Welkom bij
Moderne landbouw
!
Hoe wordt de punkjongen die door New York City zwierf een boer met wortels in Californië? Praat met de Koreaans-Amerikaanse boer Kristyn Leach en je zult merken dat zaden - met name cultureel belangrijke erfstukken - het zullen doen.
In Winters, Californië, werkt Leach haar Namu Farm met de hand terwijl ze wordt vergezeld door haar peuter en hond. Wanneer ze zaadbesparende wijsheid deelt, wat ze vaak doet met volwassenen en kinderen, combineert ze de diepgaande technische knowhow van een plantenveredelaar met de politieke filosofie van een punkkind met een opvallend effect.
Wat opvalt aan haar Amerikaanse boerderij is wat afwezig is:genetisch gemanipuleerde zaden, pesticiden, synthetische meststoffen, herbiciden en grondbewerking. In plaats daarvan gebruikt ze Korean Natural Farming-methoden, een milieuvriendelijke manier om voedsel te verbouwen, niet gebaseerd op een techniek maar op een rechtvaardige relatie tussen boer en natuur. De duurzame praktijk maakt gebruik van inheemse micro-organismen om de grond te verrijken, die is bedekt met stro.
Al 10 jaar verbouwt Leach voornamelijk Koreaanse en Oost-Aziatische kruiden en groenten, zoals "38N kkaennip" perillabladeren, "Gyopo Gochu" chilipepers en bam kong zwarte kastanje sojabonen, die ze levert aan lokale restaurants in San Francisco. Maar de kern van Leach's landbouwpraktijk is toewijding aan het bewaren van zaden.
De droge hitte van Central Valley zorgt voor een uitstekend zaadbesparend klimaat. Agrochemische reuzen Syngenta en Monsanto hebben zaadcampussen in de buurt. "Zestig procent van de zaden in de wereld wordt gecontroleerd door bedrijven", vertelde Leach aan de openbare televisie KCET. "Als je zaden controleert, beheers je voedsel", zei ze. En zoals politieke wijsheid gaat, als je voedsel controleert, heb je controle over mensen.
Jaren geleden was ze mede-oprichter van Second Generation, een Californisch boerencollectief en zaadbedrijf, in een poging om Aziatische diasporagemeenschappen te verbinden met hun geliefde gewassen. Second Generation heeft ook een gemeenschapsprogramma voor zaadbeheer om "de biodiversiteit, gezondere ecosystemen en een rechtvaardiger voedselsysteem te bevorderen." Koreaanse planten hielpen Leach om opnieuw contact te maken met en haar wortels terug te winnen. Het werk is vooral persoonlijk en belangrijk voor Leach, die zelf een aantal jaren niet verbonden was met de gewassen van haar thuisland.
Leach, geboren in Zuid-Korea, werd geadopteerd door een blank Iers katholiek gezin in een buitenwijk van Long Island, New York. Sinds de Koreaanse Oorlog zijn ongeveer 200.000 Zuid-Koreaanse kinderen geadopteerd. In een video voor Great Big Story zei ze:"De ervaring van adoptie is zo ingewikkeld. Ik ben heel dankbaar dat landbouw de manier is waarop ik met mijn cultuur omga."
Ze bracht haar adolescentie door met het maken van uitstapjes naar de Lower East Side in New York City, waar de lokale punkscene en gemeenschappelijke tuinen uit de jaren 90 de manier waarop ze vandaag de dag landbouwt, vorm zouden geven. "Ik heb altijd van eten gehouden en mijn leven rond eten georganiseerd", zegt Leach. Als tiener tijdens het bewind van burgemeester Rudy Giuliani werden zij en haar vrienden aangetrokken door radicale kunstruimten zoals ABC No Rio.
Rond Tompkins Square Park luisterde Leach naar Chiapas uit Mexico terwijl ze spraken over de Zapatista-boerenrevolutie in hun land, en informeerde hij de artiesten, punkrockers en krakers uit het gebied die slaags waren met de NYPD. “[Ik was een] zeer beïnvloedbare adolescent op een belangrijk vlampunt voor gesprekken over globalisering. Er waren monumentale protesten tegen de NAFTA en de WTO. Ik had het geluk jong, nieuwsgierig en ontevreden te zijn [en] vrijgevige, slimme en scherpzinnige volwassenen om me heen te hebben.”
In 2002 verhuisde Leach naar de staat Washington voor Olympia's iconische punkrock- en doe-het-zelfscene. Kleine biologische boerderijen omringen de stad, waar ze werk vond als boerenknecht. Daar proefde ze voor het eerst Koreaanse gerechten, het eten van haar geboorte-erfgoed. Ondanks dat ze opgroeide met het eten van gehaktbrood en macaroni en kaas, werd perillablad (kkaennip) een favoriet van het huishouden en de boerderij. Niet te verwarren met Japanse shiso, het Koreaanse zoethoutkruid heeft de vorm van een hart en wordt gebruikt als sla wrap of kimchified.
Leach verhuisde in 2009 naar het zuiden naar San Francisco's Bay area. Een paar jaar later onderverhuurde ze het land waar ze nu teelt van een olijfboer, samen met chef-kok Dennis Lee en zijn twee broers van San Francisco's Namu Restaurant Group. Tijdens een drie weken durende, fluitende tour langs Zuid-Koreaanse boerderijen en een biologisch instituut voor het bewaren van zaden, erfde ze erfgoedbonen, komkommers en paprika's. Tegenwoordig verkoopt ze de vruchten van die zaden exclusief aan de restaurantgroep. "De rest van het land is voor experimenten", legt ze uit.
"Mijn werk is zaadveredeling waarbij ik probeer te falen", zegt Leach, en verduidelijkt dat ze van plan is om vroeg in dienst van de toekomst te falen. Ze riskeert op korte termijn oogstverlies om veerkrachtige rassen te kweken die minder water verbruiken en op de lange termijn geen aanvullende vruchtbaarheid nodig hebben. Het door droogte geteisterde Californië is van plan een cap-and-trade-model voor water te lanceren. Ze kweekt erfstukgewassen om droogte te verdragen. Leach heeft het geluk als pachter dat haar 10-jarige pacht haar de landzekerheid op lange termijn geeft om plantenveredeling, bodemsanering en grondwaterkwaliteit aan te pakken. Anderen hebben minder geluk.
Voordat ze de direct-to-consumer website van Second Generation lanceerde, verkocht ze zaden binnen Kitazawa Seed Company, een toonaangevende bron voor Aziatische zaden. (Het beroemde 105-jarige bedrijf werd in januari verkocht aan True Leaf Market.) De zaden van Leach - biologisch geteeld, open bestoven - waren via mond-tot-mondreclame uitverkocht. “Ik ben niet zo’n slimme ondernemer”, zegt ze. "Toen we de beslissing namen om ons onafhankelijke bedrijf te starten, waren de mensen enthousiast omdat de commerciële zaadindustrie geen afspiegeling is van de boeren van de wereldwijde meerderheid. Mensen waren blij om toegang te krijgen tot deze zaden vanuit een perspectief binnen culturen die deze zaden beheren.” (Truelove Seeds en Diaspora Co verkopen ook haar erfstukzaden.)
Kennis moet de zaden vergezellen. Leach leidt Seed Stewards, een educatief programma dat Aziatische en Palestijnse erfgoedgewassen onderzoekt. Het is een plek geworden voor Koreaanse, Filippijnse en Vietnamese families om rond gewassen te verzamelen. Oorspronkelijk opgezet als een CSA, veranderde Seed Stewards met educatieve landbouwactiviteiten voor kinderen en virtuele potlucks om voedselverhalen over generaties te delen. "Of je nu tuiniert, kweekt of elke plant die je aanraakt doodt, je speelt nog steeds een rol bij het behoud van de cultuur zoals die in voedsel bestaat", zegt Leach. “Het gaat er niet om dat je het moet laten groeien. Je vertelt ons wat heerlijk is of nostalgisch aanvoelt of de lijn is van wat onze voorouders zagen en waardeerden tot waar je je nakomelingen over wilt laten nadenken - dat is wat cultuur is.'
Wat nu voor Namu? "Ik hoop gewoon te blijven boeren", zegt Leach. Een grotere zaadcampus, misschien een onderzoeksboerderij op een permanente locatie met een perilla-kwekerij, zou anderen die soortgelijk zaadwerk willen doen, in staat kunnen stellen betrokken te raken bij het eren van hun culturele achtergrond en het op lange termijn voeden van hun gemeenschappen.
Voorlopig geniet Leach van de verhalen die zijn gezaaid door Seed Stewards. "We hebben veel goodwill opgebouwd in onze gemeenschap", zegt ze. “Een familie sms’te me:‘We zijn nu op de Koreaanse markt. Onze zeven jaar oude dochter hoorde iemand Koreaanse perilla 'shiso' noemen, en ze ging door met deze hele tirade over dat het geen shiso is... Als ik meer kinderen heb die volwassenen te schande maken vanwege hun gebrek aan botanische nuance, is dat een goede prestatie voor mijn leven.”
