Invoering: Veehouderij is een onderdeel van de veehouderijpraktijken, waaronder het houden van hele veestapels. Aanvankelijk begon de veehouderij alleen met rundveehouderij door koeien te fokken, geiten, buffel, schaap, enz. maar later uitgebreid naar andere soorten landbouw zoals vis, gevogelte, enz. Dieren worden over het algemeen gefokt om dingen te verkrijgen voor basisbehoeften zoals melk, eieren, vlees enz. Veehouderij verwijst naar het fokken en beheren van melkvee en droogtedieren. De categorie dieren die voor melk worden gefokt, is melkvee en dieren die voor arbeid worden gehouden, zoals ploegen en irrigatie, zijn droogterunderen. Het belangrijkste doel van de veehouderij is het verbeteren van de kwaliteit en kwantiteit van de geproduceerde melk. Om dit doel te bereiken worden hoogproductieve rassen van runderrassen ontwikkeld en gefokt. De steeds toenemende vraag naar (zuivel)producten van het vee houdt de veehouderij succesvol. De lokale markt zelf is voldoende om veehouders een goed rendement te bezorgen, maar er moet voor worden gezorgd dat het vee gezond blijft en de bedrijfsvoering op een fatsoenlijke manier wordt beheerd.
Veehouderijgids.
VERSCHILLENDE RASSEN VOOR DE RUNDVEEHOUDERIJ:
Runderen onderscheiden zich over het algemeen door hun herkomst en productiemethoden. Afhankelijk van de effectieve productie van melk en vlees worden de runderen ingedeeld in vier rassen, ze zijn een melkras (runderen die veel melk produceren), Runderras (specifiek voor de vleesproductie), Dubbel ras (zowel het melk- als het vleestype), Trekras (gebruikt voor arbeid). Rundveerassen worden ook ingedeeld in drie categorieën op basis van de oorsprong, zoals het Desi-ras (deze omvatten het lokale type), buitenlands ras (afkomstig uit verschillende delen van de wereld), hybride ras (geproduceerd door kunstmatige inseminatie van twee verschillende soorten rassen).
KOE RASSEN VAN INDIA
Gir Koe Van India.
Inheemse runderrassen voor melkvee:
GIR:
De oorsprong van het ras is van het Gir-bosgebied in Gujarat. Het wordt ook gevonden in Rajasthan en Maharashtra.
Dit runderras wordt soms aangesproken als Bhadawari, Desan, Sorthi, Surat, Kathiawari en Gujarati.
De huidskleur van het vee is donkerrood, zwart of chocoladebruin met gebogen halvemaanvormige hoorns.
De melkopbrengst ligt rond de 1200-1800 kg per lactatie.
Dit runderras is sterk en heeft een hoge weerstand tegen ziekten.
RODE SINDHI:
Het is een inwoner van Karachi en Hyderabad (Pakistan) regio's.
Het wordt soms ook wel Red Karachi genoemd, Sindhi en Mahi.
De huidskleur van het vee is rood met witte strepen.
Dit ras geeft 1250 tot 1800 kg melk per lactatie.
De ossen van dit ras worden gebruikt voor weg- en veldwerk.
SAHIWAL:
Het is een inwoner van de regio Montgomery in het onverdeelde India. Dit ras staat ook wel bekend als Lola, Lambi-reep, Montgomery, Multani en Teli.
De huidskleur van dit ras is bleekrood, roodachtig dun met witte vlekken. Het ras heeft een symmetrisch lichaam met een losse huid.
Dit ras geeft 1400 tot 2500 kg melk per lactatie.
Inheemse runderen voor trek:
HALLIKAR:
Het wordt geacht afkomstig te zijn van vijayanagarm, Karnataka.
De kleur van het ras is grijs of donkergrijs. Ze zijn compact, gespierd, middelgrote dieren met lange hoorns, sterke benen en een prominent voorhoofd.
Dit runderras wordt over het algemeen gebruikt als trekdier vanwege zijn dravende vermogen.
AMRITMAHAL:
Dit ras is afkomstig uit Hassan, chikmgalur en Chitradurga districten van Karnataka.
De kleur van dit ras varieert van zwart en grijs tot bijna wit. De hoorns zijn lang met zwarte eindpunten. De staart, voeten en snuit zijn over het algemeen zwart van kleur.
KHILLARI:
Dit ras is afkomstig uit de districten Sholapur en Sitapur van Maharashtra.
De kleur van het ras is grijs of wit, heeft lange hoorns die zwart of roze van kleur zijn.
De ossen van dit ras zijn krachtig en actief.
KANGAYAM:
Dit ras is afkomstig uit enkele districten in Tamilnadu (Kanga yam, Dharapuram, Perundurai, eroderen, Bhavani en Coimbatore).
Ze hebben een middelgroot compact lichaam met zwarte ringen rond donkere prominente ogen. Ze hebben bijna rechte hoorns. De kleur van de koe is grijs of wit. De stieren zijn grijs met zwarte bult.
BARGUR:
Ze ontlenen hun naam aan de bargur-heuvel in Tamilnadu en worden ook meestal in die regio gevonden.
Ze zijn gefokt om te werken in het heuvelachtige en oneffen gebied, omdat ze snel zijn en bestand zijn tegen draven.
Deze runderen zijn middelgroot en goed gebouwd. De kleur van het dier is bruin met witte aftekeningen.
OMSCHRIJVING:
Ze zijn te vinden in sommige districten van Tamilnadu (Thanjavur, Thiruvarur en Nagappattinam).
Deze zijn ook bekend onder andere namen zoals Jathi madu, Mottai madu, Molai madu, Therkathi madu.
Dit ras heeft witte vlekken onder de hakken. De kalveren zijn rood of bruin van kleur met witte vlekken op het gezicht, ledematen en staart.
Ze worden gebruikt voor het ploegen van nat land, omdat van hen wordt verwacht dat ze veel sterkte hebben en er stevig uitzien. De hoorns van dit runderras worden verwijderd als een eigenaardige praktijk.
PULIKULAM:
Dit ras wordt gevonden in een cumbum-vallei in Tamilnadu. Soms wordt het ook wel Jallikattu made genoemd, kidai gemaakt en sanitair.
Ze zijn klein van formaat en groeiden in kleur met een bult. Ze hebben rode of bruine vlekken in de snuit, ogen, schakelen en terug.
Ze worden gebruikt om te ploegen en meestal voor het opsluiten in het veld. Het zijn actieve rassen, maar kan niet sneller draven.
ALAMBADI:
Het wordt gevonden in de regio Alambadi in Tamilnadu.
Deze runderen zijn grijs van kleur met naar achteren gebogen hoorns zoals het Mysore-veeras. Het is vergelijkbaar met het Hallikar-ras en staat bekend als Betas.
Over het algemeen gebruikt voor ploegdoeleinden.
Inheemse runderrassen voor tweeledig doel:
THARPARKAR:
Het wordt gevonden in het Tharparkar-district van Pakistan en sommige delen van Rajasthan.
Ze zijn ook bekend als witte Sindhi, grijze Sindhi en Thari. Zoals de namen al aangeven, zijn ze wit of grijs van kleur.
Dit zijn middelgrote, compacte dieren met liervormige hoorns.
De koeien van dit ras geven 1800 tot 2600 kg melk per lactatie en de ossen worden gebruikt voor het ploegen en gieten.
HARIA:
De oorsprong van dit ras komt uit verschillende districten van Haryana (Rohtak, Hisar, Jind, en Gurgaon), Punjab, Uttar Pradesh en sommige delen van Madhya Pradesh.
Ze hebben kleine hoorns.
Koeien geven 600 tot 800 kg melk per lactatie en ossen worden gebruikt voor krachtig werk.
KANKREJ:
De oorsprong ligt in het zuiden van Rann of Kutch in Gujarat en Rajasthan (Barmer en Jodhpur).
Dit ras is ook bekend als Wadad of Waged en Wadhiar.
De kleur van dit dierenras is zilvergrijs, ijzergrijs of staalzwart met Iyre-vormige hoorns. Ze hebben een ander looppatroon, de 1 tempo of de Sawai Chal.
De koeien geven 1400 kg melk per lactatie en de ossen worden ingezet als trekdieren voor ploegen en karren.
ONGOEL:
Ongole Runderen.
Het is afkomstig uit het Ongole-district van Andhra Pradesh. Het is ook bekend als Nellore.
Het ras heeft grote spieren en een grote bult. De kleur is lichtgrijs.
Gebruikt voor zowel tap- als zuiveldoeleinden. De melkgift van de koeien ligt rond de 1000 kg per lactatie.
KRISHNA VALLEI
Gevonden in het zwarte katoenen bodemgebied van de Krishna-vallei en sommige delen van Maharashtra.
Het ras ziet er groot uit met losjes gebouwde korte lichamen. Ze hebben een lange staart. De kleur is grijs of wit met donkere tinten in de voor- en achterhand bij het mannelijke ras. Het vrouwelijke ras is wit.
Koeien produceren 900 kg melk per lactatie en de ossen worden gebruikt voor het wokken en ploegen.
DEONI:
Het is inheems in Maharashtra, Karnataka en het westen van Andhra Pradesh.
Dit ras wordt ook wel Dongerpati genoemd, Dongari, Wannera, Waghyd, Balankya en Shevera.
De huidskleur van het ras is zwart en wit gevlekt.
De leeftijd waarop het runderras zich voor het eerst voortplant, ligt tussen 894 en 1540 dagen. De minimale tussenkalftijd is 447 dagen.
Dit ras geeft 636-1230 kg melk per lactatie.
Exotische runderrassen voor melkvee:
JERSEY:
Dit koeienras is ontstaan op een eiland genaamd Jersey in het Verenigd Koninkrijk.
Dit ras wordt voornamelijk gekruist met andere inheemse runderrassen.
Het is het kleinste melkveeras met een typische roodbruine kleur.
Het lichaam is hoekig en compact met een bolvormig voorhoofd.
De melkproductiecapaciteit is 4500 kg per lactatie met 4,5% vet.
HOLSTEIN FRIESISCH:
Dit ras is afkomstig uit de provincie Friesland, Noord Nederland.
Ze worden beschouwd als het grootste melkras met een robuuste structuur en een goed gebouwde grote uier.
Deze rassen onderscheiden zich door de witte en zwarte vlekken op de huid.
De koe geeft 6000 tot 7000 kg melk per lactatie.
BRUIN ZWITSERS:
Dit ras is afkomstig uit het bergachtige gebied van Zwitserland.
Ze zijn ruig van aard. Karan Swiss is een ras verkregen door het kruisen van bruin Zwitsers met sahiwal-runderen bij het National Dairy Research Institute, Karnal.
Ze produceren gemiddeld 5000 kg melk per lactatie.
RODE DAAN:
Dit ras is inheems in Denemarken en wordt beschouwd als een zwaar ras.
De kleur van het ras is rood, roodbruin of donkerbruin.
Deze runderen geven 3000 tot 4000 kg melk per lactatie.
AIRSHIRE:
Dit ras wordt als het mooiste beschouwd en komt oorspronkelijk uit de regio Ayrshire in Schotland. Ze zijn ook bekend als Dunlop- of Cunningham-runderen.
Het zijn actieve dieren, maar moeilijk te managen.
Produceert minder melk en botervet (4%) in vergelijking met andere rassen.
GUEMSEY:
Dit ras is ontstaan op een klein eiland Guemsey in Frankrijk.
De kleur van het ras is kersenrood of bruin. Ook gevonden in mahonie en witte kleuren.
Dit koeienras is voordelig voor de landbouw omdat het een hoge melkproductie-efficiëntie heeft, lage afkalfproblemen en een lange levensduur.
De koe produceert 6000 kg melk per lactatie en de kleur van melk is goudkleurig door het hoge gehalte aan bètacaroteen.
Kruising runderen:
JERSEY KRUIS:
Geproduceerd uit de kruising van het inheemse koeienras en het Jersey-ras.
De kruisingen met jersey zijn een geschikt melkdier voor de tropische streken.
Ze hebben een hoge hittetolerantie en zijn middelgroot. Pas zich ook goed aan het klimaat aan.
De eerste generatie van de kruising produceert 2 tot 3 keer meer melk dan de inheemse koeien.
HOLSTEIN FRIESISCH KRUIS:
Geproduceerd uit een kruising van inheemse koeien met de Holstein Friesian.
Ze zijn geschikt om te worden gekweekt in heuvelachtige gebieden, omdat ze minder goed bestand zijn tegen hitte.
Ze zijn ook minder resistent tegen ziekten in vergelijking met het jerseykruis.
Ze geven meer melk met een lager vetpercentage.
BUFFEL RASSEN
Inheemse buffelrassen:
MURRAH:
Dit ras is inheems in Haryana, Punjab en ten zuiden van Delhi.
Het is ook bekend als Delhi, Kundi en Kali.
Dit buffelras heeft een gitzwarte huidskleur met witte vlekken op de staart en het gezicht. Het heeft hoorns die strak gebogen zijn.
De gemiddelde melkproductiecapaciteit is 1500 tot 2500 kg per lactatie en het botervetgehalte is 7,83%.
Ze worden gebruikt voor de productie van melk en botervet en soms voor het sorteren van lokale buffels.
SURTI:
Dit ras is te vinden in de districten Kaira en Baroda van Gujarat. Het is ook bekend als Deccani, Gujarati, Talabda, Charator en Nadiadi.
Dit buffelras heeft een roestbruine of zilvergrijze huid met sikkelvormige hoorns die lang en dik zijn. Het heeft twee witte kragen, een in de buurt van de kaak en de andere in de buurt van de borststreek.
Het geeft 1000 tot 1300 kg melk per lactatie en de melk heeft een hoog vetpercentage tot 8-12%.
JAFFRABADI:
Dit ras is te vinden in de Gir-bosregio en de Jamnagar-districten van Gujarat. De nomadische stam, Maldharis onderhoudt en fokt dit runderras.
Dit ras wordt beschouwd als het zwaarste Indiase brood met zware hangende hoorns. De uier heeft trechtervormige spenen.
De melkproductiecapaciteit van dit ras is 1000 tot 1200 kg per lactatie.
Omdat het ras zwaar is, wordt het gebruikt voor karren en ploegen.
BADAWARI:
Het wordt gevonden in Agra, Etowah-district van Uttar Pradesh en Gwalior-district van Madhya Pradesh.
De huidskleur is koper of licht met koperen of lichtbruine oogleden. Twee witte lijnen 'chevron' zijn te zien aan de onderkant van de nek van dit buffelras.
Deze buffel geeft 800 tot 1000 kg melk per lactatie. Het vetgehalte in de melk is 6 – 12,5%. Het is een zeer efficiënt ras dat voer omzet in botervet.
De ossen van dit ras worden voornamelijk gebruikt als trekdieren omdat ze hitte kunnen verdragen.
NILI RAVI:
Het wordt gevonden in de buurt van de rivier de Ravi, sommige delen van de Sutlej-vallei in Punjab en Sahiwal (Pakistan).
Het ras heeft muurogen; klein, langwerpige kop puilde aan de bovenkant en drukte tussen de ogen. Hoorns zijn klein en opgerold.
De melkproductiecapaciteit van het runderras is 1500 tot 1850 kg per lactatie.
Over het algemeen gebruikt voor zwaar drafwerk.
MEHANA:
Het is een melkras dat voorkomt in Mehsana, sabarkanda en banaskanta districten van Gujarat en ook in Maharashtra.
Het is een kruising van Surti en Murrah. Het heeft een lang lichaam zoals Murrah maar kleine ledematen. De hoorns zijn onregelmatig en licht gebogen.
Ze geven ongeveer 1200-1500 kg melk per lactatie.
Deze ossenrassen worden ook voor zwaar werk gebruikt.
NAGPURI:
Dit ras staat bekend als Elitchpuri of Barari. Het wordt gevonden in sommige delen van Maharashtra (Nagpur, Akola en Amravati).
De kleur van het ras is zwart met witte vlekken op de staart en het gezicht van de benen. De hoorns zijn lang, plat en gebogen (zwaardvormig).
De melkgift ligt rond de 700-1200 kg per lactatie.
Over het algemeen worden ossen gebruikt voor zwaar werk.
TODA:
Dit ras wordt als halfwild beschouwd en ontleent zijn naam aan de Toda-stam van de Nilgiris in Zuid-India.
De huidskleur is fawn of asgrijs met dik haar over het hele lichaam. De hoorns zijn breed en gebogen in de vorm van een halve maan. Het ras heeft een lang lichaam met een diepe borst en sterke korte benen. Dit dier is gezellig van aard.
De melkgift is gemiddeld 500 kg per lactatie met een vetgehalte van 8%.
METHODEN VAN DE VEEFLANDBOUW:
Er zijn verschillende landbouwsystemen waarmee vee kan worden grootgebracht, zoals grasgevoerde, graan-afgewerkt, koe – kalverboerderijen en weides. Enorme landruimte is een vereiste voor veehouderij, samen met goede watervoorraden.
VOEDERBEHEER VOOR DE RUNDVEEHOUDERIJ:
Beheer van veevoer.
Er moet voldoende water en voedsel dat rijk is aan voedingsstoffen voor het vee worden verstrekt om een hoge productiecapaciteit te behouden en ze resistent te maken tegen ziekten. Het voer voor het vee moet het dier gezond houden en voldoen aan de eisen van het bedrijf. Daarom worden de runderen gevoerd met vezelrijk voer zoals ruwvoer en met eiwitten en voedingsstoffen. Micronutriënten zijn ook opgenomen in het voer voor het vee om een hoge output te bevorderen. Ontbijtgranen, groenen, hooi en stro zijn het meest voorkomende voer voor het vee. De Groenen (alfalfa, Timoteüs, klaver) verbetert de melkproductiecapaciteit van het vee. Naar schatting heeft een melkkoe gemiddeld 5 liter water nodig om 1 liter melk te produceren.
HUISVESTING VOOR DE RUNDVEEHOUDERIJ:
Vee huisvesting.
Ruimte bieden is een kritische factor om het vee ziektevrij en gezond te houden. De ruimtespecificaties zijn verschillend voor verschillende rassen. Elke koe heeft 80 vierkante voet open ruimte en 40 vierkante voet binnenruimte nodig, die voor verschillende rassen kan verschillen. Goede ventilatie en drainage zijn belangrijk om het vee te huisvesten. De toevoer van frisse lucht en licht houdt het vee gezond. Over het algemeen worden betonnen huizen gebouwd voor het huisvesten van vee.
GEZONDHEIDSZORGVOORZIENINGEN VOOR DE VEEFLANDBOUW:
Gezondheidszorg van uw vee.
Runderen kunnen vatbaar zijn voor ziekten door parasieten, bacteriën en virussen. Deze microben infecteren het vee, zowel extern als intern. Het vee moet schoon drinkwater krijgen als voorzorgsmaatregel tegen ziekten en het vee moet tijdig worden gevaccineerd om ziekten en ziekten te voorkomen. Het regelmatig schoonmaken van het vee en het schoonhouden van de stal kan ziektes helpen voorkomen. Het vee mag geen onnatuurlijk dieet krijgen, maar moet in de open lucht kunnen grazen, wat het risico op gezondheidsproblemen verkleint. Afbrekende mest rond het vee vormt een ernstig gezondheidsrisico door de verspreiding van bacteriën. Een hormoon genaamd de recombinante rundersomatotropine wordt toegediend aan het vee voor een hoge melkproductie, maar onderzoek heeft geen significant verschil in de opbrengst aangetoond. Antibiotica worden over het algemeen in zeer lage doses aan het vee gegeven om te voorkomen dat ze ziek worden door stress en overvolle omstandigheden.
VOORDELEN VAN DE VEEFLANDBOUW:
Voordelen van veehouderij.
De grote vraag naar melk en melkproducten is een groot voordeel voor de veehouderij. De vraag blijft toenemen met de groeiende bevolking.
Het product op de markt brengen is eenvoudig omdat de vraag groot is en het een traditionele praktijk is.
Veehouderij is milieuvriendelijk, geen risico op schade aan het milieu.
Er is geen extra menselijke arbeid nodig, gezinsleden kunnen zelf deelnemen aan de veehouderij.
Goede zorg en beheer dragen bij aan een maximaal rendement.
Aangezien de runderrassen voor de melkproductie bekend zijn, een juiste keuze van rassen kan helpen om een goede output te krijgen.
Investering is hoog, maar er zijn bronnen die kunnen helpen bij het investeren in veehouderijbedrijven, zoals bankleningen.
Veehouderij is een bron van inkomsten, werkgelegenheid en ook voldoen aan de voedingsbehoeften van een gezin.
De bijproducten van de veehouderij zoals de koeienmest en urine worden als biologisch supplement gebruikt voor agrarische doeleinden.
