Welkom bij
Moderne landbouw
!
De Indiase Groene Revolutie van de late jaren zestig tot de jaren zeventig had tot doel de productie van voedselgranen te versterken, vooral in de noordelijke staten Punjab, Haryana en Uttar Pradesh. Boeren begonnen al snel moderne landbouwmethoden toe te passen, zoals hoogproductieve variëteiten (HYV) zaden, pesticiden, meststoffen, tractoren, maaidorsers en irrigatiefaciliteiten.
Omdat de landbouw in deze regio's op grote schaal werd beoefend, bleek landbouwmechanisatie een zegen te zijn, wat resulteerde in een dramatische toename van de landbouwproductiviteit en economische ontwikkeling in de decennia die volgden. De mechanisatie van de boerderij zorgde er ook voor dat boeren binnen de korte periode van drie weken grote stukken land konden oogsten.
Een van de belangrijkste nadelen van gemechaniseerde landbouw waarmee boeren nu te kampen hadden, was stoppelbeheer.
Het verbranden van stoppels kwam naar voren als een goedkope, snelle en efficiënte methode om enorme hoeveelheden padie- en tarwestoppels op te ruimen die de gemechaniseerde oogst achterliet. Dit residu is tot 60 cm groter, vergeleken met minder dan 15 cm na handmatige oogst, en het duurt ongeveer anderhalve maand om te ontbinden.
Bovendien verplichten de staatswetten in Punjab en Haryana boeren om het zaaien in de kwekerij en het verplanten van padie met een maand uit te stellen, van half mei tot half juni, om het snel krimpende grondwaterpeil in de regio te beschermen. Het vertraagde zaaien vertraagt bijgevolg de oogst, waardoor boeren onvoldoende tijd hebben om het land vrij te maken en het bodembed voor te bereiden op de volgende oogst, tarwe.
Bovendien zijn residu's van padie (exclusief de basmati-variëteit) ongeschikt als veevoer omdat het moeilijker te kauwen is, een hoog silicagehalte heeft en een lage calorische waarde heeft dan andere gewasresten. Daarom nemen boeren hun toevlucht tot het strategisch verbranden van strostoppels. Het is ook effectief om plagen, onkruid (met name herbicide-resistente soorten) en gewasziekten uit de laatste gewascyclus te verwijderen.
Hier zijn enkele van de gevaarlijkste gevolgen van stoppelverbranding:
Praat vandaag nog met ons!
De COVID-19-pandemie heeft de hele wereld op sociaal, economisch en vooral gezondheidsgebied bedreigd. Aangezien ademhalingsaandoeningen een van de comorbiditeiten zijn die leiden tot COVID-19-gerelateerde sterfte, kan een verslechterende luchtkwaliteit de COVID-19-pandemie dodelijker maken voor die gebieden die worden getroffen door stoppelverbranding.
Verschillende landen hebben voorschriften voor het verbranden van stoppels. Terwijl het Verenigd Koninkrijk en China de praktijk verbieden en de Europese Unie het ontmoedigt als onderdeel van het gemeenschappelijk landbouwbeleid, reguleren sommige noordwestelijke staten in de Verenigde Staten de praktijk. In Australië is het echter toegestaan en aanbevolen voor bepaalde omstandigheden, hoewel de meeste boeren de voorkeur geven aan het verbranden van stoppels.
In de noordelijke Indo-Gangetische vlaktes van India wordt, ondanks het feit dat er verschillende milieuproblemen zijn geuit en regeringen van de deelstaten een verbod op en zelfs criminalisering van de praktijk, het verbranden van stoppels nog steeds beoefend aan het einde van de seizoenen in Kharif en Rabi om verschillende redenen. In tropische landen als India zijn de klimaatomstandigheden niet altijd gunstig voor de boeren. Om gewassen te verbouwen, vooral tijdens de winter, krijgen boeren zeer korte tussenpozen om het hele proces te voltooien. Soms belemmeren onvoorziene weersomstandigheden, zoals regen of extreme kou, het zaaiproces.
Sommige gewassen hebben de neiging om de vruchtbaarheid van het land te verminderen. Daarom wordt het noodzakelijk om het residu uit de grond te halen. Daarom zijn technieken zoals stoppelverbranding praktisch om de eerdere gewasresten sneller te verwijderen en de stikstofbinding te verminderen.
Hieronder vindt u een aantal alternatieve methoden voor het verbranden van stoppels om vervuiling en andere gezondheidsrisico's te voorkomen. Toch zijn deze alternatieven nog niet gangbaar. Boeren maken vaak extra kosten, of de apparatuur die nodig is voor deze praktijken is niet direct beschikbaar. Aangepaste verhuurcentra zijn ook terughoudend om de machines te kopen, aangezien deze het grootste deel van het jaar ongebruikt zullen blijven, behalve de 15 dagen een of twee keer per jaar.
In-situ behandeling van stoppels: In-situ beheer van gewasresten is een van de beste technieken voor het behoud van ecosystemen. Het helpt de gewasresten kwijt te raken, waardoor de voedingsstoffen van de bodem intact blijven.
Enkele van de andere landbouwmachines die helpen bij het in-situ beheren van gewasresten zijn:
Ex-situ beheer van gewasresten :Ex-situ of "off-site" conservering en behandeling van gewasresten is ook effectief. Het elimineert de overgebleven gewassen van het land uit zijn natuurlijke habitat. Bovendien is dit proces veel milieuvriendelijker dan het verbranden van stoppels.
Bijsnijdpatroon wijzigen: Naast in-situ en ex-situ behandelingen is een effectief alternatief voor dit proces het veranderen van het teeltpatroon. Fruit, groenten of andere gewassen met een laag residu die ook niet waterintensief zijn, zijn uitstekende vervangers voor tarwe en padie.
Genetisch gemodificeerde gewasvariëteiten zijn ook gunstig voor boeren. Padievariëteiten met een kortere looptijd, zoals Pusa Basmati-1509 en PR-126, hebben bijvoorbeeld een zaad-tot-zaadrijpheid van ongeveer 120-125 dagen. Ze laten boeren in de derde week van september zelf oogsten, waardoor het venster wordt verbreed tot het begin van het tarweseizoen. Het belangrijkste nadeel van het produceren van basmati, groenten, fruit, peulvruchten of andere gewassen is dat de overheid deze niet opsomt onder het MSP-gebaseerde inkoopsysteem. Het berooft boeren dus van een verzekerd inkomen.
Aanzienlijke vooruitgang in teledetectietoepassingen biedt een grootschalige oplossing om rijst- en tarweteeltgebieden en stoppelverbrandingspatronen in de regio in kaart te brengen en te volgen. Cropin doet uitgebreid onderzoek naar het gebruik van op teledetectie gebaseerde oplossingen voor risicobeperking in verband met het verbranden van gewasresten en het genereren van statistieken die overheidsinstanties kunnen gebruiken om het beleid te stroomlijnen. Het initiatief is ook gericht op het leveren van op gegevens gebaseerde inzichten waar opkomende bedrijven van kunnen profiteren bij het mobiliseren van de gewasstoppels, waardoor het risico op milieuschade wordt verminderd.
Het geospatiale AI/ML-framework van Cropin verbruikt bijna realtime satellietbeelden en genereert verschillende remote sensing-indices van multispectrale banden van visueel tot thermisch om de milieu-impact van het verbranden van gewasresten te onderzoeken. ML-modellen helpen bij het analyseren van het Rice-Wheat-systeem (RWS) dat boeren volgen over het 630 miljoen hectare grote stuk van de Indo-Gangetic Plain. Deze gegevens zullen dienen als referentie om de verbranding van gewasresten op velden te monitoren.
SmartRisk's op teledetectie gebaseerde gewasdetectie zal de zaaipatronen en gewasstadia van de RWS voor de verschillende dorpen benadrukken. De VIIRS-gegevens (Visible Infrared Imaging Radiometer Suite) van NASA bieden actieve vuurkartering aangevuld met verschillende andere remote sensing-indices, zoals de Burning Area Index (BAI) en Normalized Burning Ratio (NBR), afgeleid van thermische en kortegolf-infraroodbanden. Samen versnellen ze de identificatie van stoppelverbranding, zowel actueel als historisch. De historische informatie, wanneer geïntegreerd met zaaipatronen, gewasstadia en weersseizoensgebonden parameters, draagt bij aan het ontwerpen van het waarschijnlijkheidsmodel dat de stoppelverbrandingsgebieden voorspelt. 
Verder stelt de satellietgebaseerde monitoring van giftige gassen en deeltjes in de atmosfeer (koolmonoxide, stikstofdioxide en fijnstof) ons in staat om een vervuilingsindex voor de regio af te leiden.
Kortom, het platform van Cropin bewaakt bijna-realtime teledetectiegegevens en analyseert statistieken op verschillende niveaus van administratieve grenzen om intelligente, gegevensgestuurde besluitvorming mogelijk te maken. Het zou de betrokken entiteiten in staat stellen duurzame mitigerende maatregelen te nemen en tegelijkertijd boeren ondersteunen om hun inkomsten te verhogen en ook hun landbouwproductiviteit en landvruchtbaarheid te behouden.
Er zijn verschillende mogelijke uitkomsten van dit streven.
Cropin Intelligence Platform voor effectbeoordeling gewasrestenverbranding
Met de snelle industrialisatie en verstedelijking zijn de opwarming van de aarde en de klimaatverandering al kritische problemen geworden. In een dergelijke situatie is het verbranden van stoppels een gevaarlijke praktijk die een enorme tol kan eisen van het hele ecosysteem. Daarom is het zeker tijd om te pleiten voor een volledig verbod op dergelijke verbrandingspraktijken en voor groenere alternatieven te kiezen.
De toekomst is aan ons om te veranderen. Werk met ons samen om een gezondere wereld voor morgen te garanderen.
Ontdek agro-innovatie met Cropin
