Welkom bij
Moderne landbouw
!
Als u wilt deelnemen aan de landbouw en tegelijkertijd wilt focussen op duurzaamheid en het milieu, dan is agro-ecologie wat u nodig heeft.
Wat is agro-ecologie? Agro-ecologie is een brede reeks van agrarische en ecologische systemen en praktijken. Het omvat zaken als permacultuur, regeneratieve landbouw, biologische landbouw, voedselbossen en andere innovatieve manieren van landbouw, terwijl het ook helpt bij het opbouwen van biodiversiteit en het voorkomen van ecologische schade.
In dit artikel leer je wat agro-ecologie is, enkele van de verschillende benaderingen van agro-ecologie, de voordelen ervan en meer.
Agro-ecologie past ecologische principes toe op landbouwpraktijken en -systemen. Dit omvat het ontwerp, de ontwikkeling en het beheer van deze systemen.
Het grote doel hier is duurzaamheid. Het heeft veel cross-overs en dingen gemeen met andere benaderingen van duurzame landbouw.
Traditionele landbouw verschilt op een aantal belangrijke punten van natuurlijke ecosystemen, die agro-ecologie probeert te vermijden:
Bij agro-ecologie gaat het erom eerst met het oog van een ecoloog naar een landbouwsysteem te kijken. De prioriteit ligt niet bij de industrie, die is gemodelleerd naar een fabriek in plaats van naar de natuur.
Evenmin is de primaire motivatie van agro-ecologie economisch, met andere woorden gemaakt voor winst en als handelswaar.
Agro-ecologie zou bijvoorbeeld vragen om het verbeteren van de bodemkwaliteit door middel van biodiversiteit en beschikbare biomassa, in plaats van het gebruik van chemische inputs om tegen de natuur te vechten.
Agro-ecologen kunnen ook voorouderlijke gebruiken en kennis gebruiken als onderdeel van hun landbouwpraktijken.
Agro-ecologen zijn onder meer iedereen die duurzame en voedzame voedselbronnen wil creëren, waaronder boeren, wetenschappers, ngo's, universiteiten, overheidsinstanties en eindgebruikers.
Agro-ecologie is als vakgebied niet gebonden aan één specifieke landbouwmethode. Vandaag de dag zijn er meer mogelijkheden dan ooit om duurzaam te groeien.
Het bedrijfsvoedselsysteem heeft lange tijd schade toegebracht aan het milieu, de gezondheid van mensen en het levensonderhoud van familiale boeren. Maar agro-ecologie lijkt een oplossing te bieden voor al deze problemen.
Tegenwoordig eisen consumenten meer lokaal geteeld en gezonder voedsel. Agro-ecologie is een sociale beweging die nu een mondiaal niveau bereikt waar het echt een impact kan hebben op het voedselsysteem.
Volgens de Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties (FAO) zijn er 10 hoofdelementen die ons kunnen helpen bij de overgang van de huidige landbouwsystemen naar duurzamere voedselmodellen.
Diversificatie is nodig om ervoor te zorgen dat voedsel en voeding veilig zijn en tegelijkertijd onze natuurlijke hulpbronnen te beschermen, verbeteren en behouden. Agro-ecologie maakt gebruik van een zeer diverse set van verschillende systemen.
We hoeven niet alles vanaf het begin uit te zoeken. Er is honderden jaren aan kennis en wetenschap om ons te helpen beslissingen te nemen. Deze innovaties helpen ons om beter in te spelen op agrarische uitdagingen.
Agro-ecologie probeert zich te concentreren op individuele oplossingen die zijn afgestemd op specifieke contexten, in plaats van een one-size-fits-all oplossing voor te schrijven.
Agro-ecologie kan rekening houden met verschillende interacties tussen gewassen, vee, bodem, water, bomen en andere delen van het land en bedenken hoe ze allemaal kunnen samenwerken voor maximaal voordeel.
Het opbouwen van synergieën helpt zowel de productie als de biodiversiteit te ondersteunen.
Het feit dat agro-ecologie een groter belang hecht aan ecosystemen en het milieu, betekent niet dat haar systemen niet net zo productief kunnen zijn als conventionele landbouw.
Het maakt gebruik van innovatieve praktijken om hogere opbrengsten te produceren met minder externe bronnen. Zorgvuldige planning en gebruik van synergieën zorgt voor efficiëntere landbouw.
Agro-ecologische systemen produceren minder afval. Meer ervan wordt gerecycled, dus dit type landbouwproductie heeft lagere milieu- en economische kosten.
Afval bestaat niet in de natuur en alles wordt gerecycled. Het imiteren van natuurlijke ecosystemen helpt bij het recyclen van biomassa, water en nutriënten.
Dit vermindert zowel afval als vervuiling. Recycling kan op boerderijschaal of op grotere schaal plaatsvinden.
Agro-ecologie streeft ernaar ecosystemen, gemeenschappen en mensen veerkrachtiger te maken. Deze systemen zijn beter bestand tegen plagen, ziekten, natuurrampen en meer.
In tegenstelling tot veel vormen van conventionele landbouw die alleen gericht zijn op winst, richt agro-ecologie zich ook op menselijke en sociale waarden. Het is bedoeld om het leven van mensen op het platteland te verbeteren en hun levensonderhoud te beschermen.
Onder agro-ecologische systemen is sociaal welzijn en rechtvaardigheid noodzakelijk voor duurzame landbouwsystemen en voedselproductie. Er wordt sterk de nadruk gelegd op waarden als inclusie, rechtvaardigheid en waardigheid.
Het pakt zaken als genderongelijkheid aan en creëert kansen voor vrouwen, wat essentieel is aangezien vrouwen bijna de helft van de wereldwijde beroepsbevolking in de landbouw uitmaken.
Veel menselijke cultuur en erfgoed is nauw verbonden met voedseltradities. Deze zaken hebben een grote impact op het vormgeven van de samenleving en het menselijk gedrag. Maar in veel gevallen staat de conventionele landbouw los van deze cultuur.
Het zorgt ervoor dat obesitas en honger kunnen bestaan in een wereld die genoeg produceert om ervoor te zorgen dat iedereen wordt gevoed.
Het ondersteunen van gediversifieerde en cultureel geschikte diëten helpt bij voeding en voedselzekerheid, terwijl ook de gezondheid van ecosystemen behouden blijft.
Het verhogen van de voedselproductie is niet het antwoord op de honger in de wereld, in plaats daarvan is het opnieuw in evenwicht brengen van voedingsgewoonten en het verminderen van afval wat meer nodig is.
Om duurzame landbouw goed te laten werken, is governance op alle schaalniveaus nodig. Helemaal van lokaal niveau tot nationaal en mondiaal bestuur.
Overheden moeten inclusief, transparant en verantwoordelijk zijn voor het creëren van een omgeving die agro-ecologische praktijken en ideeën ondersteunt.
Verschillende landen hebben bijvoorbeeld al beleid en programma's die landbouw belonen die de biodiversiteit verbetert. Gelijke toegang tot natuurlijke hulpbronnen en land helpt ook.
Dit betekent het opnieuw verbinden van consumenten en producenten op een manier die zorgt voor inclusieve en duurzame landbouw. Door lokale markten en economische ontwikkeling te ondersteunen, blijft het geld binnen gemeenschappen.
Agro-ecologie probeert eerlijke oplossingen te bedenken op basis van de beschikbare middelen en wat de lokale behoeften zijn. Het is bedoeld om het inkomen van voedselproducenten te verhogen en tegelijkertijd de prijzen voor de consument eerlijk te houden.
Dit omvat zaken als door de gemeenschap ondersteunde e-commerce, lokale producentenmarkten, participatieve garantieregelingen en meer.
Het opnieuw ontwerpen van onze voedselsystemen met een meer lokale focus kan ook helpen om de wereldwijde voedselverspilling te verminderen wanneer de voedselketen en de stappen tussen producent en consument worden verkort.
Momenteel gaat ongeveer 10% van het totale energieverbruik van de wereld naar het produceren van voedsel dat wordt verspild of verloren gaat.
Welke van de verschillende benaderingen u ook kiest voor agro-ecologie, veel van de voordelen zijn hetzelfde.
Ondanks dat ze verschillende prioriteiten of aandachtspunten hebben, dragen alle soorten agro-ecologie op de een of andere manier bij aan verbeteringen in de landbouw.
Zoals de naam al doet vermoeden, is een groot deel van agro-ecologie een focus op ecologie. Voorstanders van agro-ecologie zijn sterk voor het behoud van natuurlijke ecosystemen en habitats.
Hierdoor wordt de biodiversiteit behouden en bevorderd. Natuurlijke ecosystemen, waaronder bossen, bieden een thuis aan veel natuurlijke vijanden van plagen. Deze omvatten vogels, nuttige insecten, reptielen en anderen.
Agro-ecologen zien het belang in van het behoud van alle soorten natuurlijke hulpbronnen. Dit omvat alles, van waterkwaliteit, organisch bodemmateriaal en genetische gewasdiversiteit.
Het wordt allemaal gezien als activa die niet per se een geldwaarde hebben, maar een hoge ecologische en sociale waarde hebben.
Agro-ecologie leidt tot de productie van verser en voedzamer voedsel. De soorten voedsel die worden verbouwd, zijn diverser en bevatten een breder scala aan verschillende vitamines, mineralen en fytonutriënten.
Het eten van veel verschillende soorten fruit en groenten in een breed scala aan kleuren helpt om betere voeding te bieden.
Agro-ecologie beperkt ook de blootstelling aan pesticiden, die bij vertering kunnen leiden tot ziekten en pesticidenvergiftiging.
Land dat wordt bebouwd volgens agro-ecologische principes is beter bestand tegen stress en zaken als extreem weer, erosie, enz.
Het vermindert de kwetsbaarheid van landbouwsystemen voor klimaatverandering, natuurrampen en andere ecologische en economische schokken voor de landbouw.
Zo waren kleinschalige boeren die agro-ecologische methoden gebruikten in Honduras, Guatemala en Nicaragua beter bestand tegen de negatieve impact van orkaan Mitch in 1998.
Ze behielden meer bovengrond en leden minder erosie dan conventioneel beheerde boerderijen.
De afhankelijkheid van fossiele brandstoffen wordt verminderd onder een agro-ecologisch systeem. Dit kan helpen om de ecologische voetafdruk van de landbouw sterk te verkleinen.
Door koolstofvastlegging en technieken te gebruiken om water in de bodem op te vangen, kunnen boeren de klimaatverandering daadwerkelijk verzachten en helpen omkeren, in plaats van deze simpelweg te vertragen of te stoppen.
Agro-ecologie stelt boeren in staat om stabielere inkomens te hebben. Het verbouwen van een meer diverse reeks gewassen zorgt voor een meer risicotolerant inkomen.
De behoefte aan arbeid en productie wordt over meer tijd gespreid, in plaats van specifieke periodes zoals planten en oogsten die extreem intensief zijn, met pauzes ertussen.
Het hebben van meerdere gewassen betekent dat het mislukken van één niet financieel verwoestend zal zijn zoals het zou zijn voor een monocultuurboerderij die volledig wordt weggevaagd door plagen of ziekten.
Ook is de boer minder kwetsbaar voor prijsschommelingen en veranderingen in vraag en aanbod van individuele producten.
Agro-ecologie hecht waarde aan samenwerking met inheemse groepen en historisch gemarginaliseerde groepen.
Het probeert meer te weten te komen over hun traditionele landbouwpraktijken, die in sommige gevallen opbrengsten kunnen opleveren die groter zijn dan waartoe de conventionele landbouw tegenwoordig in staat is.
Het is een kennisintensief vakgebied dat veel waarde hecht aan geavanceerde technologische innovatie en formeel wetenschappelijk onderzoek.
Agro-ecologie gaat diep in kennis over bodemvruchtbaarheid, biologische plaagbestrijding, zaadvariëteiten, bedrijfsecologie, teeltsystemen en andere onderwerpen op een zeer geavanceerd wetenschappelijk niveau.
We kunnen wetenschappelijke waarnemingen gebruiken om herhaalbare oplossingen te vinden voor veelvoorkomende landbouwproblemen.
Landbouwsystemen gebaseerd op agro-ecologie zijn beter in staat om lokale gemeenschappen te ondersteunen. Ze helpen bij het opzetten van sociale, juridische en technische ondersteuningsnetwerken tussen boeren en hun gemeenschappen.
Het kan ook inheemse mensen helpen die politiek en sociaal-economisch kwetsbaarder zijn.
Agro-ecologie is een brede term die veel verschillende opvattingen en benaderingen over landbouw omvat. Agro-ecologen zijn het niet altijd eens over hoe duurzame landbouw er op de lange termijn uit moet zien.
Sommige mensen vinden misschien dat bepaalde ideeën niet ver genoeg gaan, terwijl anderen denken dat meer idealistische benaderingen niet erg praktisch zijn voor grootschalige voedselproductie.
Wat u denkt dat agro-ecologie betekent, komt voor het grootste deel neer op hoe u het woord ecologie definieert. Het kan verschillende politieke connotaties hebben, evenals milieuconnotaties.
Agro-ecologie kan alles omvatten, van luchtkwaliteit, waterkwaliteit, bodemgezondheid, flora, fauna, milieutoxines, inheemse volkeren en andere onderwerpen.
Vaker wordt agro-ecologie gedefinieerd als de studie van interacties tussen mensen, planten, dieren en het milieu binnen een landbouwsysteem.
Maar het kan ook bredere onderwerpen van economische, culturele en sociale betekenis omvatten.
In Noord-Amerika en Europa richt de term zich meestal minder op de sociale en politieke aspecten, en meer op alleen de wetenschap met betrekking tot het milieu en de voedselkwaliteit.
In landen op het zuidelijk halfrond heeft agro-ecologie meer impliciete banden met politiek, inclusief sociale en economische rechtvaardigheid. Zeker in relatie tot autochtone bevolkingsgroepen.
We kunnen agro-ecologie echter onderverdelen in deze vijf brede categorieën:
Deze benadering van agro-ecologie richt zich sterk op agronomie, de wetenschap van bodembeheer en gewasproductie. Het is een meer traditionele landbouwwetenschap.
Agronomische ecologie gebruikt de sociale wetenschappen om te begrijpen hoe en waarom landbouw onhoudbaar is geworden, maar houdt zich doorgaans niet actief bezig met maatschappelijke vraagstukken.
Voorbeelden van agronomische ecologie zijn het werk van Matt Liebman, Ricardo Salvador, Charles Francis en Richard Hardwood.
Het basisidee van agro-ecologie van ecosystemen is dat natuurlijke systemen een ingebouwde veerkracht en stabiliteit hebben, dus het beste is om deze modellen na te bootsen in een poging om een duurzamere vorm van landbouw te bereiken.
We kunnen ons tot de natuur wenden om te zien hoe deze omgaat met zaken als bodemgezondheid, erosie, het beheersen van plaagpopulaties en andere aspecten die van invloed zijn op de landbouw.
Ecosysteem agro-ecologie is meestal meer gericht op de wetenschap en minder op sociale aspecten dan andere soorten agro-ecologie. Het is echter van mening dat grootschalige landbouw schadelijk is.
De werken van Steve Gliessman zijn goede voorbeelden van typische agronomische ecologiebenaderingen.
Agro-populatie-ecologie komt vanuit een wetenschappelijk perspectief dat zich meer richt op populatie-ecologie. Het bekijkt hoe populaties de biologie van ecosystemen kunnen verdringen.
Het kan daarbij gaan om wilde populaties van dieren en de impact die ze hebben. Bijvoorbeeld als een bepaalde plaagsoort, of zelfs specifieke dieren zoals herten, overbevolkt kunnen raken.
Agro-bevolkingsecologie kijkt naar hoe deze onevenwichtigheden ontstaan, wat de onderliggende oorzaken zijn en mogelijke manieren om ze op te lossen.
Een geval van overbevolking van herten kan bijvoorbeeld het gevolg zijn van een afnemende populatie wolven of andere natuurlijke roofdieren in het gebied.
Natuurlijk kijkt agro-bevolkingsecologie ook naar de impact die mensen hebben op de ecosystemen van de wereld.
Vooral omdat de wereldbevolking de afgelopen decennia is blijven groeien en zich heeft verspreid naar voorheen onontwikkelde gebieden.
Ecologische Politieke Economie is van mening dat radicale verandering op politiek en economisch niveau nodig is om echte verbeteringen in onze huidige systemen te bewerkstelligen.
In plaats van een geleidelijke hervorming van onze huidige systemen, lijkt het meer op een complete revolutie en plotselinge verandering in de manier waarop landbouw samenwerkt met ecologie.
De werken van Richard Lewontin, Miguel Altieri en John Vandermeer zijn voorbeelden van deze benadering, die een veel sterker sociaal en politiek aspect heeft dan veel andere vormen van agro-ecologie.
Holon agro-ecologie werd oorspronkelijk geïntroduceerd in 2007 en is een van de modernere benaderingen op het gebied van agro-ecologie.
Het put uit het filosofische concept van een holon, iets dat tegelijkertijd een geheel en een deel kan zijn. De term werd voor het eerst bedacht door Arther Koestler in zijn boek uit 1967 getiteld The Ghost in the Machine.
Het beschouwt ecologie als iets dat onvolledig is en voortdurend verandert. De meeste andere agro-ecologische systemen hebben de neiging zich te concentreren op een soort einddoel en eindtoestand waarnaar moet worden gestreefd.
Maar holon agro-ecologie beschouwt landbouw als iets onafs dat voortdurend moet worden aangepast.
We moeten voortdurend de behoeften van het milieu afmeten aan de landbouwbehoeften van de mens en dienovereenkomstig aanpassen.
Er is geen definitief antwoord, en bij holon-agro-ecologie gaat het erom dat je je kunt aanpassen aan de onvermijdelijke veranderingen die zullen komen.
Deze vorm van agro-ecologie kijkt naar alle doelen en functies van een bepaald landschap, in plaats van primair vanuit een agrarisch oogpunt te komen.
Voedselsystemen worden beschouwd als onderdeel van een veel groter systeem onder dit type agro-ecologie. Landbouw moet worden geïntegreerd in andere doeleinden die het land dient, evenals rekening houden met sociale instellingen.
Als gevolg hiervan zien voorstanders van dit systeem boeren niet per se als de leiders van agro-ecologie.
Agro-ecologie is een concept op hoog niveau dat veel meer praktische praktijken omvat, zoals permacultuur, lokaal en biologisch kopen, agroforestry, intercropping, regeneratieve landbouw en een aantal andere duurzame landbouwpraktijken.
Er is nog steeds enige discussie over wat telt als agro-ecologie. Maar over het algemeen zorgen agro-ecologische praktijken voor meer biodiversiteit, veerkrachtigere landbouw en samenlevingen, minder klimaatverandering en betere toegang tot verser en voedzamer voedsel.
Of u nu een boer bent of gewoon een consument, we kunnen allemaal ons steentje bijdragen om meer milieuvriendelijke en sociaal verantwoorde landbouwpraktijken te ondersteunen.
