrolytenevenwicht veroorzaken.
Een mooie, madeliefachtige plant die vaag naar appels ruikt, kamille is een van de oudste en oudste geneeskrachtige kruiden.
De twee bekendste soorten – Romeinse kamille (Chamaemelum nobile) en Duitse kamille (Matricaria chamomilla ) – bevatten verschillende fenolische verbindingen zoals flavonoïden, quercetine, luteloïne en vluchtige oliën.
Deze cultivars kunnen door elkaar worden gebruikt om veel verschillende soorten aandoeningen te behandelen.
Kamillebloemen worden al eeuwenlang gebruikt als een allesomvattende ontstekingsremmer met tal van interne en externe toepassingen.
Wanneer het als thee wordt geconsumeerd, heeft het milde kalmerende en kalmerende effecten die kunnen helpen bij de behandeling van angst, nachtmerries en slapeloosheid.
Kamille is ook gebruikt om verschillende gastro-intestinale problemen te behandelen, waaronder indigestie, misselijkheid, braken, diarree en winderigheid.
Het heeft ook pijnstillende eigenschappen voor rugpijn, artritis en maagkrampen.
Bij plaatselijk gebruik kalmeert en geneest kamille de huid. Gebruik het om vleeswonden, kneuzingen, brandwonden en huiduitslag te verhelpen. Het is ook nuttig bij het verlichten van eczeem, aambeien, jicht, aften, gezichtspijn en huidirritaties veroorzaakt door waterpokken en gifsumak.
Niet kieskeurig en verrassend taai, beide kamilles zijn winterhard in zones 3 tot 9 en moeten in de volle zon worden geplant in goed doorlatende, vruchtbare grond.
De belangrijkste verschillen tussen de twee variëteiten is dat Romeinse kamille een laagblijvende vaste plant is, terwijl Duitse kamille een zelfzaaiende eenjarige is die 24 inch hoog wordt.
Kamillebloemen kunnen vers of gedroogd worden gebruikt om heerlijke thee te zetten.
Giet kokend water over 2 eetlepels verse (of 4 eetlepels gedroogde) bloemen en laat dit minimaal 5 minuten trekken. Als je kamillethee bereidt om te drinken, kun je lavendel, appelmunt, citroensap of gember toevoegen om het op smaak te brengen en een klodder honing om het zoeter te maken.
Laat het brouwsel anders afkoelen voordat u het op uw huid aanbrengt.
Om kamille voor later gebruik te bewaren, plaatst u bloemhoofdjes in een warme en luchtige ruimte uit de buurt van direct licht. Wanneer ze grondig zijn uitgedroogd, plaats ze in een afgesloten container op een koele en donkere plek.
Kamille is over het algemeen veilig voor de meerderheid van de bevolking, maar een klein aantal mensen ontwikkelt contactallergieën voor dit kruid.
Als je gevoelig bent voor ambrosia en chrysanten, is de kans groter dat er een reactie ontstaat. Voer altijd een kleine huidpleistertest uit met kamille om te bepalen of u gevoelig bent.
Echinacea purpurea – algemeen bekend als paarse zonnehoed - is een bloeiende plant van de zonnebloemfamilie.
Een opzichtige vaste plant en favoriet van de bijen, echinacea heeft grote, ronde kegels omringd door rijke paarse bloembladen.
Inheems in Midden- en Oost-Noord-Amerika, worden de bloemen en wortels al eeuwenlang door indianen gebruikt als kruidengeneesmiddel.
Lang gebruikt om het immuunsysteem te stimuleren, heeft chemische analyse van echinacea aangetoond dat echinacea talrijke polysacchariden, flavonoïden en essentiële oliën bevat die antimicrobiële, antivirale en ontstekingsremmende eigenschappen hebben.
Gebruik het om verkoudheid en griep te behandelen, evenals hoesten, koorts, keelpijn, bronchitis en infecties van de bovenste luchtwegen.
Winterhard in de zones 3 tot 9, echinacea is droogtetolerant en zeer gemakkelijk in de omgang. Plant het op een plek die volle zon krijgt in leemachtige grond verrijkt met veel organisch materiaal.
Alle delen van de echinacea-plant - bloemen, bladeren, stengels en wortels - kunnen op een goed geventileerde plek worden opgehangen om te drogen voor later gebruik.
Om wat helende thee te zetten, combineer je ¼ kopje gedroogde echinacea met een kopje kokend water en laat je het 15 minuten trekken. Om de smaak te verbeteren, voeg je een theelepel gedroogd citroengras, munt of gember toe, evenals wat honing om te zoeten.
Als je wilt weten hoe je kruiden thuis kunt drogen, bekijk dan onze tutorial die de twee beste manieren onthult om dit te doen.
Hoewel echinacea over het algemeen als veilig wordt beschouwd wanneer het op korte termijn wordt gebruikt, mag het niet als preventief middel gedurende lange perioden worden gebruikt.
Stop onmiddellijk met het gebruik van echinacea als het misselijkheid of maagpijn veroorzaakt na inname. Sommige mensen kunnen een allergische reactie hebben op toechinacea, dus wees extra voorzichtig wanneer u echinacea voor de eerste keer gebruikt.
Een smakelijk kruid met veel geneeskrachtige waarde, pepermunt (Mentha piperita) is een aromatische vaste plant afkomstig uit de Middellandse Zee.
Met vierkante stengels en gekartelde, diepgroene, gekreukte bladeren, is pepermunt rijk aan menthol, wat het zijn ijskoude smaak geeft.
Pepermunt wordt in de traditionele geneeskunde gebruikt om een breed scala aan aandoeningen te behandelen. Het is misschien het best bekend als hulpmiddel bij de spijsvertering om maagkrampen, misselijkheid, diarree, prikkelbare darm, een opgeblazen gevoel en verlies van eetlust te verhelpen.
Naast de antibacteriële en antivirale eigenschappen, helpt het inademen van pepermuntdamp de neusholtes te openen en congestie te verminderen. Het kan worden gebruikt om de symptomen van bronchitis, sinusitis en astma te verzachten.
Pepermunt heeft ook een pijnstillende werking bij hoofdpijn en migraine. Wanneer het plaatselijk wordt aangebracht, helpt het de spieren te ontspannen om pijn in de nek, slapen en voorhoofd te verlichten.
Een snelle groeier die in één seizoen 3 voet kan bereiken, pepermunt is winterhard in de zones 5 tot 9. Hoewel pepermunt zeer aanpasbaar is, plant u voor het beste resultaat in de volle zon en houdt u de grond vochtig.
Pepermunt is ook heel gemakkelijk binnen te kweken.
Om pepermuntthee te maken, laat je 1 handvol verse blaadjes of 2 theelepels gedroogde munt trekken in 2 kopjes heet water.
Om pepermunt te bewaren, hangt u de trossen te drogen in een warme, donkere ruimte. Verkruimel ze wanneer ze uitgedroogd zijn en bewaar ze in een luchtdichte verpakking op een koele plek.
Hoewel er geen schadelijke effecten zijn gemeld van het drinken van thee met pepermuntblaadjes, moet u proberen uw inname te beperken tot 3 kopjes thee per dag.
Een inwoner van Europa en Azië, sint-janskruid (Hypericum perforatum) is een meerjarige bloeiende plant met langwerpige, gestippelde bladeren op vertakkend blad dat de neiging heeft om struikvormend te zijn.
De gele bloemen bloeien elk jaar op 24 juni, de verjaardag van Johannes de Doper.
Als een van de best bestudeerde geneeskrachtige kruiden uit de oudheid, wordt sint-janskruid algemeen beschouwd als het antidepressivum van de natuur.
Het is effectief voor gevallen van milde tot matige depressie, Seasonal Affective Disorder (SAD), evenals de fysieke en emotionele symptomen van premenstrueel syndroom (PMS) en menopauze.
Sint-janskruid heeft ook een brede ontstekingsremmende werking, helpt wonden te genezen en roodheid, schilfering, acne en andere huidirritaties te verzachten.
Sint-janskruid groeit het beste in de volle zon tot halfschaduw in de zones 5 tot 10.
Oogst sint-janskruid na de bloei, wanneer de bioactieve bestanddelen het hoogst zijn.
Hang trossen op om te drogen of gebruik de bladeren en bloemen vers.
Gebruik voor het zetten van thee 2 theelepels gedroogd sint-janskruid perone kopje kokend water en laat het 10 minuten trekken.
Dit kruid heeft een bittere smaak, dus voeg honing toe om het zoeter te maken en gooi er enkele optionele smaakstoffen in, zoals lavendel of kamille.
Stop met het innemen van sint-janskruid als u last krijgt van duizeligheid, verwardheid of vermoeidheid na het nuttigen.
Het kan ook een wisselwerking hebben met een aantal voorgeschreven medicijnen, zoals warfarine, SSRI's en orale anticonceptiva, dus overleg met uw arts voordat u dit therapeutische kruid intern inneemt.
Een kruid dat al sinds de tijd van het oude Griekenland als medicijn wordt gebruikt, valeriaan (Valerianaofficinalis) is een klonterige vaste plant met zoet geurende bladeren, bloemen en wortels.
Hoe mooi hij ook is, hij draagt talloze kleine buisvormige bloemen in wit tot lichtroze, gerangschikt in clusters van vertakte pluimen.
Hoewel de bloemen intens geuren, zijn het de wortels van de valeriaanplant die zorgen voor haar therapeutische eigenschappen.
De bekendste eigenschap van valeriaanwortel is het vermogen om slaap op te wekken en de slaapkwaliteit te verbeteren. Valeriaan is erg nuttig om slapeloosheid te behandelen en zorgt ervoor dat u zich de volgende dag niet suf voelt.
Het is ook gebruikt om angst, rusteloosheid, hoofdpijn, hartkloppingen en mentale problemen te behandelen.
Valeriaan is winterhard in de zones 4 t/m 7 en groeit het best in rijke leemachtige grond in de volle zon.
Omdat valeriaan zich zeer goed aanpast aan veel omgevingen, wordt het in sommige staten als invasief beschouwd. Je kunt het vermogen om zich buiten je achtertuin te verspreiden minimaliseren door uitgebloeide bloemen te verwijderen voordat ze zichzelf uitzaaien.
Valeriaanwortel kan in de herfst van het eerste groeiseizoen worden geoogst.
Graaf de plant eenvoudig op, gooi de stengel en bloemen weg en spoel de wortels schoon van aarde. Droog de wortels in de oven (200 ° F gedurende 15 minuten) of een dehydrator. Eenmaal volledig gedroogd, hakt u de wortels grof of gebruikt u een vijzel en stamper om ze tot een fijn poeder te malen.
Om valeriaanthee te maken, gebruik je 1 theelepel gedroogde wortel met 1 kopje kokend water en laat je dit 10 minuten trekken.
Valeriaan heeft zeer weinig gemelde bijwerkingen en is over het algemeen veilig om in te nemen. In klinische onderzoeken waren de meest voorkomende bijwerkingen hoofdpijn, duizeligheid, jeuk en diarree; deze zelfde reacties werden echter ook gemeld door mensen die de placebo gebruikten.
Duizendblad (Achilleamillefolium) is een verspreide, kruidachtige vaste plant met varenachtig gevederd blad en aromatische, langdurige witte bloemen die verschijnen in dichte, afgeplatte tuilen.
Duizendblad is al duizenden jaren populair als geneeskrachtig kruid en was een van de planten die in het graf van de Neanderthaler werden gevonden.
Het geslacht is genoemd naar Achilles, de grote krijger in de Griekse mythologie, die de plant gebruikte om de wonden van zijn soldaten in de Trojaanse oorlog te genezen.
Hoewel er tot op heden geen klinische proeven met duizendblad zijn uitgevoerd, wordt de verreikende medicinale waarde ervan ondersteund door het gebruik ervan in verschillende culturen, plaatsen en perioden.
In het verleden werd duizendblad gebruikt voor de behandeling van wonden tegen bloedingen, evenals ontstekingen, darmpijn, hoofdpijn, brandend maagzuur, diarree, kiespijn, verlies van eetlust, bronchitis, braken, koorts, keelpijn, spijsverteringsproblemen en slapeloosheid.
Een uitstekende keuze voor bestuiverstuinen, duizendblad is winterhard in de zones 3 tot 9. Plant het in droge tot medium zandige leem op een plek die volle zon ontvangt.
Om duizendbladthee te maken, voeg je 1 flinke theelepel gedroogde (of 1 eetlepel verse) bladeren en bloemen toe aan een kop kokend water en laat je dit 10 minuten trekken.
Eenmaal afgekoeld, breng je het als een kompres rechtstreeks aan op wonden, blauwe plekken en andere huidirritaties.
Duizendblad kan worden gedroogd door hele stelen op een warme, droge plaats te hangen. Als het gedroogd is, verwijder dan alle bladeren en bloemen van de stengel en verkruimel ze. Doe over in een luchtdichte container en zet deze op een koele, donkere plek.
Duizendblad kan bij sommige mensen een allergische huidreactie veroorzaken, dus voer een huidpleistertest uit wanneer u het voor de eerste keer aanbrengt.
