Peulvruchten en bodemmycorrhiza's

We waarderen allemaal peulvruchten en hun geweldige vermogen om stikstof uit de lucht te binden en in de bodem af te geven. Maar wat gebeurt er nadat de vlinderbloemige plant dit ammonium en nitraat heeft afgegeven?

Ik dacht vrolijk dat ze de grond in gingen en dat de graswortels ze gewoon oppikten. Nauwelijks dus! Wat ik beschouwde als de "wortels" van een plant vertegenwoordigen in feite slechts een klein deel van het werkelijke absorptiemechanisme. De echte spelers zijn de "mycorrhiza's" in de bodem, nuttige schimmels die zich op plantenwortels koloniseren en dienen als een voedingspijplijn naar de waardplant. De mycorrhiza's absorberen niet alleen water en minerale elementen (fosfor is een sleutelelement), ze breken ook andere potentiële plantenvoedingsstoffen af ​​en leiden deze naar de plantenwortels.

In een gezonde bodemstructuur bevat een enkele gram grond meer dan 150 voet van deze schimmelhyfen. Gemiddeld weegt een hectare grond van zeven centimeter diep twee miljoen pond. Stel je de hoeveelheid mycorrhiza-filamenten voor in die ene hectare gezonde grond! Ze zijn er voor ons om te gebruiken in onze weilanden.

Zoutmeststoffen kunnen deze goede schimmels doden. Door de meststof gedurende het groeiseizoen meerdere keren in kleine hoeveelheden toe te dienen, kan deze sterfte worden verminderd. Het zoeken naar manieren om een ​​steeds gezondere en steeds productievere bodem te bevorderen met behulp van biologische processen lijkt echter de meer futuristische en duurzamere weg. Het kan voordelig zijn om een ​​mycorrhiza-additief te gebruiken om het effect van zoute kunstmest tegen te gaan terwijl we overgaan op een duurzamer systeem.

Er zijn verschillende bronnen van mycorrhiza-amendementen online beschikbaar. Ik ga er komend voorjaar mee experimenteren. Wie weet is het wel weer een stukje van de grote puzzel.