Welkom bij
Moderne landbouw
!
Op het eerste gezicht lijkt dit een domme vraag. Weten we niet allemaal wat koeien eten?! Dus toen Fred Provenza, als nieuwe professor aan de Utah State University, deze vraag koos voor zijn onderzoeksfocus, waren er wat opgetrokken wenkbrauwen. Drie decennia van onderzoek later blijkt dat het onderzoek van Dr. Provenza baanbrekend was, ons belangrijke inzichten gaf in hoe dieren kiezen wat ze eten en de basis legde voor nieuwe manieren om met ons vee te werken als landbeheertools.
Wat Fred ontdekte, is dat dieren moeten leren wat ze moeten eten. Ze leren van hun moeders, hun kuddegenoten en uit persoonlijke ervaring met voedingsstoffen en gifstoffen in voedsel. Dat betekent dat dieren dingen aan hun dieet kunnen toevoegen die verder gaan dan wat we doorgaans geschikt achten voor hen. Hij ontdekte dat dieren de feedback van voedingsstoffen en gifstoffen in ruwvoer gebruiken om een dieet te mixen dat perfect is voor hun individuele behoeften. Dat is de reden waarom, toen hij de gewichtstoename van ossen die een standaard Total Mixed Ration (TMR) aten vergeleek met de gewichtstoename van ossen die mochten kiezen uit alle items in de TMR, de dieren die konden kiezen, net zo goed aankwamen als de ossen op de TMR, maar tegen 20% minder kosten. Ten slotte ontdekte hij dat de manier waarop we met ons vee omgaan, hun dieet beïnvloedt. Als we ervan overtuigd zijn dat koeien alleen gras eten, maken we weilanden die gewoon gras zijn, en we verplaatsen ze als al het gras is opgegeten, zelfs als er andere planten zijn die perfect geschikt zouden zijn als voer. Door dit te doen, hebben we koeien gecreëerd die niets anders weten dan dat gras begraasd kan worden.
Fred vatte wat hij in zijn decennia van onderzoek leerde samen in deze 8 gedragsprincipes .
Positieve gevolgen vergroten de kans dat een dier een bepaald gedrag herhaalt en negatieve gevolgen verkleinen de kans dat een dier een gedrag herhaalt. Positieve gevolgen hebben minder negatieve bijwerkingen.
De moeder van een dier heeft de grootste invloed op het voedsel dat een dier kiest om te eten en waar het wil leven. Eenmaal getraind, zullen dieren automatisch nieuw gedrag doorgeven aan hun nakomelingen. Je kunt dit in actie zien in deze video van een demonstratie die Fred en zijn collega's deden met schapen. (Dat is mijn stem die de video vertelt.)
Het gedrag van dieren verandert gedurende hun leven op basis van ervaring. Dieren proberen eerder in hun leven nieuwe dingen, waaronder voedsel. Ervaring kan de fysiologie van een dier, de neurologie, de structuur van zijn lichaam en zelfs de genexpressie veranderen.
Geloof het of niet, dieren moeten eigenlijk leren hoe eten. Jonge dieren verwerven sneller foerageervaardigheden op jonge leeftijd dan oudere dieren. De geiten in deze video laten je zien wat dat betekent.
Dieren houden er niet van om nieuw voedsel te eten. Het eten van nieuwe voedingsmiddelen is riskant omdat ze giftig kunnen zijn. Zolang dieren voldoende vertrouwd, voedzaam voedsel te eten hebben, vermijden ze over het algemeen nieuw voedsel.
Wanneer een dier voedsel eet, wordt het verteerd en komen voedingsstoffen en gifstoffen vrij. Deze verbindingen worden opgenomen en reizen naar de cellen en organen van het lichaam. Signalen worden vervolgens teruggestuurd naar de hersenen om te vertellen hoe goed een voedingsmiddel voldoet aan de voedingsbehoeften van het dier. De hersenen koppelen vervolgens de smaak van het voedsel aan de voordelen, toxiciteit of het gebrek aan voordelen voor het lichaam.
Voedingsstoffen vergroten de smakelijkheid
Dieren leren voedzaam voedsel te eten en voedsel met weinig voedingsstoffen te vermijden. Hun lichaam vertelt hen welk voedsel welk is op basis van feedback van de darmen.
Hier is een voorbeeld van een demonstratie hiervan die Fred en zijn collega's hebben gegeven:
Gifstoffen verminderen de smakelijkheid
Dieren leren giftig voedsel te vermijden. Hun lichaam vertelt hen welke voedingsmiddelen schadelijk zijn op basis van feedback van de darmen.
Deze demonstratie geeft je een idee hoe goed dit werkt voor dieren:
Wijzigingen in voedselvoorkeuren zijn automatisch
Denk je dat dieren niet zo slim kunnen zijn? Veranderingen in smakelijkheid treden automatisch op als gevolg van feedback. Dieren hoeven niet na te denken over of feedback van het voedsel te onthouden. Zelfs als dieren slapen, verandert feedback nog steeds de smakelijkheid.
Gifstoffen stellen een limiet aan de inname
In de meeste gevallen eten dieren slechts kleine hoeveelheden planten die gifstoffen bevatten, omdat gifstoffen in planten een limiet stellen aan de opname. De meeste gifstoffen veroorzaken geen dood of duidelijk teken van ziekte, maar voorkomen dat dieren een plant te veel eten.
Door dieren te voorzien van een verscheidenheid aan voedsel op weiden, weilanden en in weidegronden, kunnen ze gifstoffen vermijden en diëten uitbalanceren om aan hun eigen unieke behoeften aan voedingsstoffen te voldoen.
Individuen binnen een soort verschillen sterk in hun vermogen om gifstoffen te verdragen en hun behoefte aan voedingsstoffen.
Er zijn allerlei manieren waarop je deze informatie kunt gebruiken en waarschijnlijk al hebt gebruikt. Je hebt het gebruikt toen je nieuw vee bij oldtimers zette om te leren waar en wat te eten. Je hebt het gebruikt wanneer je een elektrische afrastering had neergezet in de wetenschap dat de consequentie van het aanraken ervan het dier zou leren om binnen de weide te blijven.
Een boer die bizons fokte in een weiland, gebruikte deze informatie om zijn werklast te verminderen en de gemiddelde dagelijkse groei van de dieren te vergroten door ze hun eigen voer te laten mengen.
Ik gebruikte het om een methode te bedenken om koeien te leren onkruid te eten. Omdat onkruid qua voedingswaarde net zo goed is als alfalfa, wist ik dat koeien ze zouden kunnen eten als ik ze maar kon laten proberen. Ik heb een routine ontwikkeld om koeien over hun angst voor nieuwe dingen heen te krijgen, waaronder het geven van smakelijke traktaties in bakken. Ze leerden van de goede gevolgen van het eten van smakelijke lekkernijen om alles te proberen wat ik in de kuipen deed, dus het was gemakkelijk om ze het onkruid te laten proeven.
Een van de dingen die ik het leukste vind aan het onderzoek van Fred, is dat het wijst op het belang van het stellen van vragen, zelfs als iedereen denkt dat het antwoord voor de hand ligt. Omdat hij dit onderzoek deed, hebben we nu opties en kansen met onze veestapel die we anders nooit zouden hebben gehad.
