Welkom bij
Moderne landbouw
!
Koolstoflandbouw, of koolstofvastlegging in de bodem, omvat een breed scala aan landbouwpraktijken met als primair doel het verwijderen van overtollige koolstof uit de atmosfeer om de opwarming van de aarde te verminderen. Koolstoflandbouw kan helpen om koolstofneutraliteit te bereiken door koolstof op te slaan in de bodem waar de koolstof de bodemvruchtbaarheid en het vasthouden van voedingsstoffen kan verbeteren. Dit verhoogt op zijn beurt de productiviteit van gewassen en helpt de vooruitgang die wordt geboekt op het gebied van voedsel- en voedingszekerheid wereldwijd.
Planten absorberen atmosferische koolstofdioxide om voedsel te produceren. Ook zetten ze het gas om in een stabiele, vaste vorm van koolstof en slaan het via directe of indirecte fixatie op in de bodem. In tegenstelling tot koolstoflandbouwpraktijken die de nadruk leggen op het langdurig in de grond houden van koolstof, leiden verschillende conventionele landbouwpraktijken, zoals onwetenschappelijke ploegen en tractoren, grondbewerking, overbegrazing, enz. Het gebruik van deze technieken en het toepassen van op fossiele brandstoffen gebaseerde landbouwchemicaliën tot het vrijkomen van deze koolstof in de atmosfeer in plaats van het op te vangen. Om koolstoflandbouw effectief te laten zijn, moeten de koolstofwinsten van de instandhoudings- en/of landbeheerpraktijken groter zijn dan de koolstofverliezen.
Compenseert koolstofemissies en vermindert de hoeveelheid broeikasgassen (BKG) die de landbouw in de atmosfeer uitstoot 
Resulteert in een betere bodemgezondheid door de bodemvruchtbaarheid te verhogen, het zoutgehalte van de bodem te verminderen en de microbiële activiteit en bodembiodiversiteit te stimuleren 
Minimaliseert bodemerosie en afvoer van nutriënten en zuivert tevens oppervlakte- en grondwater 
Heeft het enorme potentieel om de effecten van klimaatverandering ongedaan te maken wanneer het op grote schaal wordt toegepast 
Verbetert de gewasopbrengsten en de inheemse vegetatie, habitat en diergezondheid 
Biedt financiële prikkels aan boeren in de vorm van koolstofkredieten 
Koolstoflandbouwpraktijken komen veel voor in regeneratieve landbouw, permacultuur, biologische landbouw en andere voedselproductiemethoden. Voorbeelden van effectieve en praktische landbouwmethoden zijn:
Organisch mulchen biedt verschillende voordelen, waaronder het reguleren van de bodemtemperatuur, het verhogen van de voedingsstoffen in de bodem, het beperken van de verdampingssnelheid om bodemvocht vast te houden, het onderdrukken van onkruidgroei, het beheersen van erosie en het verbeteren van de algehele bodemgezondheid.
Bewerken maakt de grond los en belucht en verhoogt het organische gehalte of koolstof naar de oppervlakte, wat de groei van gewassen bevordert. Wanneer de gevangen koolstof in enorme hoeveelheden vrijkomt, reageert het met de zuurstof in de atmosfeer om koolstofdioxide te produceren.
Bodembedekkers voorkomen bodemerosie, reguleren vocht, onderdrukken bodemziekten, plagen en onkruidgroei en trekken bestuivers aan. Bovendien dienen ze als mulch en een bron van organisch materiaal en kunnen ze worden gebruikt voor begrazing of als veevoer. Afhankelijk van het gewastype kunnen sommige bijdragen aan de stikstofopname.
Het opnemen van die gewassen in kringlopen die grotere hoeveelheden residu aan de bodem teruggeven, draagt bij aan een grotere organische koolstofvoorraad in de bodem. Verhoogde organische stof zorgt voor een gezonde, biologisch actieve bodem met minder problemen met vruchtbaarheid van het gewas, plagen of ziekten. Door vruchtwisseling kunnen boeren ook een extra inkomen verdienen.
Het willekeurig gebruik van meststoffen leidt tot een teveel aan stikstof in de bodem, wat leidt tot verzuring en verzilting van de bodem, en waterverontreiniging door afvloeiend mest. Terwijl precisielandbouw boeren in staat stelt zich op specifieke gebieden te richten in plaats van te sproeien, revitaliseren koolstoflandbouwpraktijken de bodem op natuurlijke wijze en verminderen ze de behoefte aan synthetische producten.
Agroforestry biedt, als het op de juiste manier wordt beoefend, verschillende voordelen. Het koolstofvastleggingspercentage is minstens vijf keer hoger dan het percentage per hectare van verbeterde jaarlijkse teeltpraktijken zonder bomen. Het stelt boeren in staat om meer voedsel te produceren op de beschikbare grond en een extra inkomen te verwerven. Ook kunnen stikstofbindende planten de vruchtbaarheid verbeteren zonder dat er kunstmest nodig is.
Begrazing van vee na de oogst bevordert de omzetting van koolstofrijke residuen naar koolstofarme organische mest. Bodembedekkende gewassen zoals granen en peulvruchten zorgen voor begrazing van dieren en zorgen voor meer nutriëntenkringloop van gewas naar bodem, terwijl ook koolstof in de bodem wordt vastgelegd. Deze praktijk vermindert ook de uitdagingen en kosten in verband met geconcentreerde diervoeders.
Bij het droogleggen van wetlands en veengebieden komen grote hoeveelheden koolstofdioxide vrij wanneer atmosferische zuurstof de organische stof afbreekt die gedurende vele millennia koolstof heeft verzameld. Het resulteert verder in het verlies van productief land en biodiversiteit als gevolg van bodemdaling en grotere overstromingsrisico's. Het stoppen van drainage en het opnieuw bevochtigen van gedraineerde veengebieden kan deze problemen in wezen oplossen.
Beheerde roterende begrazing zorgt ervoor dat graslanden kunnen rusten en herstellen, terwijl de begrazingspatronen van de dieren en de natuurlijke mestverdeling helpen bij het regenereren van koolstof in de bodem. De organische stof die de kuddes de grond in trappen, verrijkt ook het koolstofgehalte van de bodem. Verder verlaagt begrazing de economische kosten van het voeren van de dieren.
Wanneer het over het bodemoppervlak wordt verspreid, slaat compost koolstof op in een stabiele vorm die niet gemakkelijk wordt geoxideerd. Het vergroot de veerkracht van het land tegen extreme weersomstandigheden, zoals overstromingen en droogte. Het verzacht andere vormen van uitstoot, zoals het vrijkomen van methaan en lachgas door het rotten van organische materialen.
Landbouw is een van de grootste bijdragers en slachtoffers van klimaatverandering. Volgens een recent onderzoek van de Cornell University is de landbouwproductiviteit sinds de jaren zestig met 21% gedaald als gevolg van klimaatverandering, ondanks verschillende belangrijke vorderingen op het gebied van wetenschap en technologie. Als deze rampzalige trend zich zou voortzetten, zou het onmogelijk worden om genoeg te produceren om de groeiende bevolking van onze planeet in stand te houden.
Om deze reden stellen regeringen, beleidsmakers en wereldwijde organisaties doelen en wegen vast om tegen het midden van de 21e eeuw koolstofneutraliteit te bereiken. Tegen deze achtergrond moet het agro-ecosysteem opkomende technologieën toepassen om de bedreigingen van de klimaatverandering actief aan te pakken en de klimaatbestendigheid te verbeteren.
Digitale technologieën van de moderne tijd, zoals die van Cropin, optimaliseren voedselsystemen door belanghebbenden in staat te stellen miljarden datasets te verzamelen en te analyseren op elk gewasproductie- en distributiepunt. Het cloudgebaseerde platform van Cropin verzamelt onophoudelijk gegevens van satellieten, drones, bodemsensoren en andere IoT-apparaten om zelfs de kleinste verandering in de groeiomstandigheden van gewassen te identificeren.
Met nauwkeurige en bijna realtime intelligentie kunnen telers goed geïnformeerde beslissingen nemen met betrekking tot de gezondheid van de bodem, het gewas en de variëteit die moet worden verbouwd, het soort meststoffen, pesticiden of andere behandelingen die nodig zijn, irrigatiebeheer, gewasrotatieschema's en andere regeneratieve landbouwpraktijken te volgen. De inzichten helpen hen ook hun winst te maximaliseren en verspilling te verminderen.
Grote bedrijven kunnen boeren informeren over koolstoflandbouwpraktijken en hen begeleiden naar een duurzamere manier van landbouw. Met precisielandbouw kunnen boeren samenwerken met voedsel- en landbouwbedrijven om gegevens bij te houden en vast te leggen om hen in aanmerking te laten komen voor koolstofkredieten. Precisielandbouw stelt hen ook in staat de hulpbronnenefficiëntie te verbeteren door het gebruik ervan te beperken tot alleen waar dat nodig is.
Na de oogst helpt de continue monitoring van toeleveringsketens om het landbouwaanbod af te stemmen op de vraag van de consument, de verspilling te verminderen en de koolstofemissies na de oogst te verminderen. Traceerbaarheid en blockchain-systemen vergroten de transparantie van begin tot eind, waardoor telers ijveriger zijn over de praktijken die ze volgen.
Hoewel de landbouw aanzienlijk bijdraagt aan de uitstoot van broeikasgassen, is het ook een haalbare manier om deze uitstoot te beheersen en zelfs te verlagen. Een recent IPCC-rapport schat dat akkerlanden en graslanden het grootste potentieel hebben voor het verwijderen van kooldioxide en 0,4 tot 8,6 gigaton kooldioxide per jaar kunnen vastleggen, goed voor ongeveer 20% van de huidige uitstoot van broeikasgassen. Landbouwgrond beslaat bijna 38% (vijf miljard hectare) van het wereldwijde landoppervlak, wat volop kansen biedt om de komende decennia een koolstofvrije toekomst te realiseren.
De overvloed aan big data dicht de informatiekloof en vermindert de versnippering tussen de diverse actoren van de voedselsystemen. Technologische innovaties zorgen voor intelligente, verenigde en collaboratieve bedrijfsnetwerken over de hele wereld. Het baant de weg voor voedselproductie die verantwoorde en duurzame productie, inkoop, ontwerp, distributie, terugwinning, consumptie en hergebruik omvat.
Cropin heeft zich aangesloten bij de European Carbon+ Farming Coalition om de voortgang naar de koolstofneutraliteitsdoelstellingen van de Europese Green Deal te versnellen met een landbouwgerichte benadering.
Lees hier meer
