Welkom bij
Moderne landbouw
!
All Cooped Up is een nieuwe functie, waarin pluimveeziekten worden geprofileerd en hoe deze te voorkomen/behandelen, geschreven als een samenwerking tussen medisch professional Lacey Hughett en pluimveespecialist Dr. Sherrill Davison van de Universiteit van Pennsylvania.
De feiten:
Wat is het? Een zeer besmettelijke bacteriële ziekte.
Veroorzaker: Een gramnegatieve staafvormige bacterie genaamd Pasteurella multocida.
Incubatietijd :5-8 dagen.
Ziekteduur: Acuut: Een zeer korte duur die meestal eindigt in de dood van de vogel. Chronisch: Dit is een blijvende ziekte die de vogel voor de rest van zijn leven aantast.
Morbiditeit: Kan erg hoog zijn, tot 100%.
Overlijden: Heel hoog.
Tekens: Acuut: anorexia, depressie, cyanose, ruwe ademgeluiden, slijmafscheiding en witte of groene diarree. Chronisch: Gewrichts-, lel-, voet- of peeszwelling, droge nek of vocht en pus in de ogen of sinussen. Post-mortem: Er kunnen bloedingen zijn op het hart, sereuze vliezen, buikvet of spiermaag. De lever kan vergroot zijn met necrotische vlekken.
Diagnose: Postmortaal onderzoek en kweek door een dierenarts.
Behandeling: Antibiotica verkregen via een dierenarts, meestal sulfamedicijnen, tetracyclines, erytromycine, streptomycine en penicilline.
De Schepper:
Kippencholera is een zeer besmettelijke bacteriële infectie die meerdere soorten wilde en gedomesticeerde vogels treft. Kalkoenen en watervogels zijn vatbaarder dan kippen, en oudere vogels zijn vatbaarder dan jongere. Het begin is plotseling, met een hoge mortaliteit en morbiditeit. Chronische infecties kunnen ook voorkomen en zijn eerder asymptomatisch. Vogelcholera komt wereldwijd voor.
P. multocida wordt verspreid via de uitwerpselen van de mond, neus en ogen van een besmette vogel. De grootste dragers van de bacterie zijn chronisch geïnfecteerde vogels en degenen die asymptomatisch zijn, maar thuiskoppels kunnen ook besmet raken door wilde vogels.
Deze bacteriën kunnen op de meeste oppervlakken overleven en kunnen lang genoeg leven om vogels te infecteren vanuit blootgestelde voerzakken, schoenen, kratten of apparatuur, dus uitstekende bioveiligheid is een must voor ziektepreventie. Bovendien kunnen zoogdieren zoals knaagdieren of huisdieren de ziekte in de leefruimte van de kippen brengen en hen mogelijk besmetten. De bacteriën kunnen worden gedood door de meeste ontsmettingsmiddelen, hitte, zonlicht en drogen.
Helaas is een van de eerste tekenen van hoendercholera een overleden vogel. Vaak zullen eigenaren geen andere voortschrijdende tekenen van infectie opmerken en neemt de mortaliteit van het koppel snel toe. Naarmate meer vogels de ziekte oplopen, kunnen de symptomen duidelijker worden.
Tekenen om op te letten bij overlevende vogels zijn vermoeidheid, gegolfde veren, diarree, anorexia, afscheiding uit de neus en mond en een snelle ademhaling. Chronische infecties van P. multocida gebeuren later, maar omvatten extra tekenen van gezwollen lellen, voeten en pezen, en een droge nek die verband houdt met een infectie in het middenoor en schedelbeenderen.
Een postmortaal onderzoek zal verschillende tekenen aan het licht brengen, afhankelijk van het verloop van de infectie. Voor de vogels die sterven aan een acute infectie, kunnen de lever en de milt vergroot zijn en kunnen bloederige bloedingen worden gezien door de mucosale bekleding van de interne holte. Bij subacute infecties kan de lever ook enkele necrotische laesieplekken hebben.
Hoewel het mogelijk is om een voorlopige diagnose van hoendercholera te stellen op basis van leeftijd, ziektegeschiedenis en klinische manifestaties, is het nog steeds essentieel om de bacteriën voor conformatie te isoleren en te identificeren. Er zijn verschillende bacteriële infecties bij vogels die laesies kunnen veroorzaken die lijken op hoendercholera, en een juiste diagnose zal helpen bij de behandeling en het beheer van de kudde.
Preventie van de ziekte kan worden gedaan in gezonde, grootschalige koppels in de vorm van verzwakte vaccins. Kalkoenen kunnen het vaccin via het drinkwater krijgen, en kippen van vleugelwebinenting. De vaccinaties hebben een hoog slagingspercentage, maar mogen alleen worden toegediend als er zekerheid is dat de vogels gezond zijn en geen onderliggende aandoeningen hebben. Helaas zijn er geen vaccins beschikbaar voor kleine koppels. De isolaten moeten worden getypeerd om te bepalen of het vaccin effectief zal zijn. Er zijn beperkte soorten vaccins beschikbaar en worden gekozen op basis van het type van het specifieke isolaat.
Als een kudde kippencholera oploopt, zijn er verschillende medicijnen die de ziekte helpen beheersen. Deze medicijnen roeien de bacteriën niet uit, dus als ze worden gestopt is het mogelijk dat de infectie weer uitbreekt. De kudde zal altijd de ziekte bij zich dragen, dus de enige manier om de infectiecyclus volledig te stoppen, is door de overgebleven kippen te doden, de leefruimte te desinfecteren en een paar weken te wachten voordat nieuwe vogels worden toegevoegd.
Als eigenaren niet van plan zijn vogels te verkopen of nieuwe te kopen, kunnen ze sulfamedicijnen in het voer gebruiken om de sterfte te helpen verlagen. Tetracycline in het voer, in grote hoeveelheden, kan de infectie helpen beheersen. Penicilline kan worden gebruikt voor stammen die resistent zijn geworden tegen sulfamedicijnen. Neem voor elk gebruik van antibiotica contact op met uw plaatselijke dierenarts. Onjuiste dosering of medicijngebruik kan leiden tot resistentie, waardoor toekomstige infecties moeilijker te bestrijden zijn.
Alle informatie in dit artikel is op juistheid gecontroleerd door Dr. Sherrill Davison, pluimveespecialist aan de University of Pennsylvania School of Veterinary Medicine.
