Welkom bij
Moderne landbouw
!
Inleiding tot instandhoudingslandbouw, landbouwpraktijken, en principes : Wat is conserverende landbouw? :Conservation Agriculture (CA) is een reeks bodembeheerpraktijken die bodemwater, minimaliseert de verstoring van de bodemstructuur, verbetert de biodiversiteit, en verbetert de gewasopbrengst. Het belangrijkste doel van conservatielandbouw is om hoge gewasopbrengsten te produceren en tegelijkertijd de productiekosten te verlagen, water besparen, en het behoud van de bodemvruchtbaarheid.
Conserverende landbouw bevordert minimale bodemverstoring, diversificatie van plantensoorten, onderhoud van een permanente bodembedekking, en verbetert de gewasopbrengst. Het spaart natuurlijke hulpbronnen, biodiversiteit, en arbeid. Het vermindert hittestress, verhoogt het beschikbare grondwater, en bouwt bodemgezondheid op. Het bevordert een minimale bodemverstoring die no-till farming is. Het draagt bij tot een efficiënter gebruik van water en nutriënten, verbetert natuurlijke biologische processen boven en onder het grondoppervlak, en verbeterde gewasproductie. Het is een set van bodembeheerpraktijken die de verstoring van de bodemstructuur minimaliseert, samenstelling en natuurlijke biodiversiteit. Conserverende landbouw heeft het potentieel bewezen om de gewasopbrengst te verbeteren door verschillende praktijken toe te passen.
Conserveringslandbouw is een duurzame benaderingsmethode om de landbouwproductie te verbeteren die tot doel heeft de bodem te beschermen tegen erosie en degradatie, en vervolgens de oogstopbrengst te verhogen. Minimale bodemverstoring, onderhoud van permanente bodembedekking, en het gebruik van vruchtwisseling zijn de drie belangrijkste principes van conservatielandbouw. Als we de bodemkwaliteit willen verbeteren, we moeten ons interessegebied richten op de applicatie genaamd Conservation Agriculture System, dat hoort bij de principes van duurzame natuur.
Conservation Agriculture omvat de onderstaande procedures;
Conserverende landbouw is gebaseerd op drie hoofdprincipes. Zij zijn;
1. Minimale mechanische bodemverstoring of bodemverstoring zo min mogelijk – Het idee is om direct in de grond te planten, zonder schoffel- of ploegmethodes. Het grondbewerkingssysteem wordt gereduceerd tot het scheuren van plantlijnen of het maken van plantgaten met een schoffel. Het is door directe plaatsing van zaad en/of kunstmest.
2. Houd de grond zoveel mogelijk bedekt of permanente organische bodembedekking – Minimaal 30% met gewasresten en bodembedekkers. Hakselhout, speciale bodembedekkers, en gewasresten die op het veld achterblijven, beschermen de bodem tegen erosie en beperken de groei van onkruid. Boeren verwijderen gewasresten of mengen ze met een ploeg of schoffel in de grond en dit in tegenstelling tot conventionele landbouw. Als resultaat, de grond wordt kaal gelaten, dus het wordt gemakkelijk weggespoeld door regen of wordt weggeblazen door de wind.
3. Mix en roteer gewassen – Gewassen roteren betekent elk seizoen hetzelfde gewas planten. Dit maakt vermenigvuldigingscycli van ongedierte mogelijk, ziekten, en onkruid resulterend in hogere gewasopbrengsten en behoud van bodemvruchtbaarheid.
Om de vruchtwisseling te verbeteren, er worden meer peulvruchten gekweekt die stikstof vastleggen en vervolgens de volgende gewassen helpen. De belangrijkste functie van minimale grondbewerking is het minimaliseren van het verlies aan organische stof in de bodem en het vergroten van de koolstof- en stikstofvoorraden in de bodem. Een toename van één procent in organische stof kan ongeveer 10 keer meer ton koolstofdioxide opnemen. Op deze manier, de uitstoot van koolstofdioxide in de atmosfeer wordt verminderd. Ook, om een gezond bodemsysteem te behouden, er mag geen kale grond meer zijn. Permanent bedekte grond leidt tot vele voordelen, zoals het behoud van de watercapaciteit in de grond, waardoor de grond niet uitdroogt, beheert voedingsstoffen, en verhoogt de opbrengst. Het geeft ons de mogelijkheid om natuurlijke hulpbronnen efficiënter te gebruiken met een minimale impact op het milieu.
Alle principes moeten tegelijkertijd worden toegepast om het volledige voordeel van Conservation Agriculture te behalen. Dit ideaal is niet overal mogelijk, maar boeren moeten proberen zo ver mogelijk in die richting te gaan.
Conserverende landbouw is een weg naar agro-ecosystemen voor het bereiken van een verbeterd en duurzaam productiviteitsbeheer, verhoogde winst, en voedselzekerheid met behoud en verbetering van de natuurlijke hulpbronnen en het milieu. Het wordt in veel delen van de wereld beoefend omdat ze zijn gevormd op ecologische principes die het landgebruik duurzaam maken. Het is gebaseerd op de praktische toepassing van drie gekoppelde principes, samen met andere relevante goede landbouwpraktijken (GAP's) van gewasproductie, en moet worden gezorgd voor een geschikt ontwerp, planning, en implementatieprocessen.
Het Conservation Agriculture-systeem is gebaseerd op onderling gerelateerde principes. Ze zijn minimale mechanische bodemverstoring, permanente bodembedekker met dood plantaardig materiaal, en gewasdiversificatie door rotatie. Het helpt boeren vooral om de oogstopbrengsten te behouden en te verhogen en de winst te vergroten, terwijl landdegradatie wordt teruggedraaid, het milieu beschermen, en reageren op de groeiende uitdagingen van klimaatverandering. Boeren beoefenen zero-tillage-landbouw om bodemverstoring te verminderen, die directe aanplant mogelijk maakt zonder te ploegen. De combinatie van tussenteelt en vruchtwisseling wordt nulbewerkingslandbouw genoemd, wat betekent dat twee of meer gewassen tegelijkertijd op hetzelfde stuk land worden verbouwd. Ook, dit zijn kernprincipes van duurzame intensivering.
De biologische activiteit van de bodem, zoals de ruimtelijke ordening van bodemcomponenten, is van fundamenteel belang voor het in stand houden van de landbouwproductiviteit en bepaalt in hun complexiteit de gezondheid en vruchtbaarheid van de bodem. Bodembeheerpraktijken verbeteren de bodemvruchtbaarheid door bodemverliezen te minimaliseren, voedingsstoffen, en landbouwchemicaliën door erosie, en omringende natuurlijke vegetatie en dieren in het wild in absolute termen in het zelfherstel van de respectieve ecosystemen. Goede landbouwpraktijken moeten zijn;
Mocht je dit missen: Landbouw in Afrika .
Zero-tillage-landbouw met residudekking bespaart water, verhoogt de organische stof van de bodem, evenals de kosten van machines, zal verlaagd worden, brandstof en tijd in verband met grondbewerking. Door de bodem ongestoord te laten, neemt de waterinfiltratie toe en houdt het bodemvocht vast en helpt zo erosie van de bovengrond te voorkomen. Het verbetert de wateropname, wat zorgt voor stabielere opbrengsten tijdens extreme weersomstandigheden die worden verergerd door klimaatverandering.
Conserverende landbouw biedt veel voordelen voor boeren. Boeren kunnen met beperkingen worden geconfronteerd om deze landbouwpraktijken voor natuurbehoud toe te passen. Bodems met een slechte afwatering of wetlands kunnen adoptie een uitdaging maken in de landbouw voor natuurbehoud. Boeren hebben de neiging om ze eerst voor voer te gebruiken als de gewasresten beperkt zijn. Ook, het is kennisintensief en niet alle boeren hebben toegang tot de kennis die nodig is over het beoefenen van conserverende landbouw. Het verhoogt de opbrengsten in de loop van de tijd, maar boeren zien mogelijk niet meteen opbrengstvoordelen. Door onderzoek en een aantal nieuwe methoden aan te passen, helpt het boeren om deze uitdagingen het hoofd te bieden en vervolgens de invoering van een conservatief landbouwsysteem te vergemakkelijken.
Enkele voordelen van conserverende landbouw worden hieronder gegeven;
Er zijn veel voordelen voor de boeren aan het toepassen van conserverende landbouw, bodem, omgeving, en uiteindelijk voor de hele samenleving door onze natuurlijke hulpbronnen in stand te houden en te behouden. Al deze voordelen omvatten economische, milieu, Behoud van hulpbronnen, aanhoudende gewasproductiviteit, verbetering van de efficiëntie van het water- en nutriëntengebruik, erosiebestrijding, en aanpassing aan klimaatverandering, enzovoort.
Conserverende landbouwpraktijken bieden veel voordelen op wereldwijde, regionaal, lokaal, en boerderijniveaus;
Duurzaamheid – Behoud van landbouw, het verbeteren van de natuurlijke hulpbronnen en het vergroten van de verschillende soorten bodemleven in landbouwsystemen zonder in te boeten aan opbrengsten bij hoge productieniveaus.
Land – Conserveringslandbouw verhoogt de productiviteit van het land. Het verbetert de bodemstructuur en beschermt de nutriëntenverliezen door een permanente bodembedekking te behouden en bodemverstoring tot een minimum te beperken. Ook, deze praktijken verbeteren het gehalte aan organische stof (SOM) in de bodem en de beschikbaarheid van nutriënten door gebruik te maken van het verbouwen van groenbemester/bedekkers (GMCC's) en deze residuen als oppervlaktemulch te houden. Daarom, akkerland onder conserveringslandbouw is productiever voor veel langere perioden.
koolstofvastlegging: – No-till velden fungeren als een gootsteen voor CO2 en Conservation farming die op wereldschaal wordt toegepast, kan de belangrijkste bijdrage leveren aan het beheersen van luchtvervuiling in het algemeen en de opwarming van de aarde in het bijzonder. Boeren die deze praktijk toepassen, kunnen uiteindelijk worden beloond met CO2-credits.
Arbeidsbesparing – Door gebruik te maken van conservatie-landbouwpraktijken, boeren kunnen tussen de 30 en 40% van de tijd besparen, werk, en fossiele brandstoffen. De verminderde arbeid komt van de afwezigheid van enkele grondbewerkingen tijdens het plantseizoen in de conservatielandbouw.
Gezondere bodems – Bodems onder conserveringslandbouw hebben een hoge waterinfiltratiecapaciteit, waardoor oppervlakte-afvoer en dus bodemerosie aanzienlijk worden verminderd. Dit verbetert de kwaliteit van het oppervlaktewater en vermindert de vervuiling door bodemerosie, en verbetert de grondwatervoorraden. In veel regio's, is waargenomen dat natuurlijke bronnen die vele jaren geleden waren opgedroogd, begon weer te stromen. Het potentiële effect van een massale adoptie van natuurbehoud op de mondiale waterbalans wordt nog niet volledig erkend.
Verhoogde opbrengsten – Gewasopbrengsten hebben de neiging om in de loop van de jaren toe te nemen, waarbij de variaties in de opbrengst afnemen.
Lagere kosten – Conserveringslandbouw is aantrekkelijk omdat het de productiekosten kan verlagen, vermindering van tijd en arbeid, vooral in tijden van piekvraag, zoals grondbewerking en beplanting, en het vermindert de investeringskosten en het onderhoud van machines.
Water – In het systeem van conservatielandbouw, gebruik minder water door verhoogde infiltratie. Ook, mulches beschermen het bodemoppervlak tegen extreme temperaturen en verminderen de verdamping van het oppervlak.
voedingsstoffen – Aan het bodemoppervlak wordt de nutriëntenvoorziening versterkt door de biochemische afbraak van organische gewasresten. Hoewel een groot deel van de stikstofbehoefte van primaire voedselgewassen kan worden vervuld door het planten van stikstofbindende peulvruchten, andere essentiële voedingsstoffen voor planten moeten worden aangevuld met extra chemische en organische meststoffen.
U kunt om verschillende redenen beginnen met conservatielandbouw.
Om uw opbrengsten te verbeteren – In veel gebieden dalen de opbrengsten. De belangrijkste oorzaak hiervan is de afnemende bodemvruchtbaarheid als gevolg van de manier van boeren. De stijgende bevolking zorgt ervoor dat boeren de traditionele praktijken die het land jarenlang braak hebben laten liggen, laten varen en steeds kleinere percelen cultiveren. Hoewel, intensief bewerken en schoffelen, jaar in jaar uit, kan een harde bodem in de grond opleveren. Vervolgens, dat de wortelgroei beperkt en planten belemmert. Regenwater beukt op de kale grond, en het vormen van een oppervlaktekorst die het water niet kan doordringen. Het loopt af, de waardevolle bovengrond mee te nemen, en op sommige plaatsen is de erosie zo hevig dat er weinig grond meer over is.
Om een goede oogstopbrengst te krijgen, boeren gebruiken vaak steeds meer kunstmest. Planten zijn kwetsbaarder voor droogte met minder vocht in de bodem. Vervolgens, ze beginnen te verwelken na een paar dagen zonder regen. Het voorkomt de vorming van harde pannen, beschermt de bodem, verhoogt het bodemvochtgehalte, en herstelt de bodemvruchtbaarheid, dus het stabiliseren van de opbrengsten en het verbeteren van de gewasproductie op de lange termijn.
Om uw productiekosten te verlagen – Het bewerken van de grond is duur in conserverende landbouw. Brandstof- en kunstmestprijzen en arbeidskosten stijgen voortdurend, terwijl de marktprijzen van landbouwproducten zijn gedaald. Boeren kunnen hun productiekosten niet terugverdienen door de producten te verkopen, zodat ze uiteindelijk verlies maken. Conserveringslandbouw zal deze boeren helpen om kosten te besparen en tegelijkertijd hun oogstopbrengsten te verhogen.
Om tekorten aan arbeidskrachten en landbouwkracht te verhelpen – Veel landbouwhuishoudens lijden aan een ernstig gebrek aan arbeidskrachten en landbouwkracht. Sommige trekdieren zijn gestorven door ziekte, of hun eigenaren hebben ze moeten verkopen om medische behandeling te betalen. Een gebrek aan boerenkracht dwingt boeren om op zoek te gaan naar andere methoden om te boeren. Het zijn agro-ecologische zones, Water beheersing, Bodembeheer, Duurzame en biologische landbouw, Bodembedekking, Conserverende grondbewerkingssystemen, gemengd bijsnijden, en Gewasrotatie, Agrobosbouw, Verwerking en Waardetoevoeging, Duurzame energie, en energie en klimaatverandering.
Wat denk je hiervan: Landbouwtips voor boeren .
Duurzaam landbeheer – Duurzaam landbeheer wordt ook wel landhouderij genoemd. Het is een brede term die verschillende soorten gewassen en veeteelt omvat die jaar na jaar goede opbrengsten willen produceren met behoud van bodem- en watervoorraden. Conservation landbouwsysteem is een vorm van duurzaam landbeheer.
Groene Revolutie versus Revolutie zonder of gereduceerd tot Revolutie – De Groene Revolutie bood onvoldoende voordelen aan arme, kwetsbare boeren die geen toegang hadden tot externe inputs, namelijk meststoffen, hybride zaden, en water. Het begint alle boeren en gemeenschappen in het algemeen ten goede te komen. Conserveringslandbouw is een stille beweging met meerdere belanghebbenden, gedreven door de drang om meer voedsel te produceren tegen lagere kosten, instandhouding van land- en waterbronnen en verbetering van de milieukwaliteit. Het past zich gemakkelijk aan als een belangrijk onderdeel van de strategie voor voedselzekerheid, en plattelandsontwikkeling verbetert de kwaliteit van het milieu en helpt tegelijkertijd de natuurlijke hulpbronnen in stand te houden.
Minimale mechanische bodemverstoring - Over het algemeen, Bodembiologische activiteiten worden verondersteld stabiele bodemaggregaten te produceren, evenals verschillende poriëngroottes die een goede beluchting en infiltratie van water mogelijk maken. Bij mechanische bodemverstoring door grondbewerking of teeltpraktijken, de biologische bodemstructureringsprocessen vervagen. Minimale bodemverstoring is verantwoordelijk voor het in stand houden van de optimale samenstelling van de ademhalingsgassen, geschikte porositeit voor bodemwaterbeweging, en het ontkiemen van onkruidzaden. De minimale mechanische bodemverstoring duidt op een permanent lage bodemverstoring, geen grondbewerking, en omvat dan direct zaaien zonder tillen, samen met onkruid wieden.
Permanente organische bodembedekker – Het is bij natuurbehoud absoluut noodzakelijk om de bodem te beschermen tegen de schadelijke effecten van blootstelling aan regen en zon; zorgen voor een constante voedselvoorziening voor de micro- en macro-organismen in de bodem, samen met plantenwortels. Bodembedekking wordt bereikt met biomassa verkregen uit gewasresten en bodembedekkers.
Gediversifieerde vruchtwisseling – Gediversifieerde vruchtwisseling is vereist voor het verstrekken van voedsel aan de bodemmicro-organismen, samen met het gebruik van voedingsstoffen door de gewassen in wisselwerking die door uitspoeling in verschillende bodemlagen aanwezig zijn. Dit kan worden bereikt door diepgewortelde gewassen af te wisselen met ondiepgewortelde gewassen. De vruchtwisseling waarbij vooral peulvruchten betrokken zijn, is gunstig voor de biologische stikstofbinding, het verminderen van plagen door verstoring van de levenscyclus van het plaagdier en ook het verbeteren van de biodiversiteit.
Zowel conventionele landbouw als conservatielandbouw omvatten een andere verscheidenheid aan operaties. De belangrijkste werkzaamheden zijn veldvoorbereiding, planten, bevruchting, Wieden, oogsten, en veldoperaties na de oogst. Er zijn veel variaties in zowel ‘conventionele’ als ‘conservatie’ benaderingen, dus de beschrijvingen zijn vereenvoudigd en kunnen niet weergeven wat er in een bepaald gebied gebeurt. Het wordt gekenmerkt door ploegen en beperkte recycling van organische materialen. Dit alles leidt tot hogere stabiele opbrengsten.
Deze twee landbouwsystemen zorgen voor een evenwicht tussen agrarische hulpbronnen door vruchtwisseling te gebruiken en de organische stof van de bodem te beschermen. Het belangrijkste verschil tussen conserveringslandbouw en biologische landbouw is dat biologische boeren een ploeg of grondbewerking gebruiken, terwijl boeren die de landbouwsector in stand houden, natuurlijke principes gebruiken en de grond niet bewerken. Zonder gebruik te maken van anorganische meststoffen passen biologische boeren grondbewerking toe om onkruid te verwijderen.
Conserverende landbouwboeren gebruiken een permanente bodembedekker en planten vervolgens zaden. Ze kunnen anorganische meststoffen gebruiken om onkruid te bestrijden in bodems met een lage vruchtbaarheid. Overuren, het gebruik van landbouwchemicaliën kan worden verminderd of langzaam worden afgebouwd. Beide methoden roteren gewassen om de grond vruchtbaar te houden en gebruiken technieken voor het vasthouden van water door bodembedekkers te planten. Zowel biologische als conserverende landbouw hebben vergelijkbare prestaties. Hoewel, het belangrijkste verschil tussen de twee is milieuvriendelijkheid.
Biologische landbouw omvat het verbouwen van gewassen en vee zonder gebruik te maken van landbouwchemicaliën. Het is mogelijk om biologische landbouw te doen zonder kunstmest te gebruiken, herbiciden, of pesticiden, maar veel soorten natuurbehoud gebruiken deze landbouwchemicaliën, maar in kleine hoeveelheden en met zorg. Terwijl instandhoudingslandbouw de nadruk legt op nul of verminderde grondbewerking en onderhoud van de bodembedekking, lijkt niet gebonden aan deze praktijken.
Zowel natuurbehoud als klimaatslimme landbouw zijn vergelijkbaar, hun doeleinden zijn verschillend. Deze landbouwsystemen hebben tot doel een positief effect op het milieu te hebben en kleinschalige landbouwsystemen duurzaam te intensiveren. Het helpt boeren om zich aan te passen aan en de opbrengst te verhogen, ondanks klimaatrisico's.
Klimaatslimme landbouw heeft tot doel zich aan te passen aan en de effecten van klimaatveranderingen te verzachten door koolstof in de bodem vast te leggen en de uitstoot van broeikasgassen te verminderen, en ten slotte de productiviteit en winstgevendheid van landbouwsystemen te verhogen om het levensonderhoud van boeren in een veranderend klimaat te waarborgen. Instandhoudingslandbouw kan als klimaatslim worden beschouwd omdat ze de doelstellingen van klimaatslimme landbouw verwezenlijken.
In elk landbouwsysteem plaag, gras, en vruchtbaarheidsbeheer zijn kritieke kwesties. Elke beperking met betrekking tot ongedierte, gras, en bodemvruchtbaarheid moeten worden beoordeeld en aangepakt voordat instandhoudingslandbouw wordt geïmplementeerd.
Bij gebrek aan middelen, enkele oplossingen zijn gevonden door boeren. Ze zijn onkruidbestrijding, vruchtwisselingen, gebruik van mest, en andere gewassen voor bodemvruchtbaarheid, enz. Het combineren van natuurbehoud met biologische landbouw is overgenomen door kleinschalige boeren.
Plaagbestrijding - Nieuw, of qua uiterlijk tot nu toe onbekende plagen, in het begin kan optreden, waarbij de inbreng van chemicaliën betrokken kan zijn. Hoewel, het gebruik van vruchtwisseling en dekgewassen zou bij deze taak moeten helpen, door de infectieketen tussen volgende gewassen te onderbreken. In de conserverende landbouw, plaag- en ziektebestrijding zijn gebaseerd op Integrated Pest Management (IPM)-technologieën.
Onkruidbestrijding – Synthetische chemische herbiciden kunnen de eerste jaren nodig zijn, maar moeten met grote zorg worden gebruikt om de negatieve impact op het bodemleven te verminderen. Mulch cover en cover crops, vruchtwisselingen, en herbiciden zijn de technologieën om onkruid te bestrijden. Voor uitzonderlijke gevallen, mechanische wieders bestaan voor tractoren die door een mulchafdekking kunnen werken. De hoeveelheid herbiciden neemt af doordat de boer meer ervaring krijgt in het beheer van het systeem. Biologische onkruidbestrijding kan effectief zijn door de juiste keuze van bodembedekkers.
Vruchtbaarheidsbeheer – Bodembeperkingen zoals zuurgraad, zoutgehalte, of toxiciteitsproblemen moeten worden aangepakt bij de implementatie van conserverende landbouw. Organische stof in de bodem (SOM) en de keuze van gewassen en bodembedekkers spelen een sleutelrol bij het beheer van de bodemvruchtbaarheid, en vooral SOM geleverd door wortelontleding. De integratie van vee in het systeem kan ook een oplossing zijn, vooral voor boeren met slechte middelen of toegang tot minerale meststoffen. Het gebruik van organische en minerale meststoffen kan noodzakelijk zijn.
