Welkom bij
Moderne landbouw
!
Hoe lekker vind je je gegrilde kip of karbonades? Stel je voor dat je ze maar af en toe vanuit de winkel zou kunnen openen?
Intensieve landbouw is een landbouwsysteem dat voornamelijk is gebouwd op de principes van intensiverings- en mechanisatiesystemen. De systemen werken op verschillende manieren aan het maximaliseren van de opbrengsten van de beschikbare grond.
Welnu, met de steeds toenemende vraag naar dierlijke eiwitten, vereist het evenwicht een toenemend aanbod. Dat is waar de intensieve veehouderij om de hoek komt kijken!
Intensieve landbouw wordt beoefend op zowel gewassen als dieren. De gebruikte manieren omvatten hogere input- en outputniveaus voor elke kubieke eenheid landbouwgrond. Het systeem wordt vooral bepaald door een laag braakliggend percentage. Hoger gebruik van inputs zoals arbeid en kapitaal om hogere gewasopbrengsten per landoppervlakte te produceren.
Intensieve landbouw maakt gebruik van intensief gebruik van meststoffen, pesticiden, insecticiden, groeiversnellers en regulatoren, en andere gemechaniseerde technieken om de productie per areaal te verhogen. Deze methoden zijn ook gebruikt bij het fokken van vee. Talloze dieren worden binnenshuis gehouden en grootgebracht in wat nu algemeen bekend staat als fabrieksboerderijen.
In tegenstelling tot extensieve soorten landbouw die minder investeren in inputs zoals arbeid, kapitaal en meststoffen op een groot stuk land, voornamelijk voor dieren, is intensieve landbouw een landbouwpraktijk die de productie proportioneel maximaliseert met meer input van arbeid en kapitaal per gebruikt gebied van land.
De term intensieve landbouw kan door elkaar worden gebruikt met intensieve of industriële landbouw. Het wordt toegeschreven aan een overvloedige gewasopbrengst binnen een klein landoppervlak. Een dergelijk geïntensiveerd landbouwsysteem wordt lange tijd niet alleen omarmd in de productie van gewassen, maar ook in de veehouderij waar dieren b.v. koeien en kippen, worden in grote aantallen per hectare land gehouden.
Intensieve landbouwpraktijken produceren grotere hoeveelheden goedkoper voedsel per dier en per hectare land. Verhoogde voedselproductie heeft een belangrijke rol gespeeld bij het voldoen aan de stijgende vraag naar voedsel als gevolg van de steeds groeiende menselijke bevolking. Het heeft ook verhinderd dat de omliggende bedrijfsterreinen worden omgezet in landbouwgrond.
Intensieve veehouderij, ook wel industriële veehouderij genoemd, is een specifieke benadering van de veehouderij. Het is ontworpen om de productie te maximaliseren en de bijbehorende kosten te verlagen.
Agrarische bedrijven houden vee van vis, pluimvee en runderen in hoge bezettingsdichtheid. De veestapel wordt op grote schaal gehouden en er wordt gebruik gemaakt van biotechnologie, moderne machines en hulpmiddelen voor de wereldhandel.
De belangrijkste producten van de intensieve landbouw zijn melk, eieren en vlees voor menselijke consumptie. Ethische kwesties zijn nog steeds discutabel over de voordelen en risico's van intensieve veehouderij. Dergelijke kwesties zijn voornamelijk gebaseerd op de effectiviteit van voedselproductiemethoden.
Er worden ook zorgen geuit over het welzijn van de dieren, de gezondheidsrisico's en de impact op het milieu. Wat de milieu-impact betreft, wordt intensieve veehouderij geassocieerd met klimaatverandering en landbouwvervuiling.
Intensieve boerderijen bevatten grote aantallen dieren. Koeien, varkens, kippen of kalkoenen worden voornamelijk in hoge dichtheden binnen gehouden. Deze boerderijen streven ernaar vlees, melk of eieren in grote hoeveelheden te produceren tegen zo laag mogelijke kosten. De voedselvoorziening wordt gehandhaafd.
Er worden tal van methoden gebruikt om de productie te verbeteren en de gezondheid van de dieren te behouden. Deze methoden omvatten het gebruik van vaccins en hormonen, ontsmettingsmiddelen en antimicrobiële middelen, evenals vitamine-, eiwit- en mineraalsupplementen. Dieren die op intensieve boerderijen worden grootgebracht, hebben frequente gezondheidscontroles, biobeveiligingssystemen en faciliteiten met gecontroleerde omgevingscondities nodig.
Hekken of kruipers worden gebruikt als fysieke beperkingen die tot doel hebben de bewegingen en acties van de dieren te beheersen. Er zijn fokprogramma's opgezet om dieren te produceren die zich kunnen aanpassen aan beperkte omgevingen. De programma's proberen er ook voor te zorgen dat het vee consistente voedselproducten produceert. Intensieve productie van vee en pluimvee is wijdverbreid, vooral in ontwikkelde landen.
Intensieve kippenhouderij beleefde zijn grootste doorbraak in de 20 e eeuw na de adembenemende ontdekking van vitamine D. Het maakte het mogelijk om het hele jaar door pluimvee op beperkte plaatsen te houden. Kip heeft zonlicht nodig om de vitamines te laten groeien, eieren te produceren en te laten uitbroeden. Het overwinnen van deze enorme uitdaging die boeren in de winter ervaren, maakte zo'n enorm verschil.
De eierproductie is sterk verhoogd door gecontroleerde omgevingsparameters. Kippen krijgen toegang tot kunstmatige lichtcycli die het hele jaar door de eierproductie stimuleren. Gedwongen vervellen is ook toegepast in sommige landen. Het omvat de manipulatie van voedsel en lichte toegang om een toename van de eiergrootte en een verhoogde productie teweeg te brengen.
Een kip legt gemiddeld één ei per dag. Het is echter niet op elke dag van het jaar. De variatie wordt bepaald door het pluimveeras en de seizoenen van het jaar. Momenteel zijn vleeskuikens het meest intensief gehouden pluimveetype.
Runderen worden intensief gehouden als vee om vlees, melk en leer te produceren. Gemeenschappelijke interacties met vee moeten dagelijks worden gedaan. Ze omvatten melken, voeren en schoonmaken. Als het gaat om veehouderijpraktijken, hebben deze interacties betrekking op hoefverzorging, medische operaties, onthoornen en oormerken. Ze konden ook ingaan op voorbereidingen en trainingen voor tentoonstellingen in landbouwshows.
Nadat het instapgewicht van ongeveer 650 pond is bereikt, wordt het vee overgebracht naar een feedlot. De runderen worden buiten het assortiment gevoerd met gespecialiseerd diervoeder. Deze diervoeders bestaan uit bijproducten van maïs, granen en gerst. Premixen gemaakt van vitamine- en minerale micro-ingrediënten zitten ook in het voer.
Bezorgdheid over mogelijke schadelijke effecten op de menselijke gezondheid heeft voornamelijk betrekking op het moderne industriële landbouwsysteem voor vee. Mogelijke gevaren zijn gekoppeld aan de gebruikte antibiotica en groeihormonen. Intensieve veehouderij resulteert in een hoger verzadigd vetgehalte in het vlees door de verbeterde voeders. De hoge niveaus van vet en milieu-bijwerkingen blijven een punt van absolute zorg.
Intensieve varkenshouderij vindt voornamelijk plaats op varkenspercelen. Deze intensieve varkensstallen worden ook wel Concentrated Animal Feeding Operation genoemd. Zij zijn gespecialiseerd in het fokken van als huisdier gehouden varkens. De varkens blijven in deze operaties totdat ze het beoogde slachtgewicht hebben bereikt.
Met deze systemen worden kweekvarkens binnen gehouden in met stro beklede stallen. Ze zouden ook in groepshuisvesting kunnen worden gehouden. Drachtige zeugen worden opgesloten in gespecialiseerde zeugenboxen of draagkratten. De drachtige varkens bevallen in de kraamhokken.
Door het gebruik van zeugenstallen worden de productiekosten sterk verlaagd. Het heeft ook de controverses en zorgen in verband met dierenwelzijn verminderd. Het gebruik van zeugenstallen is omarmd in de meeste intensieve varkenshouderijen over de hele wereld. In sommige gebieden zijn ze echter verboden.
Intensieve varkensstallen zijn vergelijkbaar met grote magazijnen. Via de indoor varkenssystemen worden de omstandigheden van de varkens bewaakt en gecontroleerd. Dergelijke maatregelen verhogen het productieniveau en voorkomen dodelijke slachtoffers. Gebouwen die voor deze doeleinden worden gebruikt, hebben gereguleerde temperaturen en zijn goed geventileerd.
De meeste gedomesticeerde varkensrassen worden negatief beïnvloed door extreme hitte. Varkens kunnen zichzelf niet op natuurlijke wijze koelen omdat ze geen zweetklieren hebben. Het handhaven van een specifieke temperatuur die binnen het tolerantiebereik voor varkens valt, is cruciaal. Varkens hebben een minimale tolerantie voor hoge temperaturen. Indien onbeheerd, kan dit leiden tot stress en de dood tot gevolg hebben.
Door een specifieke temperatuur aan te houden die voor de varkens aanvaardbaar is, wordt hun groei gemaximaliseerd. Onder normale omstandigheden koelen varkens zichzelf door zich in modder te wentelen. Door intensieve operaties krijgen ze echter geen toegang tot hun natuurlijke koelingsmechanisme. Intensieve varkensstallen regelen de temperatuur door verhoogde ventilatie en waterdruppelsystemen.
Grote intensieve varkenshouderijen zijn waarschijnlijk omringd door landbouwgrond met voedergraangewassen. Als dit niet het geval is, kunnen de varkensbedrijven beroep doen op de graanindustrie. In de intensieve varkenshouderij worden de varkens opgesloten in individuele stallen. In elke stal kan een deel van het voer voor de varkens worden verdeeld. Door het individuele voersysteem is het mogelijk om de individuele toediening van medicatie via het voer te vergemakkelijken.
Het faciliteren van medicatie is van cruciaal belang bij de methoden die worden gebruikt in de intensieve landbouw. De nabijheid van dieren tot elkaar creëert een gunstige omgeving voor ziekten om zich snel te verspreiden. Dit brengt de gezondheid en het welzijn van de dieren in gevaar. Om de risico's van ziekteverspreiding te voorkomen, worden preventief antibiotica toegediend. De geneesmiddelenprogramma's bevatten ook verschillende supplementen zoals vitamines en hormonen. De supplementen en medicatie gericht op het stimuleren van de groei van de dieren.
In binnensystemen zoals hokken en stallen is het eenvoudig om afval te verzamelen. Een indoor intensieve varkenshouderij kan zijn afval als mest comfortabel beheren door middel van afvalbeheersystemen. De geur vereist een gedetailleerd plan en blijkt een moeilijk te beheersen probleem te zijn.
Het behoeft geen betoog dat de intensieve veehouderij een belangrijke rol speelt bij het creëren en in stand houden van een stabiele voedselvoorziening. Verhoogde productie van vlees, eieren en melk draagt bij aan een aanzienlijk percentage van het voedsel dat wereldwijd wordt geconsumeerd. De lagere productiekosten en hogere opbrengsten maken voedsel goedkoper en beter beschikbaar. Intensieve veehouderij zorgt voor voedselzekerheid en ondersteunt het levensonderhoud.
De intensieve veehouderij levert een grote bijdrage aan de schaalvoordelen. Als industrie injecteren intensieve boerderijen miljarden dollars in de economie. Activiteiten met intensieve bedrijven dragen ook veel bij aan andere economische activiteiten.
Dergelijke activiteiten zijn gekoppeld aan de diensten die ervan afhankelijk zijn. Deze diensten variëren van voerproducenten, fabrikanten van apparatuur, slagers, transportbedrijven en retailers. De intensieve veehouderij is een van de snelst groeiende sectoren in de agrarische economie.
Ondanks de vele voordelen van intensieve landbouw, heeft het ook een aantal negatieve bijwerkingen. Intensieve landbouw vormt een ernstige bedreiging voor het mondiale milieu door de gevolgen van de opwarming van de aarde en het verlies van ecosysteemdiensten. Intensieve veehouderij is een belangrijke oorzaak van wereldwijde aantasting van het milieu en verlies van biodiversiteit.
Het telen van voeders voor intensief diergebruik omvat processen die sterk afhankelijk zijn van het gebruik van pesticiden en meststoffen. Het langdurig gebruik van chemicaliën in grote hoeveelheden leidt tot lucht-, water- en bodemverontreiniging. Agrochemicaliën en mestafval zijn belangrijke vervuilers. Intensieve veehouderijen vereisen een onbeperkt gebruik van beperkte natuurlijke hulpbronnen zoals water en energie.
Dierenwelzijn is voortdurend een punt van zorg gebleven dat de intensivering van de veehouderij met zich meebrengt. Omdat intensieve veehouderijen gericht zijn op het verlagen van de daarmee gepaard gaande productiekosten, staan kostenbesparende technieken niet voorop bij het welzijn van de dieren. Door slechtere omstandigheden worden de gezondheid en het welzijn van de dieren niet in de best mogelijke omstandigheden gehouden.
De wetgeving in sommige landen en regio's erkent dieren als wezens met gevoel. Er wordt betoogd dat dieren niet mogen worden behandeld als louter handelswaar waarvan de enige rol is om te produceren en een inkomen te genereren. Het zijn deze argumenten over hoe en of dieren emoties zoals stress en pijn kunnen ervaren die intensieve boerderijen minder wenselijk maken.
Intensieve veehouderijen vormen ook een aanzienlijk gevaar voor de gevolgen voor de menselijke gezondheid. De boerderijdieren zijn sterk afhankelijk van chemicaliën en pesticiden. Langdurige blootstelling aan schadelijke chemicaliën kan leiden tot ongunstige gezondheidsproblemen bij landarbeiders.
Ze kunnen acute en chronische ziekten ontwikkelen, zoals longaandoeningen en musculoskeletale verwondingen. Het is ook mogelijk dat sommige infecties van dieren op mensen worden overgedragen, zoals tuberculose.
De beroepsbevolking op intensieve boerderijen in onbeschermd. Kleine boeren zijn belast met het runnen van de fabrieksboerderijen. Zij treden op als contracttelers voor intensieve landbouwbedrijven.
De meeste werknemers in geconcentreerde veehouderijen zijn echter immigranten. Ze krijgen weinig of geen werkspecifieke opleiding of veiligheids- en gezondheidsinformatie over de gevaren die aan hun werk zijn verbonden.
De meeste werknemers met een minimale Engelse taalvaardigheid zullen waarschijnlijk geen opleiding krijgen, aangezien deze in de meeste gevallen alleen in het Engels wordt gegeven. Niet alleen zien deze werknemers hun werk niet als gevaarlijk, maar ze hebben ook toegang tot inconsistente persoonlijke beschermingsmiddelen (PBM's).
