Welkom bij
Moderne landbouw
!
Groenbemesting is een techniek die in de permacultuur en regeneratieve landbouw wordt gebruikt om de bodem te verzorgen, samen met mulchen, vruchtwisseling, tussenteelt en compostering.
Al duizenden jaren erkennen boeren over de hele wereld de waarde van groenbemesters en profiteren ze van de plantengroei buiten het seizoen om hun bodem en de opbrengst van de volgende gewassen te verbeteren.
In dit artikel ontdek je alles wat je moet weten over groenbemester, met antwoorden op veelgestelde vragen en eenvoudige stappen om je te helpen bij het planten en gebruiken van groenbemester.
Groen, onverteerd plantaardig materiaal dat wordt gebruikt om de bodem te bemesten, wordt groenbemester genoemd.
Als we kijken naar de definitie van groenbemester volgens het Oxford-woordenboek, definieert het groenbemester als "planten die in de grond worden gegraven om de kwaliteit ervan te verbeteren."
Mensen gebruiken de term groenbemester om planten of gewassen te beschrijven die specifiek zijn geteeld om de grond te verrijken.
Groenbemesters, ook wel bodembedekkers genoemd, zijn gewassen die specifiek worden geteeld om de bodem te verbeteren als groenbemester.
Ze worden vaak gekweekt als onderdeel van een vruchtwisseling tussen andere voedselarme gewassen om de grond aan te vullen.
Hoewel de termen 'groenbemester' en 'bedekker' verwant zijn en vaak door elkaar worden gebruikt, zijn ze niet hetzelfde.
Een bodembedekker is een gewas dat wordt geteeld voor de voordelen die het biedt voor de bodem en het milieu in plaats van voor de oogst.
Mensen verbouwen bodembedekkers om de bodemstructuur te verbeteren, bodemerosie te verminderen, onkruid te onderdrukken, plaagcycli te doorbreken en voedingsstoffen te leveren.
Wanneer bodembedekkers worden omgeploegd of in de grond worden gegraven, worden ze groenbemester.
Velen beschouwen peulvruchten als het beste type groenbemester. Omdat ze helpen het stikstofgehalte in de bodem te verhogen en zorgen voor organisch materiaal.
Wat het beste voor u is, hangt echter af van de grondsoort die u heeft, uw vruchtwisselingsstrategie en welke andere functies u nodig heeft van uw groenbemester.
Aanbevolen wordt om een gemengd groenbemestergewas te planten met meerdere verschillende plantensoorten samen. Een enkele gemengde groenbemester kan meerdere voordelen voor uw bodem opleveren.
Bij groenbemesting kan uw groenbemester op verschillende manieren verkregen of gewonnen worden.
In de meeste delen van de wereld zijn bodembedekkers de belangrijkste bron van groenbemester.
De eerste en meest gebruikelijke manier om groenbemester te maken, is door groenbemestingsgewassen te telen in hetzelfde gebied als uw hoofdgewassen.
Met deze methode kunnen de groenbemestergewassen worden geteeld als onderdeel van een vruchtwisseling of door tussenteelt of onderzaai van uw hoofdgewas.
Een andere manier om groenbemester te verkrijgen is door elders groenbemester te telen. Snijd ze vervolgens af en breng de groene stek naar uw kweeklocatie om in de grond te worden omgezet.
De derde manier om materiaal voor groenbemesting te verkrijgen, is door groenbladmest te verzamelen van planten die groeien in bossen, heggen of braakliggende terreinen.
Veel Zuid-Aziatische landen gebruiken deze methode van groenbemesting al eeuwenlang.
Groenbemesting is een goede manier voor biologische boeren en tuinders om hun bodem veilig te verbeteren.
Wanneer je groenbemester als organische meststof gebruikt, weet je zeker dat je geen pesticiden of andere ongewenste stoffen aan de bodem toevoegt.
Naast de stikstofbinding en het verhogen van de organische stof in de bodem, hebben groenbemestingsgewassen tal van andere voordelen voor uw permacultuurboerderij of tuin.
Zoals alle permacultuurtechnieken heeft groenbemester echter zowel voor- als nadelen.
Uw unieke situatie en wensen zullen u helpen beslissen of groenbemester de juiste oplossing voor u is.
Er zijn veel voordelen aan het gebruik van groenbemester als techniek om voor uw bodem te zorgen. Deze omvatten:
Groenbemestingsgewassen fungeren als een levende mulch en helpen de bodem te beschermen tegen harde elementen.
Wortels houden bodemdeeltjes op hun plaats, terwijl plantenlichamen de bodem beschermen tegen extreme regenval en de uitdrogende effecten van zon en wind, waardoor bodemerosie wordt voorkomen.
Groenbemesters minimaliseren ook de uitspoeling van nutriënten naar het milieu.
Ze zuigen voedingsstoffen in hun lichaam en sluiten ze op totdat ze in de groenbemester graven. De planten vallen dan uiteen en voedingsstoffen komen langzaam en geleidelijk weer vrij in de bodem.
Groenbemester vergroot het aantal en de biodiversiteit van nuttige micro-organismen die een cruciale rol spelen in de bodemstructuur.
Hun activiteiten helpen bij het creëren van bodemaggregaten, het verbeteren van de bodemporositeit en het mengen van organisch materiaal.
De wortels van groenbemesters leveren essentiële voedingsstoffen en stimuleren bodemorganismen terwijl de planten groeien.
Eenmaal in de grond geploegd, voedt de ontbinding van de groene stof de regenwormen en micro-organismen.
Het graven van groenbemester in de bodem verhoogt de voedingsstoffen die planten nodig hebben om te gedijen.
Peulvruchten voegen stikstof toe aan de bodem en groenbemesters, zoals boekweit en lupine, verrijken de bodem met fosfor.
Andere groenbemesters kunnen ijzer, kalium, calcium en andere sporenelementen leveren.
Groenbemesters verhogen ook het organische materiaal in de bodem, wat de bodemstructuur en vruchtbaarheid verbetert.
Dicht zaaien van snelgroeiende groenbemester kan onkruidontwikkeling voorkomen en de groeicyclus van wietplanten verstoren.
De snelle, bladgroei van sommige groenbemesters verstikt onkruid en verdringt onkruid om voedingsstoffen, water en ruimte.
De wortels van sommige groenbemesters geven chemicaliën af die de kieming van andere zaden remmen.
Groenbemesters zoals luzerne, rode klaver en cichorei hebben diep doordringende penwortels die, terwijl ze groeien, verdichte bodems openen. Zo kan drainage vrijer plaatsvinden en organische stof in de bodem achterblijven.
Organische stof bindt bodemdeeltjes aan elkaar en helpt bij het ontstaan van bodemaggregaten. Deze grote deeltjes zorgen voor een betere beluchting van de bodem, een betere verdeling van voedingsstoffen en het vasthouden van water.
Er zijn verschillende manieren om plagen te bestrijden, waaronder het vergroten van het aantal natuurlijke vijanden.
Groenbemesters kunnen dienen als huis voor roofinsecten, zoals grond- en kortschildkevers. Deze kevers zijn bekwame jagers van verschillende plagen en rupsen.
Ze kunnen ook natuurlijke vijanden aantrekken. Een voorbeeld hiervan zijn de blauwe bloemen van Phacelia die zweefvliegen aantrekken en beschermen, die zich voeden met bladluizen.
Groenbemester kan de levenscyclus van verschillende plagen en ziekten verstoren, maar de effectiviteit ervan hangt af van goed beheer.
Rogge is bijvoorbeeld effectief in het beperken van de populatie ongedierte die aardappelen en andere groenten teistert.
En sommige soorten mosterd hebben een hoog glucosinolaatgehalte. Onder de juiste omstandigheden kunnen ze plagen en ziekten afschrikken en zelfs doden.
De verhoogde organische stof, verbeterde bodemstructuur en toegevoegde vruchtbaarheid die groenbemesters opleveren, resulteren in betere opbrengsten met lagere kosten en minder inputs.
Er zijn ook enkele nadelen waarmee u rekening moet houden bij de beslissing of groenbemester geschikt voor u is. Deze omvatten:
Als boer of tuinman moet je vaak tot ongeveer een maand wachten na het snijden en graven in het mestgewas voordat je een nieuw verkoopbaar gewas zaait.
Tenzij groenbemestingsgewassen worden ondergezaaid of als tussengewassen worden gekweekt, kan de tijd die ze nodig hebben om te groeien en te vergaan, betekenen dat een verhandelbaar gewas verloren gaat.
Er zijn kosten verbonden aan het produceren van groenbemesters. Deze kosten omvatten de prijs van de zaden, arbeid om de grond voor te bereiden en de verloren planttijd terwijl groenbemester groeit en vergaat.
De kosten van het aanplanten van groenbemester mogen de potentiële bodem- en nutriëntenvoordelen niet overschrijden.
Het planten van de verkeerde groenbemester als onderdeel van een vruchtwisseling kan uw volgende gewaskeuze beperken.
Als u bijvoorbeeld van plan bent kool, bloemkool of broccoli in een bed te telen, had u niet recentelijk een mosterdbedekkend gewas moeten telen, aangezien dit ook een koolsoort is.
Overmatig gebruik van peulvruchten als groenbemester kan leiden tot overfixatie van stikstof in de bodem, waardoor deze giftig wordt.
Als je te veel stikstof in je grond hebt, zien je planten er weelderig en groen uit, maar het vermindert hun vermogen om te fruiten en te bloeien aanzienlijk.
Als groenbemesters niet correct worden gepland en beheerd, kunnen ze concurreren met verhandelbare gewassen.
Een voorbeeld hiervan is het laten bloeien van ondergezaaide groenbemesters en voedingsstoffen uit de bodem.
Een groenbemester kan een leefgebied bieden waarin slakken en slakken broeden. De toename van hun aantal kan zeer schadelijk zijn voor uw groenten.
Er zijn verschillende soorten groenbemester en mensen categoriseren ze op verschillende manieren.
Groenbemesters kunnen echter grofweg worden onderverdeeld in twee hoofdtypen, peulvruchten en niet-peulvruchten.
Peulvruchten groenbemesters zorgen voor bodemvruchtbaarheid. Ze hebben wortels die samenwerken met de bacteriën in de bodem om stikstof uit de atmosfeer op te vangen.
Dit proces vindt alleen plaats als de juiste bacteriestammen aanwezig zijn en staat bekend als stikstofbindend.
Deze bacteriën zijn van nature in de bodem aanwezig, maar het toevoegen van inoculanten aan peulvruchtzaden vóór het zaaien kan het stikstofbindingsproces bevorderen en de opbrengst verbeteren.
Voorbeelden van peulvruchten groenbemesters zijn klaver, sojabonen, letches, luzerne, erwten, bonen en lupines.
Groenbemesters zonder peulvruchten zijn goede bodembedekkers. Hoewel ze geen stikstofbinders zijn, voorkomen ze nitraatuitspoeling, verstikken ze onkruid en voegen ze organisch materiaal toe aan de bodem.
Voorbeelden van niet-peulvruchten groenbemesters zijn raaigras, phacelia, rapen, witlof, haver, gerst, mosterd en boekweit.
Afgezien van deze twee brede categorieën, worden groenbemesters vaak ingedeeld op basis van hun functie of doel.
Hier zijn enkele functies van groenbemesters.
Groenbemesters kunnen ook worden ingedeeld naar wanneer en hoe u ze gebruikt. De vier resulterende typen zijn:
Langdurige groenbemesters zijn groenbemesters die worden geplant en meer dan een jaar laten groeien.
Boeren planten vaak langdurige groenbemesters in velden als onderdeel van biologische landbouwrotaties.
Als een boerderij dieren heeft, worden deze velden gebruikt voor begrazing of als veevoer.
Als alternatief, als er geen vee is, snijden boeren de groenbemester tijdens de zomermaanden. En laat de stekken op de grond liggen als mulch.
Langdurige groenbemesters zijn vaak pure klaver als stikstofbinding prioriteit heeft of een mengsel van gras en klaver als het verhogen van de organische stof ook belangrijk is.
Langdurige groenbemester die rond de basis van fruitbomen in boomgaarden wordt gekweekt, houdt onkruid op afstand en biedt een leefgebied voor ongedierte-etende roofdieren.
Een groenbemester mix van rode en witte klaver en Engels raaigras is favoriet. Andere duurzame groenbemesters zijn luzerne of luzerne, hanenkam, hanenpoot en timothee.
Wintergroenbemesters kunnen peulvruchten zijn, maar zijn vaker niet-peulvruchten bodembedekkers, zoals winterraaigras dat de nitraatuitspoeling in de winter minimaliseert.
Deze groenbemesters worden vaak winterbedekkers genoemd en worden in de herfst gezaaid om het volgende voorjaar te worden gemaaid en in de grond te worden geploegd.
Wintergewassen bieden een manier om land te gebruiken dat anders kaal zou zijn om de bodem aan te vullen.
Voorbeelden van wintergroenbemesters zijn wikke of onkruid, veldbonen, graasrogge, koolsoorten en raaigras.
Zomergroenbemesters zijn kortdurende, snelgroeiende gewassen, meestal peulvruchten, die worden geteeld om een stikstofboost te geven. Maar niet-peulvruchten kunnen ook worden gebruikt voor ongediertebestrijding of om bestuivers aan te trekken.
Zomergroenbemesters kunt u vroeg in het voorjaar of tussen twee zomergewassen als vanggewas inzaaien.
Vanggewassen zijn opvulgewassen die voor of na de hoofdteelt op lege plekken groeien. U kunt ook tussengewassen tussen het hoofdgewas planten.
Voorbeelden van zomergroenbemesters zijn karmozijnrood, Perzische klaver, fenegriek, lupine, phacelia, boekweit en witte mosterd.
Een goede manier om groenbemesters in het hoofdseizoen te gebruiken, is om ze als ondergewassen te gebruiken.
Onder zaai laaggroeiende groenbemesters drie tot vier weken na het planten van uw hoofdgewassen.
Dit geeft de groenbemester een langere groeiperiode, helpt bij biologische onkruidbestrijding en kan helpen bij ongediertebestrijding.
Aan het einde van het seizoen kan de groenbemester in de grond worden verwerkt of laten overwinteren.
Laagblijvende groenbemesters die goed geschikt zijn voor onderzaai zijn onderaardse klaver, gele klaver of zwarte medic.
De opties zijn eindeloos bij het kiezen van planten voor groenbemester en de meeste snelgroeiende planten zullen werken.
Bepaalde planten hebben echter eigenschappen die ze ideaal maken voor gebruik als groenbemester.
Welke groenbemesters u kiest, hangt af van wanneer u wilt planten, uw grondsoort, het lokale klimaat en de vereisten.
Hier zijn enkele dingen waarmee u rekening moet houden bij het kiezen van groenbemester:
Deze groenbemester-website heeft een praktische tabel die u kan helpen bij het selecteren van uw groenbemesterzaden.
Seizoensgebonden groenbemesterzaadmengsels zijn ook gemakkelijk online verkrijgbaar en bij lokale tuinwinkels, waardoor het gemakkelijk is om uw eerste groenbemester te zaaien.
Groenbemesters planten in uw moestuin of boomgaard is niet moeilijk. Volg gewoon deze eenvoudige stappen.
De eerste stap, ongeacht uw grondsoort, is om de grond voor te bereiden op het planten.
Om dit te doen, maakt u de grond los en keert u deze om, verwijdert u onkruid en maakt u grote klonten los.
Voeg indien nodig compost toe, hark het zaaibed vervolgens gelijkmatig en trap de grond lichtjes.
Verdeel met de hand gelijkmatig een goede kwaliteit zaadmengeling over het gebied. Wees genereus om een goede dekking te garanderen.
Door de zaden te mengen met wat aarde voordat je ze verspreidt, heb je meer controle over waar ze naartoe gaan.
Je kunt grotere zaden n rijen zaaien als je wilt, maar dit is niet zo effectief voor onkruidonderdrukking.
Nadat je de zaden hebt uitgestrooid, hark je ze in of bestrooi je ze met compost om ze voldoende te bedekken voor ontkieming. Dit helpt voorkomen dat vogels je zaden opeten.
In kleinere gebieden kun je ook een laag schaduwdoek gebruiken om de vogels te helpen totdat de zaden zijn ontkiemd.
Nadat je de zaden hebt ingeharkt, geef je ze goed water. Je kunt er ook voor zorgen dat je je zaden plant als er regen wordt verwacht en dat de natuur ze voor je water geeft.
Het zaaibed moet vochtig worden gehouden en de zaden mogen niet uitdrogen tijdens de kiemperiode.
Bij droog weer moet u mogelijk dagelijks water geven totdat uw groenbemestingsgewas is ingeburgerd.
Bij zeer warme weersomstandigheden helpt het strooien van stro over het zaaibed of het gebruik van schaduwdoek ook om te voorkomen dat het zaaibed uitdroogt.
In ongeveer zes tot acht weken zijn je planten klaar om als groenbemester te gebruiken.
Er zijn een aantal manieren om uw groenbemester te snijden en in de grond te verwerken. Welke het beste voor u is, hangt af van de grootte van uw gebied en hoe snel u uw volgende gewas wilt planten.
Gewoonlijk wordt groenbemester, wanneer deze klaar is, gesneden en vervolgens een paar dagen laten verwelken voordat deze in de grond wordt gegraven.
Om groenbemesterplanten in te graven, gebruikt u een scherpe spade, of ploegt u bij grootschalige landbouw, en keert u de planten terug in de grond, waarbij u grote bosjes fijnhakt. Probeer de groenbemester planten 15 tot 18 cm diep te begraven.
Wacht drie tot vier weken voordat u uw volgende gewas plant.
In kleine moestuinbedden kunt u de groenbemester snijden of maaien en de stekken in het bed leggen.
Wacht een week tot de stekken beginnen te ontbinden en plant dan zaailingen in het mulchbed. Deze methode bespaart veel tijd.
Als je geen tuinier bent en de groenbemester niet wilt ingraven, probeer dan de onderstaande methode.
Nadat je je groenbemester hebt gehakseld en gedropt, bedek je de planten met een zeildoek, grote vellen zwart plastic of karton dat je vasthoudt met boomstammen, stenen of stenen en laat je het vier weken staan.
Het bedekken van de bedden houdt het vocht vast en versnelt de afbraak. Vier weken later is je bed vol voedingsstoffen en klaar om geplant te worden.
U moet drie tot vier weken voordat u uw volgende oogst wilt planten, groenbemesters in de grond graven of wanneer de planten volwassen zijn, afhankelijk van wat zich het eerst voordoet.
Je wilt niet dat de groenbemester te houtachtig wordt of gaat zaaien. Het is ook belangrijk om de groenbemesters te snijden voordat ze volledig bloeien en voedingsstoffen uit de grond gaan opnemen.
Als algemene richtlijn geldt dat de groenbemester acht weken nodig heeft om te groeien en zes weken om te verteren.
Vergeet niet om grazende rogge ten minste drie weken voordat u zaden voor uw volgende oogst zaait, in te graven, omdat rogge stoffen in de grond afgeeft die de zaadkieming remmen.
Het is echter uitstekend voor het voorkomen van onkruid, en je kunt de vertraging overwinnen door zaailingen te planten in plaats van zaden.
Nu je meer weet over groenbemester en de voor- en nadelen, kun je beslissen of je deze permacultuurtechniek gaat gebruiken om je bodem te verbeteren.
Of je nu een kleine moestuin in de achtertuin of een weelderige bostuin hebt, het gebruik van groenbemesters is een milieuvriendelijke, organische manier om je bodem aan te vullen of te verbeteren met minimale input.
Je kunt ook onze Permaculture Resource Hub bezoeken voor meer informatie over permacultuur en andere regeneratieve landbouwtechnieken.
