Welkom bij
Moderne landbouw
!
Voor Amerikaanse ogen, boerderij Hoeve de Hulsdonk, buiten het stadje Beers in het zuidoosten van Nederland, lijkt op een radicale oefening in transparantie in de landbouw. Er is een fietspad om u het terrein op te lokken, en picknicktafels om je daar te houden. De donkere metalen schuur, torenhoog twee verdiepingen boven de boerderij en tractoren, heeft enorme horizontale ramen die in de zijkanten zijn geponst. En als je een beter zicht wilt hebben op de meer dan 17, 000 varkens die er elk jaar worden grootgebracht, je kunt trappen oplopen naar een openbare kijkruimte, en kijk van bovenaf op de varkens neer.
Dit alles omdat eigenaar Gerbert Oosterlaken gelooft dat hoe meer je kunt zien, des te beter.
Samen met elke andere veehouder in Nederland, Oosterlaken zit midden in een high-stakes, Door de overheid opgelegd experiment:kan grootschalige vleesproductie slagen zonder routinematig gebruik van antibiotica? “Groeibevorderaars, ” de microdoses van alledaagse antibiotica die aan vee worden gegeven om ze vet te mesten, zijn sinds 2006 in Europa verboden – maar Nederland besloot nog verder te gaan. Sinds 2009, Nederlandse boeren hebben het gebruik van dierendrugs gehalveerd zonder het dierenwelzijn of hun eigen winst te schaden. Vier jaar in het project, hun prestatie heeft enorme gevolgen voor de landbouw over de hele wereld.
“We hebben besloten dat diergezondheid, en menselijke gezondheid, zou onze prioriteit zijn, Oosterlaken vertelde me afgelopen herfst in zijn schuur, omringd door warme, met plastic beklede hokken waar zeugen sluimerden en nieuwe biggen gilden. “Ik hoef niet elke dag antibiotica te slikken. Er is ook geen reden waarom mijn varkens dat zouden moeten doen.”
Overalls en laarzen waarvan de kleuren overeenkomen met verschillende zones, helpen de verspreiding van ziekten onder controle te houden. 
Blauwe laarzen aan de muur. 
Gele laarzen aan de muur. Antibiotica zijn al tientallen jaren een cruciaal (en controversieel) onderdeel van de vleesproductie. Aan het eind van de jaren veertig, biologen ontdekten per ongeluk dat het voeren van vee tetracycline de dieren sneller deed groeien en uit die onthulling, een industrie was geboren. Vandaag, voedselproducerende dieren die in de Verenigde Staten worden grootgebracht en gegeten, krijgen bijna 30 miljoen pond antibiotica per jaar. Dat is meer dan wat de 300 miljoen mensen van ons land innemen en, in tegenstelling tot mensen, dieren krijgen antibiotica als ze niet ziek zijn.
De meeste van die 30 miljoen pond worden aan varkens gegeven, kippen en runderen in kleine doses elke dag, voor groeibevordering en ziektepreventie – dat wil zeggen, om ze vet te mesten en te beschermen tegen de omstandigheden waarin ze worden grootgebracht.
Dit routinematige drogeren is al bijna onderwerp van discussie sinds boeren er in de jaren vijftig mee begonnen. De doses die aan vee worden gegeven om de groei te bevorderen of ziekten te voorkomen, zijn kleiner dan de hoeveelheid die nodig is om zieke dieren te genezen; ze doden alleen de zwakke bacteriën, sterker laten, drug-resistente degenen overleven en verspreiden. Britse wetenschappers begonnen in de jaren zestig een piek in antibioticaresistente infecties bij mensen te detecteren. en in 1977, de Amerikaanse Food and Drug Administration probeerde een aantal routinematige dosering van dieren te verbieden, het de schuld geven van toenemende hoeveelheden antibioticaresistentie. Vanaf dat moment, honderden wetenschappelijke studies hebben een verband gevonden tussen antibioticagebruik in vee en antibioticaresistente bacteriën op boerderijen en in de buitenwereld.
Tegelijkertijd, antibioticaresistente ziekten bij de mens zijn over de hele wereld verergerd, produceren wat de directeur van de Amerikaanse Centers for Disease Control and Prevention "nachtmerriebacteriën" noemt die niet met traditionele methoden kunnen worden behandeld.
Dus als Nederland het routinematige antibioticagebruik kan terugdringen zonder het voortbestaan van de boeren te schaden, misschien kunnen andere landen te.
Voorstanders van grootschalige landbouw verwerpen elk verband tussen boerderijen en gezondheidsproblemen. In publicaties en getuigenissen, woordvoerders van de conventionele vleesproductie hebben gezegd dat het wegnemen van antibiotica de productiviteit zou verlagen en de kosten zou verhogen.
Maar het succes van Nederland toont aan dat dit niet waar is. Het land is klein, maar de veeteelt is intensief en hightech:17 miljoen mensen en ongeveer 118 miljoen boerderijdieren delen een ruimte die slechts zo groot is als Maryland, toch is Nederland Europa's grootste vleesexporteur. Dus als Nederland het routinematige antibioticagebruik kan terugdringen zonder het voortbestaan van de boeren te schaden, misschien kunnen andere landen te.
Tien jaar geleden, Nederland verkeerde in een paradoxale positie. Het had een zeer lage antibioticaresistentie als gevolg van strikte regels voor infectiepreventie in ziekenhuizen en onderlinge afspraken over wanneer de krachtigste medicijnen moeten worden gebruikt. “In de menselijke gezondheidszorg we waren de beste van de klas, ” zegt Marieke Mossink, hoofd van de afdeling infectieziekten van het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. “Het verschil tussen onze gezondheidszorg en onze landbouw was dus enorm.” Het blijkt dat boerderijen in Nederland Europese koplopers waren op het gebied van antibioticagebruik.
In 2004, de effecten van dat grootschalige antibioticagebruik kwamen naar voren. Peuterdochter van een varkensboer werd voor operatie naar het ziekenhuis gebracht, kreeg de routinecontrole op resistente bacteriën die alle Nederlandse ziekenhuispatiënten krijgen en bleek drager te zijn van MRSA, ook wel medicijnresistente stafylokok genoemd - een virulente, moeilijk te behandelen infectie die levensbedreigend kan worden. Dat was buitengewoon:MRSA komt vaker voor in de VS, maar Nederland had er bijna geen vanwege de strenge controle op antibioticagebruik in de gezondheidszorg. De ouders van het meisje droegen het organisme ook; dat deden hun vrienden ook, en een van hun varkens ook. De soort had een unieke resistentiesignatuur, wat aangeeft dat het zich bij varkens had ontwikkeld vanwege de antibiotica die ze elke dag kregen, en het werd al snel door het hele land gevonden, boerderijen besmetten en de gezondheidszorg binnendringen. (Tot op de dag van vandaag wanneer leden van Nederlandse boerenfamilies naar ziekenhuizen gaan, ze worden in isolatiekamers geplaatst totdat laboratoriumtests aantonen dat ze vrij zijn van de kiem.)
Het idee dat landbouw een bedreiging voor de rest van de samenleving zou kunnen zijn, schudde het nationale vertrouwen. “Veel mensen in Nederland hebben dierlijke productie aan hun achterdeur, dus ze kijken altijd naar wat er gebeurt, ” zegt dr. Albert Meijering, beleidsmedewerker bij het Ministerie van Economische Zaken. De uitbraak van "varkens-MRSA" - bij daaropvolgende onderzoeken werden de bacteriën in heel Europa en in Canada en de VS gevonden - werd gevolgd door een nieuwe schok:een uitbraak op geitenbedrijven van Q-koorts, een ziekte die zo besmettelijk is dat de Amerikaanse regering het als een potentieel bioterreurmiddel beschouwt.
De genadeslag was de ontdekking in 2009 dat een andere resistente infectie, ernstiger dan MRSA, het land infiltreerde. Deze, wat door het acroniem ESBL gaat, verspreidde zich via darmbacteriën, zelfs bij mensen die geen duidelijke link met landbouw hadden. En toen onderzoekers naar de bron zochten, ze vonden het in voedseldieren, het identificeren van de gerelateerde bacteriën bij patiënten, in kippen en op kippenvlees.
Dus, de Nederlandse minister van landbouw, Gerda Verburg, besloot brutaal te zijn. Ze bracht het bewijs van antibioticagebruik en de gezondheidsrisico's ervan naar machtige particuliere organisaties (analoog aan de U.S. Poultry &Egg Association en National Pork Producers Council) die toezicht houden op het fokken van verschillende soorten dieren.
Met hun buy-in, ze ontwikkelde een keihard nieuw beleid:Geen preventieve dosering meer. Antibiotica alleen na veterinaire keuring. En van boeren zou worden verwacht dat ze hun gebruik sterk verminderen:met 20 procent in één jaar, en 50 procent in drie.
Het had tot een opstand kunnen leiden. In plaats daarvan, Nederlandse boeren knikten. In 2013, het ministerie maakte bekend dat de verkoop van antibiotica aan veehouderijen tussen 2007 en 2012 met 56 procent is gedaald. Boeren waren effectief gestopt met het gebruik van de meest kritieke medicijnen, degenen die het grootste risico vormden om gevaarlijke resistentie bij mensen te creëren.
Gerbert Oosterlaken, op zijn boerderij. 
Een zeug slaapt bij haar biggen. Omdat stress ziekte kan veroorzaken, de baby's worden langer dan normaal bij hun moeder gehouden. 
Het bezoekerscentrum op de boerderij van Oosterlaken. Alleen al het feit dat hij bezoekers zijn varkensbedrijf laat bezoeken, is kenmerkend voor het verschil tussen de Amerikaanse en Nederlandse kijk op het landbouwprotocol. De meeste grootschalige veeteeltactiviteiten in de VS ontmoedigen gapers. “Dit gebeurde zonder grote gevolgen voor de efficiëntie, of financieel rendement, ” verwondert Jan Kluytmans, een hoogleraar microbiologie die antibioticaresistentie monitort in het Amphia Ziekenhuis in de universiteitsstad Breda in het zuiden van Nederland. "Ik denk dat het erop wijst dat ze te veel gebruikten."
Het nieuwe antibioticasysteem van de Nederlandse overheid is complex maar eenvoudig. Omdat antibiotica alleen op recept verkrijgbaar zijn – niet, zoals in de VS, van een veevoederfabriek of een boerderijwinkel - dierenartsen zijn de poortwachters. In feite, boeren moeten de naam registreren van de dierenarts waarmee ze werken, waardoor ze niet kunnen shoppen. Alle recepten voor boerderijgeneesmiddelen worden onderdeel van een nationale database, en boerderijen die hetzelfde soort dier fokken, worden tegen elkaar gerangschikt om te meten hoe goed ze het doen. (Dit jaar, dierenartsen zullen ook tegen elkaar worden gerangschikt, om te onthullen wie de meeste medicijnen voorschrijft.) Antibiotica worden ook beoordeeld; om de geneesmiddelen voor te schrijven die het meest waarschijnlijk ernstige resistentie opwekken, een dierenarts moet aantonen dat er een gevoeligheidstest is uitgevoerd en dat geen enkel ander medicijn zal werken.
Er zijn spanningspunten. Ziektepreventiedosering kan een afdekking zijn tegen slordige praktijken:als de medicijnen niet langer beschikbaar zijn, boeren moeten veel aandacht besteden aan hygiëne, voeding en stress. Niet iedereen is daartoe bereid.
goede boeren, Hoewel, zie de nieuwe regels als een vonk voor innovatie. In het kleine stadje Reek, enkele kilometers van de varkensstal van Oosterlaken, broers Rob en Egbert Wingens houden honderdduizenden vleeskuikens op een boerderij die ze hebben geërfd en uitgebreid. Ze sleutelen aan hun voerrecept en de temperatuur in de stallen; de laatste tijd, om transportstress te vermijden, ze hebben eieren gekocht in plaats van kuikens en broedden de vogels uit in hetzelfde gebouw waarin ze zijn grootgebracht. Massaal grootgebrachte slachtkuikens lijken vaak schichtig en angstig; maar toen Rob Wingens een staldeur opende om een kijkje te nemen, zijn 3 weken oude kippen tuimelden op stevige poten naar buiten en pikten nieuwsgierig naar mijn laarzen. “In een normale kudde, we kunnen 3 procent van de vogels verliezen door een vroege dood, " hij zegt. “Met de veranderingen die we hebben doorgevoerd, we hebben het met 1 procent verlaagd.”
In 2010 begon het nieuwe programma van de Nederlandse overheid om antibiotica te beperken. De grafiek laat zien waarom:Ondanks een verbod op groeibevorderaars, Het antibioticagebruik nam niet af. 
In vergelijking met 2009 het laatste jaar van onbeperkt gebruik, het antibioticagebruik per diersoort daalde fors. Oosterlaken geniet ook van de uitdaging van landbouw zonder de kruk van antibiotica, en pronkt trots met de veranderingen die hij op zijn boerderij heeft aangebracht. Hij is geobsedeerd door bioveiligheid, bezoekers verplichten om te douchen en te shamponeren, verander in frisse kleding en ondergoed dat hij levert en trek dan geschrobde laarzen aan die in verschillende kleuren zijn afgestemd. Hij houdt zijn schuren warm en installeerde filters om ammoniak uit de lucht te halen. Hij laat zijn zeugen hun nesten dragen in “losse hokken” die moeder en nakomelingen bij elkaar houden, laat de biggen een week langer bij hun moeder dan standaard en voert ze op de hokbodem in plaats van in een trog zodat ze langzamer eten. "Werkelijk, wat we hebben gedaan is teruggaan naar oude systemen, " hij zegt.
Heeft al deze aandacht voor detail de resistentie tegen antibiotica bij dieren en mensen echt geholpen? Vroege gegevens zeggen ja. Uit het Nederlandse jaarverslag 2013 over antibioticagebruik bij dieren blijkt dat resistente bacteriën afnemen bij varkens, kalfsvlees, kippen en melkvee. Wat zal echt zijn waarde bewijzen, Hoewel, is of antibioticaresistente infecties ook bij mensen afnemen. Kluytmans meent tekenen van vooruitgang te zien. “We kunnen met zekerheid zeggen dat er geen verdere stijging is, en er kan zelfs sprake zijn van een afname” van ESBL-resistente bacteriën bij mensen, hij vertelt mij. “Hier moeten we heel voorzichtig mee zijn. Maar als het kan worden bewezen, het zal een voorbeeld zijn dat, zelfs op grote schaal, je kunt het tij keren.”
Dit zou het bewijs kunnen zijn dat weerspannige landen zoals de VS zullen moeten nadenken over soortgelijke veranderingen. Het is een bevestiging die ook Nederland nodig heeft om de antibioticareductie op gang te houden. Het ministerie van Landbouw heeft zich een nieuw doel gesteld om het drugsgebruik weer terug te dringen. Het wil het antibioticagebruik op boerderijen terugdringen tot 30 procent van waar het was voordat het programma begon. Dit stadium, iedereen is het er mee eens, zal de moeilijke zijn.
“We zijn halverwege waar we willen zijn, ” zegt Mossink, met verwijzing naar het ministerie van Volksgezondheid. “We hebben boeren en dierenartsen nodig om hun nieuwe rol te accepteren. We hebben andere stallen nodig, ander eten. We hebben consumenten nodig die bereid zijn iets meer te betalen, omdat vlees duurder zal zijn.”
Werkelijk, zij voegt toe, “We proberen de landbouw in Nederland opnieuw uit te vinden.”
Interviews met boeren en medewerkers van het ministerie werden georganiseerd door de Ambassade van het Koninkrijk der Nederlanden in samenwerking met de Pew Charitable Trusts. Dit verhaal is tot stand gekomen in samenwerking met het Food &Environment Reporting Network, een onafhankelijke, non-profit nieuwsorganisatie die verslaglegging en reiskosten betaalde.
(Noot van de redactie:een vorige versie van dit artikel bevatte een verkeerd gelabelde y-as op de voor "Trends in antibioticagebruik per soort, 2009-2012.” Oorspronkelijk stond er:"% van de dagen per jaar antibiotica gegeven." Dit label is bijgewerkt met de tekst:"Antibioticagebruik vergeleken met 2009 per percentage van gebruik in 2009." Bijschriften werden ook toegevoegd aan beide grafieken in het stuk om meer context te bieden. We betreuren de fout.)
