Nieuwe film onderzoekt verlies van zaaddiversiteit

Filmmaker M. Sean Kaminsky's nieuwe documentaire Open Sesame kijkt naar de noodzaak van zaaddiversiteit en hoe monocultuur-landbouwpraktijken deze bedreigen. In de afgelopen eeuw, we zijn een verbazingwekkende 90 procent van de fruit- en groentezaden kwijtgeraakt zodra ze beschikbaar waren. In plaats daarvan, de wereldvoedselvoorziening is grotendeels gebaseerd op hybride zaden, en als muilezels, ze zijn niet in staat om zich op natuurlijke wijze voort te planten. Als resultaat, er is geen manier voor een soort om regionale winterhardheid te ontwikkelen, of bestand zijn tegen ongedierte, ziekten en veranderende klimaatomstandigheden.

Open Sesam laat zien wat er op het spel staat als zaden worden gepatenteerd en gecontroleerd door grote bedrijven, en de film toont verschillende benaderingen die ondernemende boeren gebruiken om zaden te bewaren en diversiteit te bevorderen.

Als het plantseizoen in de lente begint, we spraken met Kaminsky over de film, wat hem inspireerde om het te maken en de gevaren waarmee zaden tegenwoordig worden geconfronteerd.

Open Sesame kan hier op Vimeo worden gestreamd of gedownload, evenals iTunes en Amazon. Er zijn ook dvd's te koop.

Moderne boer: Wat inspireerde je om een ​​film over zaden te maken?

M. Sean Kaminsky: Ik was op een conferentie over open source video en het voorkomen dat videotechnologie eigendom zou worden. Ik realiseerde me dat zaden grotendeels closed source zijn geworden. Het herinnerde me eraan dat ik als kind geobsedeerd was door zaden. Zaden zijn fascinerend omdat ze een verhaal kunnen vertellen. Elk heeft een geschiedenis.

MF: Je illustreert hoe genetische diversiteit wordt bedreigd zonder 'open-source' landbouwpraktijken. Het is verrassend dat de gevaren van monocultuur geen mainstream gesprek zijn, zoals klimaatverandering.

MSK: Ik denk niet dat mensen zich bewust zijn van de situatie waarin we onszelf hebben geschilderd. Monoculturen zijn gevaarlijk omdat het gebrek aan genetische variatie ons ongelooflijk kwetsbaar maakt. En die risico's waarmee we worden geconfronteerd, worden verergerd door klimaatverandering en extremere weersomstandigheden.

MF: De film laat zien hoe de commerciële zonnebloemindustrie bijna werd uitgeroeid door een ziekte. Ben je verbaasd dat we nog geen grote uitsterving hebben gezien?

MSK: We zijn dichtbij gekomen. Er zijn bijna-ongelukken geweest, en we zien grote problemen met tarwe. We blijven een stap voor door meer pesticiden en fungiciden te gebruiken, maar dat doodt ons of het milieu. Het risico is dat als het gebeurt, dingen zullen heel snel instorten, zoals de bankencrisis van 2008. Alles leek goed tot het moment dat het dat niet was.

MF: Welke rol heeft Monsanto gespeeld?

MSK: In 1980, de rechtbanken stonden bedrijven toe zaden te patenteren, en Monsanto begon kleine boeren aan te klagen toen de wind gepatenteerde zaden op hun land blies. Monsanto probeerde te zeggen dat besmetting niet van nature gebeurt en boeren de zaden stelen. uiteindelijk, het resulteerde in een gedeeltelijke overwinning voor kleine boeren omdat de rechtbanken oordeelden dat besmetting van nature voorkomt. Terwijl Monsanto en andere grote bedrijven hun miljoenen in het spel brachten, ze begonnen kleine zaadbedrijven uit te kopen. Industrialisatie streeft er altijd naar om dingen beter te doen, sneller en uniformer. Ze brachten een mentaliteit van autofabricage op gewassen, als een Henry Ford-model van landbouwproductie. Maar we kunnen zaden niet patenteren. Ze zijn geen uitvinding.

MF: Vroeger, mensen bewaarden hun eigen zaden voor het volgende seizoen. Nu kopen we ze. Wat is er gebeurd?

MSK: Er zijn meerdere oorzaken, maar de grootste reden was eigenlijk de verschuiving naar het gebruik van hybride zaden in de jaren '50. Dat was het moment dat boeren van producent naar consument gingen en zaden leverden. In het begin was het logisch vanwege de hybride kracht. Helaas, hybride kracht neemt af na een paar generaties.

MF: Een van de terugkerende thema's in de film is de inherente kracht van zaden. Denk je dat we vergeten zijn dat we de macht hebben om onze eigen zaden te produceren?

MSK: Vast en zeker. Honderd jaar geleden, zaden raakten ieders leven. Vandaag, het is ingewikkeld voor kleine boeren, die vast komen te zitten in contracten met zaadbedrijven. In sommige gevallen, het is zelfs niet mogelijk voor boeren om zaden te vinden die niet genetisch gemodificeerd zijn. Maar we zien dat tuinders en hobbyboeren verschillende soorten zaden bewaren, en er zijn netwerken zodat we ze met anderen kunnen delen.

MF: Mensen maken zich nu klaar om te planten. Hoe kan de kleine boer of tuinman de genetische diversiteit herintroduceren?

MSK: Zoek naar erfstukken of open bestoven variëteiten. Heirloom-variëteiten zijn 50 jaar of ouder. Controleer het label of Google de naam. Zodra u open bestoven zaden gebruikt, begin ze op te slaan voor gebruik volgend jaar. Dat werkt niet met hybride zaden. Ze zullen niet trouw aan het type worden.

MF: Zijn er andere manieren waarop we zaaddiversiteit kunnen stimuleren?

MSK: Mensen kunnen meedoen aan de Seed Savers Exchange of hun eigen zadenbibliotheek starten. We kunnen vechten voor GGO-etikettering. We kunnen naar de boerenmarkt gaan en vragen waar hun zaad vandaan komt. Laat ze weten dat we op zoek zijn naar unieke soorten.

MF: Je vergelijkt zaden met verhalen vertellen. Wat is de connectie?

MSK: Zaden verbinden zich met iets in ons DNA, en het wordt wakker. Het is bijna een mentaliteit. Wanneer je zaden opslaat of deelt, ze raken verweven in ons leven en onze culturele herinneringen. De tomaten die je kweekt doen je denken aan de eerste keer dat je zelfgemaakte pastasaus maakte. Als je zaden verhandelt, je wisselt verhalen uit. En dat geeft ze een ander soort leven dat net zo voedzaam is als het kweken voor voedsel.