Welkom bij
Moderne landbouw
!
Composteren is het proces waarbij organisch materiaal wordt afgebroken. Het is een van de basisprincipes van biologisch en biologisch-dynamisch tuinieren en wordt al verrassend lang in de praktijk toegepast. Plinius de Oudere verwijst in zijn geschriften uit de vroege Romeinse tijd in de eerste eeuw na Christus naar composteren. Maar het was pas in de jaren 1920 toen vooruitstrevende wetenschappers en sociale filosofen zoals Rudolf Steiner de enorm belangrijke rol begonnen te zien die compostering zou kunnen spelen in een moderne samenleving. En pas nu overwegen gemeenten in Noord-Amerika grootschalige composteringsprogramma's op industriële schaal om stedelijk afval aan te pakken. Daarover later meer…
In vroege systemen werd mest en verspild plantaardig materiaal van het veld een jaar of langer op grote hopen gelegd, waarna het zou zijn afgebroken tot een bruikbare, volledig ontbonden vorm. Het kan dan aan velden worden toegevoegd als topdressing of als onderbouw, waardoor belangrijke organische stof aan de grond wordt toegevoegd. Dit proces verbetert het lichaam van de bodem en helpt om vochtretentie en drainage in evenwicht te brengen. Het vervangt ook de vruchtbaarheid en voedingsstoffen voor de bodem nadat het is uitgeput door het planten en oogsten van een seizoen.
In de ware biodynamische zin stimuleert het aanleggen van een laag goed verteerde compost op het oppervlak van de grond bodembewonende wezens en micro-organismen om naar de oppervlakte te komen en de rijke compost mee naar beneden te slepen, en deze om te zetten in vormen van voedingsstoffen die vrijer beschikbaar voor de wortels van planten. Door alleen topdressing te gebruiken, kan men voorkomen dat de grond wordt bewerkt, wat volgens sommige mensen onnodig en zelfs schadelijk voor de bodemgezondheid is.
Er zijn tientallen verschillende composterontwerpen, maar de principes zijn voor allemaal hetzelfde. Door organisch afvalmateriaal op een stapel of hoop te brengen, omgeven door een goed geventileerde barrière, kan zuurstof de stapel binnendringen, wat op zijn beurt een gezonde aerobe afbraak bevordert. Deze verhoging van de stapel voorkomt ook dat deze te veel vocht vasthoudt - als de stapel lager en breder zou zijn, zou vocht zich in het midden verzamelen en een goede zuurstofstroom in en uit de stapel voorkomen.
Dus het meest elementaire ontwerp van een goede composter is een eenvoudige cilinder gemaakt van een of ander poreus materiaal zoals kippengaas of plastic gaas. Omdat vers materiaal aan de bovenkant van de stapel wordt toegevoegd, hebt u een manier nodig om het afgewerkte materiaal van de onderkant te verwijderen. Sommige plastic systemen hebben een handige deur onderaan, waar het afgewerkte materiaal eruit kan worden geschept. Als ze goed worden beheerd, zijn deze plastic composters geschikt voor een klein gezin met een kleine tuin. De grootte van uw compostsysteem zal echter moeten toenemen naarmate uw tuin groter wordt, deels vanwege de grotere hoeveelheid materiaal om te composteren en deels vanwege de toegenomen vraag naar afgewerkte compost.
Om een goede aërobe afbraak van compost te ondersteunen, heeft de stapel 4 componenten nodig die in relatieve balans werken:
Koolstof: Dit wordt soms "bruine stof" genoemd en is meestal droog. Koolstof kan aan de compost worden geleverd door gedroogde bladeren, gemaaid gras, krantenpapier, stro, enzovoort. Deze materialen leveren de energie voor de microbiële werking in de stapel, en terwijl de microben het koolstofmateriaal afbreken, wordt warmte geproduceerd.
Stikstof: Ingrediënten met een hoog stikstofgehalte in de stapel worden vaak "groene stof" genoemd. Dit zijn de natte organische componenten zoals keukenresten, mest en verbruikt plantaardig materiaal uit de tuin. De stikstofmaterialen zorgen ervoor dat de microben zich in grote aantallen kunnen voortplanten, wat de afbraak van de hele stapel bevordert.
Zuurstof: Zonder een constante toevoer van zuurstof verandert de ontbinding van aëroob in anaëroob, wat slecht gedesintegreerde, stinkende resultaten oplevert. Zuurstof wordt door microben gebruikt om de koolstof in de stapel te oxideren en is essentieel voor een goede ontbinding.
Water: De microben hebben wat vocht nodig - te veel water zal een goede beluchting van de stapel voorkomen en zal resulteren in stinkende anaërobe werking. Te weinig vocht zal het afbreken van de stapel voorkomen.
Omdat bacteriën hun werk doen in de composthoop, produceren ze behoorlijk wat warmte. Dit kan leiden tot vochtverlies door verdamping en verlies van zuurstof door het verhittingsproces. De stapel moet dus regelmatig worden onderhouden om efficiënt te kunnen werken. Over het algemeen is het een goed idee om lagen groene (stikstof) materie en bruine (koolstof) materie in de stapel af te wisselen. Elke keer dat u bijvoorbeeld een emmer keukenresten toevoegt, moet u deze afmaken met een handvol stro, een verkreukelde krant of een andere bruine stof.
Naarmate de bovenkant van de stapel zwaarder wordt, zullen de onderste lagen samenknijpen, wat de zuurstofstroom vermindert en de ophoping van vocht stimuleert. Het keren van de compost (materiaal van de bodem nemen en erop leggen) is een manier om een consistente afbraak te stimuleren. Gereedschap (zoals tuinvorken) moet worden gebruikt om materiaal van de onderkant van de stapel naar de oppervlakte te trekken. Terwijl je dit doet, doorprik je de stapel, wat een goede beluchting bevordert.
Het eindresultaat is natuurlijk goed verteerde compostgrond of humus. Deze is door het hoge koolstofgehalte donkerbruin en vrij licht van structuur. In goed verwerkte compost mogen geen grote stukken intact materiaal zijn. Humus is zo afgebroken als het ooit zal worden. Wanneer humus aan tuingrond wordt toegevoegd, voedt het feitelijk de organismen in de bodem, inclusief regenwormen, die op hun beurt de bodemstructuur en de beschikbare voedingsstoffen ten goede komen om sterke, gezonde, productieve planten te laten groeien.
De stad Vancouver heeft thuiscompostinzameling geïmplementeerd. Het stadhuis schat dat ongeveer 35% van het huisvuil composteerbaar is. De 110.000 huizen die nu regelmatig snoeiafval krijgen, zullen binnenkort in staat zijn om rauwe groente- en fruitresten, koffiemalen, theezakjes en andere materialen te scheiden. In 2011 breidde de stad het project uit om een veel breder scala aan materialen te accepteren, zoals vleesbotten, pizzadozen en dergelijke. De stad werkt ook samen met de particuliere afvalinzamelingsbedrijven die appartementen en appartementsgebouwen inzamelen, om een "derde fase" in haar compostbeheerschema te implementeren.
De stad Vancouver (en vele andere lokale gemeenten) biedt ook composters aan die zijn gemaakt van gerecycled plastic. Deze zijn tegen kostprijs verkrijgbaar bij het stadhuis en zijn geschikt voor de typische stedelijke familie om zowel hun afvalproductie te verminderen als goede tuinhumus te produceren om de grond te verrijken. Hopelijk zal deze toewijding aan het verminderen van de hoeveelheid afval die naar stortplaatsen gaat, zich verspreiden als basis voor hun eigen modellen op de successen van anderen.
Naast het afwisselen van bruine en groene lagen in de composthoop, kunnen andere materialen worden toegevoegd om het eindresultaat te verbeteren en de afbraak van organische stof te versnellen. Een van de beste manieren om het proces te versnellen, is door Compost Activator maandelijks of tweemaandelijks te gebruiken. Alfalfa Meal kan aan de hoop worden toegevoegd om de voeding van het eindproduct te verbeteren. En gehakte stengels en bladeren van smeerwortel en brandnetel zouden het composteringsproces versnellen omdat ze hun eigen enzymen in de hoop afgeven. Gehakte duizendbladplanten zouden dit effect ook hebben.
