Welkom bij
Moderne landbouw
!
"Helpen!" Ik klaagde. “Wat is dit voor plantje? Het neemt mijn tuin over!”
Mijn vriend, altijd een geweldige hulpbron, was me opnieuw te hulp gekomen. 'Ik denk dat dat pachysandra is. Zeer invasief. Mooie kleine bloemen en een geweldige, snelgroeiende bodembedekker, maar hij neemt snel de overhand. Erger dan maagdenpalm en lelietje-van-dalen.”
"Oké. Dus nu weet ik hoe het heet - hoe controleer ik het? Ik bedoel, ik heb deze planten geërfd van de vorige eigenaar. Ze waren 10 jaar geleden niet veel, maar nu nemen ze het over.”
"Je zult het moeten opgraven, plant voor plant."
'Ik heb het geprobeerd,' wierp ik tegen. "De wortels van deze plant zijn monsterlijke knollen die over de hele lengte en breedte van de tuin lopen. Ik graaf, graaf, graaf, en er zijn nog meer wortels, en de planten komen een paar dagen later weer uit de grond.”
"Graaf in het voorjaar als de knollen niet zo monsterlijk zijn", adviseerde ze. "Het lijkt erop dat je enige vooruitgang hebt geboekt om de invasie een halt toe te roepen."
Ze wees naar een paar kale plekken in de tuin en een enorme hoop bladmulch aan het ene uiteinde. "Wat is er met de stapel bladeren?"
"Ik heb de bladeren van de afgelopen herfst gemulleerd en gedumpt", legde ik uit. "Ik dacht dat als ik de plant begroef, hij geleidelijk zou verdorren. Ik heb enig succes gehad en de mulch verrijkt de grond. Het is ook een natuurlijke mulch, niet zoals de zakken met spullen die de meeste mensen in de tuincentra kopen."
"Waar genoeg. Mijn suggestie zou zijn om door te gaan met mulchen en de tuin een paar jaar de tijd te geven om zich terug te verdienen, of de invasieve pachysandra te verdragen. Ondanks zijn wrede knolsysteem wurgt hij de andere groei niet. De wortelstokken kunnen tijdens de zomermaanden dikker worden, maar het wortelstelsel is ondiep."
Kijk,' wees ze. “Je pioenen doen het goed. En je rododendronbollen doen het goed. Als bodembedekker houdt pachysandra het vocht in de grond voor de droogtes waar we de afgelopen zomers mee te maken hebben gehad."
Ik slaakte een diepe zucht. "Misschien houd ik een klein gebied met pachysandra en probeer ik de verspreiding ervan naar andere gebieden te beperken."
Gerelateerd bericht:Homestead-verhalen:het verhaal achter longkruid
Ik stond stilletjes naast mijn vriend de invasieve plant te bestuderen. Ik moest toegeven dat het een mooie bodembedekker was voor die moeilijk te kweken gebieden onder bomen. Beter en aantrekkelijker dan gras - met een dichte mat van groen gebladerte. De korte verschijning van witte en gele bloemen in de lente droeg ook bij aan zijn charme, en toen hij bloeide, was er een heerlijke, vage jasmijnachtige geur.
Pachysandra is absoluut een gemakkelijk te kweken plant, zolang ze maar niet te veel water krijgt. De wortelstokken houden er niet van om in kletsnatte grond te zitten. Als de plant te nat is, zal hij wortelrot ontwikkelen en afsterven, zodat hij overleeft in droogte en goed groeit in de volle schaduw of volle zon, hoewel hij de voorkeur lijkt te geven aan volle schaduw.
Net als elke andere plant heeft pachysandra zijn problemen, de meest voorkomende is bladziekte. Vlekken op de bladeren zijn het eerste teken van deze schimmel en wanneer deze duidelijk geïnfecteerd is, is het het beste om water van bovenaf de plant te vermijden, omdat dit spatten en een snelle verspreiding van de schimmel veroorzaakt. Bladziekte zal pachysandra niet doden, maar het zal de plant verzwakken.
Een andere plaag die veel voorkomt bij pachysandra is de euonymus-schaal; een smal, wit insect dat de bladeren bedekt. Het creëert een wasachtige laag die de plant voedt en uiteindelijk doodt. Vanwege de wasachtige bedekking is het moeilijk om de plaag onder controle te krijgen en kan het nodig zijn om de aanslag handmatig te verwijderen en de plant in een insectendodende zeep te weken.
Woelmuizen en mollen die rond de wortels van de plant graven, kunnen de plant ook beschadigen en doden, zoals bij elke tuinplant.
Er zijn verschillende soorten pachysandra. Hier zijn twee van de meest voorkomende.
Een kruidachtige vaste plant met kenmerkende glanzende, kransen van groenblijvende bladeren en korte witte bloemen die kort in de lente verschijnen. Tijdens de bloei zeer geurig. Verspreidt zich via ondergrondse uitlopers, invasief, maar vormt een dikke (tot 4 inch) struikachtige groenblijvende bodembedekker. Inheems in Japan, wordt het beschouwd als een exotische, maar invasieve plant in Noord-Amerika.
Deze verschilt van de Japanse wolfsmelk doordat de bladeren grijsachtig groen zijn en mat met een onregelmatige witte rand. Het pronkt ook met de bekende trossen witte bloemen in het vroege voorjaar.
Het is interessant omdat ik dacht dat mijn pachysandra gele bloemen kreeg. Ze zien er zo vluchtig uit dat je waakzaam moet kijken. Bij nader inzien zijn mijn zogenaamde gele bloemen wit, maar voordat ze afsterven hebben ze een lichtgele tint.
Zoals mijn vriend opmerkte, was deze invasieve plant geen wraakzuchtige toevoeging aan de tuin. Naast mijn planten - die duidelijk overleefden in de pachysandra-tuin - zijn andere gezelschapsplanten die goed groeien met deze bodembedekker onder meer sleutelbloemen, kaneelvaren (een andere invasieve plant waar ik niet zo dol op ben) en Hakone-gras (een Japanse exotische plant). Ik weet zeker dat er nog meer zijn die ik zal ontdekken als ik mijn tuindomein uitbreid.
Behalve bodembedekkers zijn er enkele eetbare toepassingen van de plant. De vrucht (die na de bloemen verschijnt) is zoet en sappig en kan zowel rauw als gekookt gegeten worden. Om de vrucht te laten groeien, zijn echter zowel mannelijke als vrouwelijke planten nodig. Ik neem aan dat ik er maar één heb, aangezien ik nog nooit fruit op mijn pachysandra heb gezien.
Waarom zou ik niet van mijn pachysandra kunnen genieten? Het is bestand tegen herten en konijnen - beide plagen van mijn landbezit. Het is droogtebestendig, ongediertebestendig, houdt van de schaduw en vraagt weinig onderhoud. Wat kan ik nog meer vragen? Voor nu heb ik besloten mijn pachysandra te laten gedijen. Nou ja, in ieder geval in het schaduwrijke gebied waar het is ontstaan. Wat betreft de rest van de tuin? We zullen zien.
