Hoeveel voer kan Honey Locust aan uw voorraad toevoegen?

  Als je mijn vorige artikel over Christusdoorn hebt gelezen , weet je dat het een baanbrekende bron van wintervoorraadvoer is. In het grootste deel van de Verenigde Staten is er geen betere boom om tijdens die kritieke wintermaanden voer aan een boerderij toe te voegen.

Laten we nu eens nader kijken naar de waarde van acacia-peulen en hoeveel voer ze kunnen toevoegen aan uw voorraad.

Maar voordat we aan de slag gaan, laten we duidelijk zijn:uw resultaten zullen variëren. Of je nu op rotsachtige grond in New York staat of een goed doorlatende vallei in Georgia of een winderige knop in Kansas, het speelt een grote rol bij de opbrengsten die je krijgt. Sorry, maar als je op een heuvel in Vermont bent, krijg je nooit de pod-opbrengst die een grazier op het bodemland van Mississippi kan verwachten. Dus pas uw verwachtingen dienovereenkomstig aan.

Laten we beginnen met het bepalen van de ruwvoeropbrengst op dit modelbedrijf.

Ik gebruik de hooiopbrengstgegevens van 2019 in Virginia (een staat waar de honingsprinkhaan goed groeit en goed is bestudeerd). De gegevens tonen gemiddelde hooiopbrengsten van 2,2 ton/acre. Laten we uitgaan van goed management en dat aantal afronden naar 2,5 ton/acre, of 5.000 lbs/acre als voer. Uitgaande van 18% vocht in het hooi, wordt dat 4100 lbs. van droge stof.

Nu verder met de honingsprinkhaanpeulen. Omwille van deze berekening gebruiken we 100 pond/boom/jaar als een mooi rond getal. Ik heb vaak gezien dat bomen, zowel in het wild als uit geselecteerde bestanden, in een bepaald jaar meer dan 300 pond produceren. Christusdoorn heeft echter de neiging om te masten, waarbij ze het ene jaar zwaar en het volgende jaar licht zullen opleveren. Dus jaren moeten worden geëgaliseerd. Gelukkig synchroniseren bomen hun mastneiging niet zoals eiken doen (waarbij alle eiken in het bos dezelfde jaren zwaar of licht opleveren). Daarom zal een gevarieerde selectie van honingsprinkhanen elkaar in evenwicht houden. Hier is een paper rapportage van de opbrengst van een bosje geënte honingsprinkhaan aan de Auburn University (lang geleden in 1947). De gemiddelde opbrengst voor de geënte Millwood-variëteit op de leeftijd van 9-10 was 43,5 kg of 95,7 lbs. Omdat het geënte bomen zijn, zal die opbrengst aan de hoge kant zijn voor jonge bomen, maar het zijn erg jonge bomen. Helaas hebben we geen gegevens over hoe die bomen opleverden op de leeftijd van 20, 50 of 80 jaar. We gebruiken dus het ronde getal van 100 lbs/boom/jaar. Afhankelijk van uw omstandigheden, de zorg die u aan de bomen geeft, de genetica en de volwassenheid van de bomen, kunt u veel minder of veel meer krijgen dan dit aantal.

Vervolgens, hoeveel bomen zal deze hectare hebben? Er is geen perfect aantal bomen om vast te stellen, omdat er altijd compromissen zijn. Plant 200 bomen/hectare en je bereikt snel de ideale schaduwniveaus en een goede peulenproductie. De kosten voor het aanleggen van 200 bomen van hoge kwaliteit op een hectare zijn echter waarschijnlijk te hoog om in overweging te nemen, gezien het feit dat u ze binnen ongeveer tien jaar moet gaan uitdunnen. Aan de andere kant van het spectrum kost slechts 10 bomen per hectare minder om te vestigen, maar het zal een generatie duren om meer ideale schaduwomstandigheden te bereiken, en twee of drie generaties voordat de peul dezelfde opbrengst geeft als een dichter beplante hectare. Voor deze berekening gaan we ergens in het midden met een tussenruimte van 30'x40', wat ons 36 bomen/hectare oplevert

Samen zorgen de 36 bomen/hectare en 100 pond peulen/boom voor een opbrengst van 3.600 lbs/acre. Dat is een behoorlijke opbrengstverhoging als het een toevoeging is aan de 5.000 pond/acre ruwvoer. Zal de ruwvoergroei afnemen? Potentieel, hoewel dat van veel factoren afhangt, zoals uw voersoort, aspect van uw weiland, klimaat, enz. Koele seizoensvoedergewassen zullen dol zijn op de gevlekte schaduw van de honingsprinkhaan en doen het beter in de zomer dan wanneer ze in de zomer aan het bakken waren. hete julizon. Christusdoorn heeft de neiging om later uit te bladeren dan veel andere soorten, zodat er in het vroege voorjaar meer zonlicht op het voer kan komen. Een waarschijnlijk resultaat van het toevoegen van mooie gevlekte schaduwbomen aan weilanden met lage dichtheden (we hebben het hier niet over een bos) is een lichte vermindering van de voedermassa in de lente en de herfst, maar sterkere groei in de hete maanden wanneer de groei anders zou inzakken. En een goede voederboom zal de opbrengstdaling ruimschoots goedmaken door peulen te laten vallen.

We zouden belangrijke inzichten mislopen als we alleen zouden kijken naar de kilo's die het voer en de peulen opleveren. Zeggen dat die twee voedingen hetzelfde zijn, zou hetzelfde zijn als een glas magere melk gelijkstellen aan een glas volle melk. Het grote verschil is dat een pond sprinkhanenpeulen veel energierijker is dan een pond hooi. Laten we, voor een meer genuanceerde vergelijking, eens kijken naar de calorische energie die elk voer afbreekt.

Laten we beginnen met het hooi. Met ongeveer 950 calorieën/pond hooi DM, kijken we naar de weide die 3.895.000 calorieën produceert in voer/hectare/jaar.

Laten we nu eens kijken wat voor soort calorische opbrengst er uit die 3.600 lbs peulen komt. De peulen (met 29% suiker) geanalyseerd voor Feedipedia bevatte 18,3 MJ/KG op DM-basis. Vertaal dat naar calorieën/pond voor pods, en je krijgt 1.981 calorieën/pond. Laten we aannemen dat de 100 lbs acacia-peulen die uit onze 36 bomen vielen, 35% vocht bevatten, zodat elke boom 65 lbs daadwerkelijke droge stof opleverde. Dat levert 128.765 calorieën per boom op, of 4.635.540 calorieën per hectare.

Ga terug en lees dat nog eens als je wilt (en hier is een tabel om de berekeningen duidelijk weer te geven).

Dit vertegenwoordigt een enorme toename van voer, en dat alles zonder nog een vierkante meter land toe te voegen. Het meer dan verdubbeld de voeropbrengst per hectare, plus schaduw en alle voordelen van gewichtstoename die daaruit voortkomen, plus een diverser en veerkrachtiger ecosysteem, plus een geweldige PR-campagne!

Dit is een simplistisch model, zoals we al hebben vermeld. In werkelijkheid wil ik niet dat mensen monoculturen van honingsprinkhaan gaan creëren. Er zijn een heleboel andere bomen met een goede gebruikswaarde in een weiland. Dadelpruimen laten voer vallen zoals honingsprinkhanen (fruit laten vallen van augustus tot januari of later, afhankelijk van de variëteit). Als je honingsprinkhaan kunt kweken, kun je kaki kweken. Eiken zijn een andere die graziers hebben gebruikt, en braameiken zullen eikels dragen die bijna zo groot zijn als een golfbal. Dan heb je allerlei soorten bomen die misschien geen mastgewas laten vallen, maar wel andere diensten leveren, zoals stikstofbinding (sprinkhanen, els, mimosa), windscherm (groenblijvende planten en eventueel dicht aangeplante loofbomen), bladvoer als aanvulling ( moerbeiboom, hybride populier, wilg). Als je dit leest, kan ik er zeker van zijn dat je de waarde van een polycultuur inziet. Maar er gaat niets boven een goede honingsprinkhaan voor bosweide.

Dit is een momentopname van de Christusdoorn in de kinderschoenen. Er is bijna geen kweekwerk gedaan aan deze boom, een boom die al meer kan opbrengen dan wat maïs produceerde tot de Groene Revolutie (gemiddelde maïsopbrengst per hectare in de VS was ongeveer 30 bushels/acre, of slechts 2,6 miljoen calorieën/acre, tot 1935). Waarom is er niet meer werk verzet? Een gebrek aan geduld en langetermijnvisie. Onderweg werden verschillende kweekinspanningen gestart, maar de meeste werden stopgezet toen het leiderschap veranderde of nieuwere, glanzendere, beter gefinancierde kansen (zoals onderzoek naar maïs en sojabonen) verschenen. Vandaag is echter een andere dag. De betovering en aantrekkingskracht van industriële monocultuur begint af te brokkelen, en er is een groeiende druk om de landbouw te verduurzamen en koolstof op te slaan in de bodem waar het thuishoort. Jij maakt deel uit van die golf en schept de voorwaarden voor gezonder voedsel, diepere grond en stabiele gemeenschappen. In ons maatschappelijk streven om haag tot haag te ploegen, verwaarloosden we de grassen en bomen die de basis vormen van goed rentmeesterschap. Ze mogen niet langer worden verwaarloosd.