Welkom bij
Moderne landbouw
!
De volgende informatie gaat over water- en bodembeheer voor duurzame aquacultuur.
Een goede bodem- en waterkwaliteit zijn essentiële ingrediënten voor succesvolle aquacultuurpraktijken. Hoewel dergelijke problemen verband houden met locatiekenmerken, hebben bodembodems ongewenste eigenschappen zuursulfaat, hoge organische en overmatige porositeit, enz. Evenzo, het water kan van slechte kwaliteit zijn, zeer zuur, rijk aan voedingsstoffen en organisch materiaal, hoog in gesuspendeerde vaste stoffen of vervuild met industriële of landbouwchemicaliën.
Als aquacultuur het kweken van in het water levende organismen is, het is erg belangrijk voor een aquaculturist om het aquatisch medium te begrijpen, d.w.z. water, waarin deze organismen leven. Als het water "slecht, ” planten en dieren zullen niet groeien of zich niet voortplanten. Dieren die gestrest zijn vanwege de slechte waterkwaliteit zijn een belangrijk doelwit voor ziekteverwekkers en parasieten. Net zoals mensen die in kantoren of fabrieken werken die benauwd zijn en rook of chemische dampen in de lucht hebben, eerder ziek zijn, zo is het ook met in het water levende organismen die zijn ontwikkeld in water van slechte kwaliteit. Water is het medium waarin vissen leven, &waaruit ze zuurstof en voedingsstoffen halen. Dus de kwantiteit en kwaliteit van het water is van grote invloed op het perspectief van de viscultuur. Omdat water het basisbestanddeel van de viscultuur is, zijn specifieke eigenschappen als cultuurmedium zijn natuurlijk geweldig in de productiviteit van een vijver.
De bodem is de belangrijkste factor in de aquacultuur. Het grootste deel van de vijver is gebouwd van &in de grond. Veel opgeloste en gesuspendeerde stoffen ontstaan door contact met de bodem. Vijvergrond is een opslagplaats voor veel stoffen die zich ophopen in het vijverecosysteem, chemische en biologische processen die plaatsvinden in de oppervlaktelaag van vijverbodems hebben invloed op de waterkwaliteit en de aquacultuur. Daarom kan een goed begrip van de bodemeigenschappen en de reactie en het proces in de bodem nuttig zijn in de aquacultuur van vijvers.
De eigenschappen van vijvergrond zijn van groter belang dan algemeen wordt aangenomen. Als de bodemgesteldheid niet goed is, de productie zal beperkt zijn. De productiviteit van visvijvers hangt af van het voorkomen van geschikte omgevingscondities en de overvloed aan visvoerorganismen. De eerste stap in de voedselketen van een visvijver wordt gevormd door de belangrijkste voedselorganismen, bijv. fytoplankton, die hun voedingsstoffen uit de vijveromgeving halen en met behulp van zonnestraling fotosynthetische activiteiten ondergaan. De hoeveelheid van deze voedingsstoffen in het vijverwater en de bescherming van de relevante chemische toestand hangt grotendeels af van de aard en eigenschappen van de bodem waarin continu een reeks chemische en biochemische reacties plaatsvindt, wat resulteert in het vrijkomen van verschillende voedingsstoffen in bovenliggend water en ook hun opname in de bodemmassa.
De term "duurzaamheid" werd populair in ontwikkelingsplannen voor aquacultuur en projectdocumenten nadat werd aanvaard dat het potentieel voor de ontwikkeling van aquacultuur werd bedreigd door toenemende milieuproblemen, waaronder ernstige ziekte-uitbraken, die zware economische verliezen hebben geleden in verschillende aquacultuursystemen. Duurzame aquacultuur werd gedefinieerd als "de wijze en productieve methoden voor het kweken van waterdieren en planten, het gebruik van natuurlijke hulpbronnen op een manier die het milieu niet aantast, technisch geschikt, economisch levensvatbaar en sociaal aanvaardbaar, zorgen voor de verwezenlijking en voortdurende bevrediging van kritieke menselijke behoeften voor de huidige en toekomstige generaties”.
Het materiaal waaruit de bodem van stromen bestaat, meren, en vijvers wordt sediment genoemd, modder, of grond. De vijverbodem is in eerste instantie gemaakt van terrestrische grond en wanneer de vijver wordt gevuld met water wordt de bodem nat. Een mengsel van vaste stoffen en water staat bekend als 'modder'. Vaste stoffen bezinken uit het vijverwater en bedekken de vijverbodem is 'sediment'. Het basisdoel van vijvergrond is een dijk die water vasthoudt en een barrière vormt tegen kwel, zodat de vijver het water vasthoudt. Stoffen komen binnen vanuit de vaste fase van de bodem vanuit de waterige fase door ionenuitwisseling, adsorptie, en neerslag.
Stoffen die in de bodem terechtkomen, kunnen permanent worden opgeslagen, of ze kunnen worden omgezet in andere stoffen door fysieke, chemisch, of biologische middelen &verloren uit het vijverecosysteem. Bijvoorbeeld, fosfor geadsorbeerd door vijvergrond wordt begraven in het sediment en verloren uit de circulatie met de pool van beschikbare fosfor. Organisch materiaal dat op de vijverbodem wordt afgezet, wordt afgebroken tot anorganische koolstof en als koolstofdioxide in het water afgegeven. Stikstofverbindingen kunnen worden gedenitrificeerd door micro-organismen in de vijverbodem en als stikstofgas in de atmosfeer verloren gaan.
bacteriën, schimmels, algen, hogere waterplanten, kleine ongewervelde dieren en andere organismen die bekend staan als benthos leven in en op de bodem van de bodem. Schaaldieren en sommige soorten vissen brengen veel tijd door op de bodem en veel vissen leggen eieren in het nest dat in de bodem is ingebouwd. Benthos dient als voedsel voor aquacultuursoorten. Het was ook betrokken bij de gasuitwisseling, primaire en secundaire productiviteit, afbraak en nutriëntenkringloop.
In de vijverbodem opgeslagen stoffen kunnen bij ionenwisseling in het water vrijkomen, oplossen totdat er een evenwicht is bereikt tussen de vaste fase en de vloeibare fase. De evenwichtsconcentratie die te laag is voor optimale groei van fytoplankton of de evenwichtsconcentratie van zware metalen kan te hoog genoeg zijn om toxiciteit voor een waterdier te veroorzaken. Microbiële afbraak is uiterst belangrijk omdat organisch materiaal wordt geoxideerd tot CO2 en ammoniak en andere voedingselementen vrijkomen. Kooldioxide en ammoniak zijn zeer goed oplosbaar en komen snel in het water terecht.
Lees dit: Kooi Aquacultuur, Viskooicultuur, Bedrijfsplan.
De bodems met een matig diepe textuur (zandklei, zandige kleileem &kleileem), elektrische geleidbaarheid van 4 dS m-1 of meer, pH variërend tussen 6,5 en 7,5, het organische koolstofgehalte van 1,5% tot 2% en het calciumcarbonaatgehalte van meer dan 5% zijn het meest geschikt voor garnalenaquacultuur.
De bodem bestaat uit een verweerde minerale organische stof. Ze zijn het product van een interactie tussen oudermateriaal, klimaat en biologische activiteit. Het is algemeen bekend dat de bodem van plaats tot plaats op het aardoppervlak verschilt en onder een bepaalde plaats bestaat het bodemprofiel uit horizontale lagen die in individualiteit veranderen met de diepte die onder het landoppervlak wordt gegeven. De voornamelijk actieve fractie van de bodem bestaat uit kleideeltjes, vanwege elektrische lading &groot oppervlak en de organische stof, van zijn biologische activiteit &hoge chemische reactiviteit.
Waterkwaliteit en -kwantiteit bepalen het succes of falen van een aquacultuuroperatie. Er moet een jaarlijks waterbudget worden berekend voor een potentiële boerderij, zodat de voorziening voldoende is voor bestaande en toekomstige behoeften. Water moet vrij zijn van pesticiden en zware metalen. Het handhaven van een goede waterkwaliteit is essentieel voor zowel overleving als optimale groei van dieren. Waterbehandeling is de belangrijkste stap bij de vijvervoorbereiding voor het behoud van een goede waterkwaliteit in een later stadium.
Het is belangrijk om de relatie tussen ziektebestrijding en gezondheidsmanagement te begrijpen. Ziekten in de aquacultuur zijn regelmatig afhankelijk van de kwaliteit van de omgeving van de vijvers. Dus, het handhaven van optimale omgevingsomstandigheden en het bieden van een goed gezondheidsbeheer in de kweekeenheid is belangrijk om verliezen te verminderen en productieniveaus op peil te houden.
De locatie die wordt gebruikt voor aquacultuur is belangrijk voor de initiële opstart en het uiteindelijke succes van de onderneming. De criteria voor de keuze van de locatie moeten de beoordeling van de bodemkwaliteit, waterkwaliteit, en hoeveelheid, landgebruik, infrastructuur en economische levensvatbaarheid. In verschillende landen zijn richtlijnen voor de selectie van locaties voor verschillende soorten aquacultuur beschikbaar. Dergelijke informatie moet worden aangepast en geschikt worden gemaakt voor lokale omstandigheden.
Vissen die in het water leven, zijn vatbaarder voor ziekten en zijn moeilijk te beheersen. Het evenwicht van ziekte, milieu &gezondheid van vissen zijn belangrijk want elke verandering in het evenwicht leidt tot “stress” en wordt kwetsbaar voor ziektes die de groei &overleving beïnvloeden.
Het is erg moeilijk om een regulier programma voor waterbeheer op te zetten voor de aquacultuur als geheel. Optimale waterkwaliteitsparameters variëren van elke soort gekweekte waterdieren. Het management moet ervoor zorgen dat de waterkwaliteit op een niveau wordt gehouden dat geschikt is voor optimale groei. Het reinigen van binnenkomend water en het gebruik van doorstroomwater is over het algemeen de ideale optie voor aquacultuur, die van toepassing is op sommige soorten met een hoge marktwaarde, zoals forel, zalm of siervissen. Maar, veranderend water kan soms ziekte in de vijver introduceren.
Opgeloste zuurstof: Het best mogelijke gehalte aan opgeloste zuurstof (DO) van vijverwater ligt in het bereik van 5 ppm verzadigingsniveau. Beluchten is een beproefde methode om de beschikbaarheid van DO te verbeteren. Elke vorm van agitatie verbetert het DO-gehalte en waaronder schoepenrad, beluchters aspirators komen het meest voor.
Troebelheid: Verschillende factoren zoals zwevende bodemdeeltjes, planktonische organismen en organisch materiaal dragen bij aan troebelheid. Gemeten met Secchi schijf het optimale zichtbereik van 40 cm-60 cm. Het kan worden gecontroleerd door toepassing van organische mest van 500 kg/ha -1000 kg/ha.
Diepte: De diepte van een vijver heeft een belangrijke invloed op de fysieke en chemische eigenschappen van water. Ben ermee bezig, maar veranderlijk met zijn troebelheid, hangt af van de grens van penetratie van zonlicht, Die op zijn beurt, bepaalt de temperatuur &de circulatiepatronen van het water en de mate van fotosynthetische activiteit. De ideale diepte voor verschillende soorten visvijvers vanuit het oogpunt van congeniale biologische productiviteit is als volgt;
Vijvers die ondieper zijn dan 1 meter raken oververhit in tropische zomers, waardoor de overleving van vissen en andere organismen wordt belemmerd. Diepten groter dan 5 m zijn evenmin geschikt voor viskweek. Vorming van H2S vindt plaats in een gereduceerde laag vijvermodder en bij afwezigheid van de oxiderende oppervlaktelaag, deze giftige gasdiffusie in het water. In dergelijke vijvers er moeten voorzieningen zijn voor een overvloed aan briesjes die het water kunnen laten circuleren of kunstmatige watercirculatie.
Lees dit:Rooftop Farming Procedure.
Temperatuur: Temperatuur bepaalt het tempo voor metabolisme en biochemische reactiesnelheden. Het optimale temperatuurbereik van koud- en warmwatervissen is respectievelijk 14C-18C &24-30C. De temperatuur kan worden aangepast voor een optimaal stadium in gecontroleerde omstandigheden zoals broederijen, maar moeilijk aan te passen in grote waterlichamen. De werking van de beluchter helpt bij het doorbreken van thermische gelaagdheid, terwijl het planten van bomen schaduw biedt.
Licht: Licht is de belangrijkste factor die de productiviteit beïnvloedt. De penetratie van licht hangt af van de gepresenteerde intensiteit van het invallende licht, die varieert met de geografische locaties van de vijver en troebelheid van water. In ondiepe vijvers, licht reikt tot aan de bodem en veroorzaakt een sterke groei van vegetatie. Licht regelt de flora &het zuurstofgehalte van het water van de vijver. Schaduw aanwezig door de omringende vegetatie beïnvloedt de lichtinval op de vijver. Het voordeel van de schaduwwerking wordt vaak benut bij visteeltresultaten voor de bestrijding van algenbloei en ondergedoken onkruid.
Vijver modder: De vijverproductiviteit wordt alleen verhoogd als de vijvermodder rijk is aan voedingsstoffen (fosfor, stikstof, organische koolstof enz.). Het colloïdale gehalte van de bodem, met name van de modderige laag op de top, is van belang voor het vermogen om voedingsstoffen te fixeren of chemisch te binden. De productieve capaciteit van de vijverbodem moet worden behouden door een alternatieve periode van moddervorming en mineralisatie, de praktijk van standaard afwatering van visvijvers.
Ammoniak: Vissen zijn erg gevoelig voor niet-geïoniseerde ammoniak (NH3) en het optimale bereik is 0,02-0,05 ppm in het vijverwater. Hetzelfde wordt verminderd in het geval van hoge DO &hoge CO2. beluchting, een gezonde fytoplanktonpopulatie haalt ammoniak uit het water. De toevoeging van zout 1200-1800 kg/ha vermindert de toxiciteit. In bepaalde gevallen wordt formaline gebruikt. Het biologische filter kan worden gebruikt om water te behandelen om ammoniak om te zetten in nitraat en vervolgens in onschadelijk nitraat door middel van het nitrificatieproces.
Waterstofsulfide: De zoetwatervisvijver moet vrij zijn van waterstofsulfide omdat bij een concentratie van 0,01 ppm vissen hun evenwicht verliezen. Frequente uitwisseling en verhoging van de pH door kalk kan de toxiciteit ervan verminderen.
Stikstof: Ongeveer 99% van de gecombineerde stikstof in de bodem zit in de organische stof (humus) in de vorm van aminozuren, peptiden en gemakkelijk afbreekbare eiwitten. Het kan de vorm hebben van anorganische verbindingen zoals NH4+ en NO3 die worden gebruikt door groene planten Anaërobe organismen (bacteriën) helpen bij de afbraak van organisch materiaal in eenvoudige anorganische vormen producten zoals CO2, water en ammoniak die direct of indirect van invloed zijn op de vijverproductiviteit.
Het bereik van beschikbare stikstof 50 – 75 mg/100 g bodem is iets gunstiger voor de vijverproductiviteit. Hoewel stikstof meestal beschikbaar is uit organisch materiaal, het kan beschikbaar worden gemaakt door atmosferische stikstof in organische stikstof te fixeren met behulp van stikstofbindende bacteriën in de bodem en het water, blauw groene algen, en sommige micro-organismen.
Fosfor: Fosfor wordt wel “de sleutel tot leven” genoemd omdat het direct betrokken is bij levensprocessen. Het is de tweede alleen voor stikstof in de gebruiksfrequentie als mestfactor. Een of beide van deze elementen worden bijna altijd meegenomen bij het toedienen van kunstmest. Fosfor komt in de bodem voor in zowel anorganische als organische vormen. Het anorganische fosfor is calciumfosfaat, aluminiumfosfaat, ijzerfosfaat en reductiemiddel oplosbaar fosfaat, terwijl organische fosfor kan voorkomen als fytine of fytinederivaten, nucleïnezuren en fosfolipiden. De organische vorm vormt 35% – 40% van het totale fosforgehalte van de bodem. De beschikbaarheid van fosfor is belangrijk voor de waterproductiviteit vanwege het feit dat PO4-ionen in de bodem onoplosbare verbindingen vormen met ijzer en aluminium onder zure omstandigheden en met calcium in alkalische toestand, waardoor het fosforion niet beschikbaar is voor het waterlichaam.
Totale alkaliteit: Ideaal bereik van 60-300 ppm als CaCO3 en het kan worden behandeld met kalk. Minder dan 20 ppm leidt tot fluctuaties en meer dan 300 ppm kan onproductief worden vanwege de beperkte beschikbaarheid van kooldioxide.
pH: pH is een maat voor de waterstofionenconcentratie in water en geeft aan hoeveel water zuur of basisch is. De pH van water beïnvloedt de stofwisseling van vissen, fysiologisch proces, de toxiciteit van ammoniak, waterstofsulfiden &oplosbaarheid van voedingsstoffen daardoor welzijn en vruchtbaarheid. PH in het bereik van 6-9 is het beste voor de groei van vissen en kan worden verhoogd door kalk toe te passen. Landbouwgips wordt toegepast om de alkalische pH te corrigeren.
Textuur: De aard en de eigenschappen van het moedermateriaal dat de bodem vormt, verifiëren de bodemtextuur. Een ideale vijvergrond mag niet te zanderig zijn om uitspoeling van de voedingsstoffen mogelijk te maken of mag niet te kleiachtig zijn om alle voedingsstoffen erin op te nemen. Voor zandgrond, er is een zware dosis ruwe of verzamelde stalmest nodig, variërend van 10000 tot 15000 kg/ha/jaar.
Bodem zuurgraad: De grond moet zuur zijn, alkalisch, of neutraal, maar het ideale bereik van de pH van de grond is 6-8. Zure vijvers reageren niet goed op bemesting en bekalken is de enige manier om de waterkwaliteit te verbeteren met zure grond en het is de grond die moet worden gecorrigeerd voor blijvend resultaat, in plaats van de pH van het water.
Bodembodem oxidatie: Wanneer de redoxpotentiaal laag is aan het bodemoppervlak, waterstofsulfide en andere giftige microbiële metabolieten diffunderen in het vijverwater. Natriumnitraat (NaNO3) kan dienen als zuurstofbron voor microben in een slecht geoxygeneerde omgeving waarin het redoxpotentieel niet laag genoeg zal worden voor de vorming van waterstofsulfide en andere giftige metabolieten.
Verwijdering van voedingsstoffen: Het is mogelijk om fosfor uit vijverwater neer te slaan door bronnen van ijzer, aluminium, of calciumionen. Aluin (aluminiumsulfaat) of ijzer(III)chloriden zijn in de handel verkrijgbaar, waarvan de eerste goedkoop is en veel wordt gebruikt. Aluin 20-30 ppm past beter in alkalisch water (>500 ppm) en gips (calciumsulfaat) 100-200 ppm is beter in laag alkalisch water.
Plankton verwijderen: Kopersulfaat 1/100 van de totale alkaliteit wordt aanbevolen voor het verminderen van de overvloed aan fytoplankton en met name blauwgroene algen.
Bekalken: Het bekalken moet altijd gebeuren afhankelijk van de pH van het water en de grond. Omdat de gezondheid van de bodem de aard van het vijverwater bepaalt, de pH van het water kan als referentie worden gebruikt om de juiste dosering te verifiëren.
pH Bodem/waterconditie De dosis kalk (Kg/Ha) 4.0-4.5 Zeer zuur 10004.5-5.5 Middelmatig zuur 7005.5-6.5 Licht zuur 500Het is mogelijk om de bodem van lege vijvers en wateren in nieuw gevulde en niet-voorgevulde vijvers te desinfecteren door chloorproducten van 1 ppm of meer met vrij chloorresidu toe te passen. De reststoffen zullen in enkele dagen fysiek ontgiften zodat vijvers veilig kunnen worden bevoorraad.
Mocht u hier interesse in hebben:Businessplan Kwartelhouderij.
Aanbevelingen voor het kalken en bemesten van groenten
Varkenswatervereisten:hoe varkens water gebruiken voor optimale groei en prestaties
Tuintechnieken voor droog weer
Principes en criteria voor wereldwijde duurzame rundvleesproductie
Begrazing met meerdere soorten deel 3 – Beginselen voor gras- en bodembeheer
